Hilda Kutšankowa, teke: Hilda Kutśankowa[1], nim. Hildegard Kutschank, gserb. Hilda Kućankowa (roź. 1. februara 1936 w Geppersdorfje[2]) jo serbska awtorka, pśełožowaŕka a zestajaŕka źiśecych knigłow, kótaraž pišo w dolnoserbskej a górnoserbskej rěcoma. Wóna jo była z šefredaktorom Płomjenja, serbskego casopisa za źiśi w lětach 1960-1991[3].

Wóna bydli w Budyšynje.

Publikacije

  • 1992: Łamaj sej hłójčku!
  • 1995: Dźensa swjeću narodniny (w górnoserbšćinje)
  • 2002: Lutki, pupki, gněśeńka: źiśece basni a gronka awtorow našych dnjow, wubrała a zestajała Hilda Kutšankowa
  • 2007: Pójźćo, comy z wami graś, Budyšyn (knigły za źiśi)

Pśełožki do dolnoserbšćiny

  • 1982: Milena Lukešová, Běła zyma
  • 1983: Milena Lukešová, Bośon
  • 1990: Benedikt Dyrlich, Tśi kšasne pjeršćenje
  • 1990: Křesćan Krawc, Skobodny Jan
  • 1991: Jurij Krawža, Mjadwjeźowy syn
  • 1992: Michał Nawka, Naša hajtka z myšku ženjo

Nóžki

  1. ↑ Andreas Kirschke, Jo měła nejrědnjejše źěło na swěśe, Nowy Casnik
  2. ↑ Informacija na boce domowina-verlag.de
  3. ↑ Naše awtorki a awtory, [w:] Serbska Pratyja 2016, b. 166

Wótkaze

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.