La ĥortono (aŭ orgentono) estas tiu agordo, kiu estis uzata en la 16-a ĝis 18-a jarcento por orgenoj diferencis de la ĉambrotono en tio, ke ĝi estis ĝis plentono pli malalta ol ĉi tiu ^[1]. En la 18-a jarcento oni interŝanĝis ambaŭ nociojn, tiel ke sekve la ĥortono signifis la pli altan agordotonon^[2]. Tre maljunaj orgenoj parte estis agordita laŭ la t.n. klariontono, kiu estis ankoraŭ malgrandan tercion pli alta ol la ĉambrotono. Kiel kialon por la pli alta agordo oni indikas, ke la grandaj preĝejosalonoj bezonus pli penetrantan tonon ol ĉambroj aŭ koncertejoj. Ĉi tiu diferencigo perdiĝis en la paso de la frua 19-a jarcento, kiam la ĉambrotona agordo iĝis pli alta.

Literaturo

• Hans Gebhard: Praktische Anleitung für die Aufführung der Vokalmusik des 16. bis 18. Jahrhunderts, Frankfurt/Leipzig 1998, ISBN 3-876-26170-8

Fontoj