| ṯāʾ | |||
|---|---|---|---|
| Izolite | Fine | Interne | Komence |
| ﺙ | ـﺚ | ـﺜ | ﺛ |
La ṯāʾ (en araba ثاء, ṯāʾ) estas la kvara litero de la araba alfabeto. En klasika araba ĝi reprezentas sonon bruantan, frikativan, interdentalan kaj nevoĉan,[1] /θ/, same kiel tiu de la z en duoninsula hispana. En la abjad-numeraloj ĝi havas la valoron de 500.[2]
Historio
Ĝi estas unu de la ses literoj de la araba alfabeto kiuj aldoniĝis al la 22 hereditaj de la fenica alfabeto (la aliaj estas ḫāʾ, ḏāl, ḍād, ẓāʾ kaj ġayn) kaj ĝi estas, esence, varianto de la Tāʾ.
Referencoj
- ↑ Corriente, Federico (1980). «Lección 1.ª: Fonología». Gramática árabe. Madrid: Instituto hispano-árabe de cultura. Ministerio de Cultura. pp. 19-29. ISBN 84-7472-017-6.
- ↑ Corriente, Federico (1980). «Lección 3.ª: Grafonomía». Gramática árabe. Madrid: Instituto hispano-árabe de cultura. Ministerio de Cultura. pp. 41-51. ISBN 84-7472-017-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.