Moderna jian kun glavingo.

Ĝjan, ĝian aŭ jian (en ĉina 劍 aŭ 剑 prononce jiàn; en kantona: Gim) estas duobl-eĝa rekta glavo uzata dum la lastaj 2,500 jaroj en Ĉinio. La unuaj ĉinaj fontoj kiuj mencias la jian datas el la 7a jarcento a.K. dum la Periodo de Printempo kaj Aŭtuno;[1] unu el kiuj plej fruaj specimenoj estis la Glavo de Gujian. Historiaj unumanaj versioj havas klingojn kiuj varias el 45 al 80 cm de longo. La pezo de averaĝa glavo de 70 cm de klingolongo estus en gamo de proksimume 700 al 900 gm.[2] Estas ankaŭ pli grandaj dumanaj versioj uzataj por trejnado de multaj stiloj de Ĉinaj luktartoj.

Referencoj

  1. ↑ Ebrey 1999, p. 41
  2. ↑ Rodell 2003, p. 19

Literaturo

  • Chen Fangmei. (1995) Illustrated Catalogue of Ancient Bronze Weaponry in the National Palace Museum. National Palace Museum. ISBN 957-562-199-9.
  • Ebrey, Patricia Buckley (1999). The Cambridge Illustrated History of China. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-66991-X (paperback).
  • James J. Y. Liu. (1967) The Chinese Knight-Errant. University of Chicago Press. Library of Congress Catalog Card Number 66-14112.
  • Lorge, Peter A. (2011), Chinese Martial Arts: From Antiquity to the Twenty-First Century, Cambridge: Cambridge University Press, (ISBN 978-0-521-87881-4) 
  • Scott M. Rodell. (2003) Chinese Swordsmanship: The Yang Family Taiji Jian Tradition. Seven Stars Books and Video. ISBN 0-9743999-0-6. 
Arkivigite je 2005-11-01 per la retarkivo Wayback Machine
Arkivigite je 2008-12-06 per la retarkivo Wayback Machine
  • Tetsutaka Sugawara, Lujian Xing, Mark B. Jones. (1998) Aikido and Chinese Martial Arts, Volume 2: Aikido and Weapons Training. Sugawara Martial Arts Institute. ISBN 0-87040-963-8.
  • Zhang Yun. (1998) The Art of Chinese Swordsmanship. Weatherhill. ISBN 0-8348-0412-3.

Eksteraj ligiloj

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.