Sufiksoj en Esperanto
Tipo Oficialaj Neoficialaj
Verbaj -ant-, -int-, -ont-
-at-, -it-, -ot-		 -unt-, -ut-
Seksaj -in- -iĉ-, -ip-
Aliaj -aĉ-, -ad-, -aĵ-, -an-, -ar-,

-ĉj-,
-ebl-, -ec-, -eg-, -ej-, -em-, -end-, -er-, -estr-, -et-,
-id-, -ig-, -iĝ-, -il-, -ind-, -ing-, -ism-, -ist-,
-nj-,
-obl-, -on-, -op-,
-uj-, -ul-, -um-.

-ab-, -ac-, -al-, -ari-, -ator-,
-e-, -ed-, -el-, -en-, -enz-, -esk-, -ez-,
-i-, -if-, -ik-, -ilion-, -iliard-, -it-, -iv-, -iz-,
-j-,
-nomial-,
-ofon-, -oid-, -ol-, -olog-, -ologi-, -ometr-, -otek-, -oz-
-pj-,
-t-, -tet-, -uk-.

Vorterklaso: sufikso
Statuso: oficiala, fare de Zamenhof en 1887.
Deveno: germana lingvo
Similaĵoj en aliaj lingvoj: nederlanda -in (koning "reĝo" → koningin "reĝino"), germana -in (König "reĝo" → Königin "reĝino")
Inigas sekse neŭtralajn aŭ virajn vortoradikojn. Iĉisme ĝi estas uzata simetrie kun la sufikso -iĉ-. Tie oni uzas ilin nur por emfazi la sekson aŭ por precizigi ĝin, kiam necese.

Ekzemploj

  • belulino
  • katino

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.