Édouard Balladur
Persona informo
Édouard Balladur
Naskiĝo	2-a de majo 1929 en İzmir (Turkio)
Religio	Katolika Armena Eklezio vd
Etno	armenoj vd
Lingvoj	franca vd
Loĝloko	Marsejlo vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	IEP (Parizo) ENA
Partio	RPR UMP
Familio
Edz(in)o	Marie-Josèphe Delacour
Profesio
Okupo	ekonomikisto • politikisto vd
Aktiva en	Parizo vd
Postenoj Postenoj Ĉefministro de Francio • deputito (parlamentano de Francio) • membro de la regiona konsilio de Francilio • Minister of the Economy, Finances and Industry • General secretary of the Presidency of the Republic vd
Honorigoj Honorigoj Granda Oficiro de la Honora Legio • Grandkruco de la Nacia Merita Ordeno • Today Prize • Granda kruco de la ordeno de Pollando • Knight Grand Cross of the Order of Merit of the Italian Republic • Financial Times Person of the Year vd
14-a franca ĉefministro (162-a registarestro)
Dum	29-a de marto 1993 – 11-a de majo 1995
Prezidento	François Mitterrand
Antaŭulo	Pierre Bérégovoy
Sekvanto	Alain Juppé
Ŝtatministro, ministro pri ekonomio, financoj kaj privatigo 13-a ministro pri financoj de la 5-a Respubliko
Dum	20-a de marto 1986 – 10-a de majo 1988
Prezidento	François Mitterrand
11-a ĉefsekretario de la prezidejo de la Franca Respubliko
Dum	5-a de aprilo 1973 – 2-a de aprilo 1974
Prezidento	Georges Pompidou
Sekvanto	Bernard Beck (sub Alain Poher, provizora prezidento) Claude Pierre-Brossolette (sub Valéry Giscard d'Estaing)
vd	Fonto: Vikidatumoj

Édouard Balladur, naskiĝinta la 2-an de majo 1929 en İzmir en Turkio, estas franca politikisto .

Ŝtatkonsiliano, li oficis kiel ĉefsekretario de la prezidejo de la Franca Respubliko de 1973 ĝis la morto de prezidento Georges Pompidou, en 1974. Poste li estis ŝtatministro, ministro pri ekonomio, financoj kaj privatigo en la unua registaro de la kunregado, de 1986 ĝis 1988.

La 29-an de marto 1993, Édouard Balladur estis nomumita ĉefministro, post la venko de Unuiĝo por Francio en la deputitaj balotoj, tiel inaŭgurante la duan kunregadon. Kandidato en la prezidenta baloto de 1995, subtenata de Unuiĝo por la Franca Demokratio (UDF) kaj parto de Kuniĝo por la Respubliko (RPR), li fine rangis en tria pozicio kun 18,58 % da voĉoj.

Post eksiĝo de ofico de ĉefministro, Édouard Balladur retrvis sian seĝon de deputito de Parizo, poste li prezidis la komisionon pri eksterlandaj aferoj de la Nacia Asembleo de 2002 ĝis 2007.

Verkoj pri Édouard Balladur

• Claire Chazal, Balladur, eld. "Flammarion", 1993 (ISBN 2080667599)
• Éric Zemmour, Balladur, immobile à grands pas, eld. "Grasset", 1995 (ISBN 2246489717)

Vidu ankaŭ