Beno Pětška | ||
---|---|---|
Datum naroźenja | 30. decembra 1934 Nowa Wjeska | |
Beno Pětška, nim. Benno Pötschke (roź. 30. decembra 1934 w Nowej Wjesce[1], wum. 7. decembra 2021[2]) - dolnoserbski ceptaŕ, wudawaŕ, zestajaŕ, a pśełožowaŕ.
Pó abiturje 1954 Beno Pětška jo studěrował na Pedagogiskem instituśe w Małem Wjelkowje. Pótom wón jo źěłał ako wucabnik w Brjazynje a Bórkowach, źož bydli až do źinsa.
Publikacije
- 1966 - Beno Pětška, Pilnje wuknjomy: wucbnica serbšćiny za 3. lětnik źaseśrědowniskich powšyknozdźělowańskich polytechniskich wušych šulow ze serbskeju wucbu
- 1989: Droga do noweje domownje [w:] Ako smy chopili ceptariś. Dopomnjeńki wucabnikow prědnych lět, wud. Christa Brandtowa, Budyšyn[3]
- 1992 - Jakub Bart-Ćišinski, Moje serbske wuznaće / Mojo serbske wuznaśe / Mein Bekenntnis, pśebasnili Pětš Janaš, Beno Pětška, Kito Lorenc, Pětr Malink
- 1993 - Pěšy, z cołnom, po kolasach. Drobna proza wo Dolnej Łužycy, wuběrał a zestajał Beno Pětška, Budyšyn
- 1994 - Garona a bośon. Aespowe fabule / Die Krähe und der Storch. Fabeln des Äsop, pśestajił z nimskeje rěcy Beno Pětška
- 1995 - Mysli, badaj, wugodaj: luštne godańka a druge zaběranja ze serbskeju rěcu za małe a wětše źiśi, zestajał Beno Pětška, Budyšyn
- 1997 - Margita Heinrichowa, Ta wońkotata nazyma. Proza, zestajał Beno Pětška, Budyšyn
- 1999 - Wendische Bilderwelten. Der Kunst von Heide und Spreewald auf der Spur, Beno Pětška gromaźe z Alfredom Krautzom, Budyšyn
- 2002 - Wylem Bjero, Žaba na kokulce, wudał Beno Pětška, Budyšyn
- 2008 - Pomocniwy Hermanko, Cołnarskiej kuska, Dwě twardej glowje, [w:] Ze žywjenja na lanźe: pratyjarje wulicuju, Budyšyn[4].
- 2010 - Beno Pětška, Moje wójnske dźěćatstwo, Budyšyn (w górnoserbšćinje)
Nóžki
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.