Étienne-François de Choiseul

Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de la Ordeno de la Sankta Spirito • Kavaliro de la Ordeno de Sankta Miĥaelo • Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo vd

Postenoj
Postenoj	Ĉefministro de Francio • Secretary of State for Foreign Affairs • Minister of War • Minister of Foreign Affairs • Minister of Foreign Affairs vd

**Étienne-François de Choiseul**
Étienne-François de Choiseul
Persona informo
Naskiĝo	28-an de junio 1719; en Nancio
Morto	8-an de majo 1785 (65-jaraĝa); en Château de Chanteloup
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	Gimnazio Louis-le-Grand vd
Familio
Patro	François Joseph de Choiseul, marquis de Stainville vd
Patrino	Louise Charlotte Elisabeth de Bassompierre vd
Gefratoj	Béatrix de Choiseul-Stainville, duchesse de Gramont vd
Edz(in)o	Louise Honorine Crozat du Châtel Choiseul vd
Profesio
Okupo	diplomato • oficiro • ŝtatreprezentanto • militisto • artkolektanto • politikisto • ministro vd
Aktiva en	Parizo • Romo • Vieno vd
Aktiva dum	1740–1772 vd
Postenoj
Postenoj	Ĉefministro de Francio • Secretary of State for Foreign Affairs • Minister of War • Minister of Foreign Affairs • Minister of Foreign Affairs vd
Honorigoj
Honorigoj	Kavaliro de la Ordeno de la Sankta Spirito • Kavaliro de la Ordeno de Sankta Miĥaelo • Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo vd
Membrecoj
Membrecoj	Académie de Stanislas vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Étienne-François, grafo de Choiseul poste duko de Choiseul-Stainville (naskiĝis la 28-an de junio 1719 ĉe Nancy en duklando Loreno, mortis la 8-an de majo 1785 en la Kastelo de Chanteloup (Indre-et-Loire)), estis franca ŝtatestro kiu estis la ĉefministro de Ludoviko la 15-a inter 1758 kaj 1770 ne havante fakte oficialan titolon.

Konsiderita kiel la vera «vic-reĝo de Francio», li estis priokupita por la modernigo de la ŝtato kaj por sia plifortigo kontraŭ la povo de la Katolika Eklezio, kiel simbolo de la alianco socia kaj politika inter liberala branĉo de la eŭropa nobelaro kaj la burĝaro progresisma kaj negocista, same kiel William Pitt en Granda Britio, Pombal en Portugalio, Tanucci en Napolo, Du Tillot en Parmo, Kaunitz en Aŭstrio.

Konsiderata malamikema fare de Frederiko la 2-a kaj de Katerina la 2-a, kiuj plendis pro lia intervenemo, li faris la aliancon defendan kun la kortego de Vieno, pere de la Traktaĵo de Versajlo (1756), kiu akcelis la komencon de la Sepjara Milito.

Vidu ankaŭ

Insulo Choiseul

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.