RT
Russia Today
Выява лагатыпа
Краіна  Расія
Мова вяшчання арабская, англійская, руская, іспанская
Фармат выявы 576i 16:9 (SDTV)
1080i (HDTV)
Дата пачатку вяшчання 10 снежня 2005
Уладальнік ТВ-Новости
Кіраўнікі Маргарыта Сіманьян
Раннія назвы Russia Today
Слоган Question More
Сайт RT.com Карта "Дзе глядзець RT"
Даступнасць
Эфір
Freeview (Вялікабрытанія) 85-ы канал 
MHz Networks (ЗША) Канал 30.4 WNVC Фэйрфакс, Вірджынія 
Спадарожнік
Bell TV (Канада) 724 канал 
Airtel digital TV (Індыя) 311 канал 
Indovision (Інданезія) 355 канал 
SKY Italia (Італія) 531 канал 
GlobeCast World TV (Паўночная Амерыка) FTA 462 канал 
Cyfra+ (Польшча) 146 канал 
НТВ-Плюс (Расія)  
Freesat (Вялікабрытанія) 206 канал (SD/HD) 
Sky (Вялікабрытанія) 512 канал (SD/HD)
518 канал (SD) 
Sky (Новая Зеландыя) 096 канал 
Dish Network (ЗША) 280 канал 
Reliance Digital TV (Індыя) 461 канал 
CanalDigitaal (Нідэрланды) 90 канал 
Dish TV (Індыя) 738 канал 
Кабельнае
Rogers Cable (Канада) 177 канал 
Shaw Communications (Канада) 505 канал 
Destiny Cable (Філіпіны) 86 канал 
StarHub TV (Сінгапур) 151 канал 
SkyCable Platinum (Філіпіны) 156 канал (Лічбавая платформа) 
Cablelink (Філіпіны) Канал яшчэ невядомы 
Comcast (ЗША) Праверце ў лакальнай базе Каліфорніі, Сан-Францыска, Чыкага, Вашынгтоне (А. К.) і ў Вашынгтоне. 
Time Warner Cable (ЗША) Праверце ў лакальнай базе Нью-Ёрка, Лос-Анджэлеса і Сан-Дыега. 
Buckeye Cable System (ЗША) 266 канал 
UPC Netherlands (Нідэрланды) 411 канал 
Анлайн
Bell Fibe TV (Канада) 517 канал 
Optik TV (Канада) 573 канал 
Hypp.TV (Малайзія) 2008 канал 
Mio TV (Сінгапур) 163 канал 
TPG Telecom (Аўстралія) канал неразмеркаваны 
PTCL Smart TV (Пакістан) 99 канал 
Open IPTV (Сербія) 547 канал 
Прамы эфір Глядзець (Бясплатна, на англійскай мове) 

RT, раней вядомы як «Russia Today» (бел.: Расія сёння) — міжнародны шматмоўны расійскі тэлевізійны канал, які трансліруе навіны, дакументальныя фільмы, ток-шоу і дэбаты, а таксама спартыўныя навіны і расійскія культурныя праграмы, накіраваныя на замежны рынак навін[1].

RT трансліруе зыходны канал на англійскай мове з маскоўскай студыі. Перадатчык запушчаны ў 2005 годзе. Акрамя таго, існуюць арабскі «Русія аль-Яум», запушчаны ў 2007 годзе, і іспанамоўны канал «RТ Actualidad», запушчаны ў 2009 годзе. У 2010 годзе на студыі ў Вашынгтоне запушчаны «RT Амерыка», які факусуецца на ЗША[2].

Сам тэлеканал сцвярджае, што RT прапануе расійскі погляд на глабальныя падзеі[1]. Аднак крытыкі абвінавачваюць яго ў прапагандзе расійскага ўрада[3][4][5]. У 2013 годзе прэзідэнт Пуцін заявіў: «Вядома, канал фінансуецца ўрадам, і, так ці інакш, не можа не адлюстроўваць пазіцыю расійскіх афіцыйных улад на тое, што адбываецца ў нашай краіне і за яе мяжой. Але ўсё-такі я хачу гэта падкрэсліць яшчэ раз: мы не задумвалі гэты канал — RT — як нейкую апалагетыку расійскай палітыкі — і знешняй, і ўнутранай»[6][7].

Гісторыя

Стварэнне

Стварэнне «Russia Today» было часткай больш буйной PR акцыі з боку расійскага ўрада, накіраванай на паляпшэнне іміджу Расіі за мяжой[8]. RT быў задуманы былым міністрам СМІ Міхаілам Лесіным[9] і прэс-сакратаром Уладзіміра Пуціна Аляксеем Громавым[10]. На момант з’яўлення RT дырэктар «РИА Новости» Святлана Міранюк заявіла: «На жаль, на ўзроўні масавай свядомасці на Захадзе Расія асацыюецца з трыма словамі: камунізм, снег і беднасць», і дадала: «Мы хацелі б прадставіць больш поўнае ўяўленне пра жыццё ў нашай краіне»[9]. Ён зарэгістраваны як аўтаномная некамерцыйная арганізацыя[11][12] і фінансуецца з федэральнага бюджэту Расіі ў асобе Федэральнага агенцтва па друку і масавых камунікацыях Расійскай Федэрацыі[13][14].

У 2005 годзе «РИА Новости» дапамагло заснаваць «АНО ТВ-Новости», («Аўтаномная некамерцыйная арганізацыя ТБ-Навіны») — галоўную арганізацыю ТБ RT. Генеральным дырэктарам (CEO) стаў Сяргей Фралоў[15]. Фралоў апісваў: «Асноўная праблема на пачатку была такой: у нашай краіне мы ніколі не трансліравалі англамоўнае тэлебачанне. Калі адкрыўся «Russia Today», быў пэўны недахоп персаналу. Здаецца, цяжка знайсці кваліфікаваных журналістаў, палітолагаў, эканамістаў, аналітыкаў з добрым веданнем англійскай у Маскве»[16].

Колішні Прэзідэнт Расіі Дзмітрый Мядзведзеў наведваў офіс RT разам з галоўным рэдактарам Маргарытай Сіманьян.

RT пачаў вяшчанне як «Russia Today» 10 снежня 2005 года. Першапачатковы калектыў складаў 300 журналістаў, у тым ліку каля 70 не з Расіі[8]. Пост галоўнага рэдактара займала Маргарыта Сіманьян, якая запрашала замежных журналістаў у якасці дакладчыкаў і кансультантаў[9]. Паводле яе слоў, мэта тэлеканала была такой: мець «прафесійны фармат», як BBC і «Euronews», каб «адлюстроўваць меркаванне Расіі аб свеце» і прадставіць «больш збалансаваную карціну» Расіі[17].

Сіманьян — былы рэпарцёр Крамля — працуе ў журналістыцы з 18 гадоў. Яна распавяла «New York Times», што пасля распаду Савецкага Саюза былі нанятыя многія новыя маладыя журналісты, такім чынам, большасць штатных супрацоўнікаў — моладзь[18]. Журналіст Дэні Шэхтэр, які быў госцем на RT[19], заявіў, што, будучы часткай пачатковай каманды пуску CNN, ён убачыў RT у якасці яшчэ аднаго «канала маладых людзей, якія не маюць досведу, але маюць вялікі энтузіязм да сваёй справы»[20]. Неўзабаве пасля запуску вяшчання канала Джэймс Пэінтэр пісаў, што Russia Today і аналагічныя станцыі, як «France 24» і «TeleSUR» лічылі сябе «контргегеманісцкімі», прапаноўваючы іншае бачанне і змест навін у параўнанні з іншымі заходнімі СМІ, як то CNN і BBC[21].

1 сакавіка 2006 года кампанія «IPD Group», якой належаў інфармацыйна-аналітычны партал russiatoday.com, звярнулася да генеральнага дырэктара АНО «ТВ-Новости» Сяргея Фралова з просьбай змяніць назву тэлеканала, аргументуючы гэта тым, што гандлёвая марка «Russia Today» была зарэгістраваная яшчэ ў 1996 годзе[22]. Кіраўніцтва тэлеканала на просьбу не адрэагавала, а пазней даменнае імя russiatoday.com перайшло да самога Russia Today.

Развіццё і пашырэнне

RT запусціў некалькі новых каналаў у наступныя гады: арабскамоўны канал «Русія аль-Яум» у 2007 годзе, іспанскамоўны канал «RT Actualidad» у 2009 годзе, «RT America», які факусуецца на Злучаныя Штаты, у 2010 годзе, і канал «RT Documentary» у 2011 годзе[2].

У жніўні 2007 года RT стаў першым тэлеканалам, які калі-небудзь рабіў паведамленне ў прамым эфіры з Паўночнага полюса. Рэпартаж меў працягласць 5 хвілін і 41 секунду. Каманда RT узяла ўдзел у Расійскай палярнай экспедыцыі «Арктыка-2007» на чале з Артурам Чылінгаравым на ледаколе «Акадэмік Фёдараў»[23][24]. У снежні 2007 года трансляцыя свята Новага года з Масквы і Санкт-Пецярбурга трансліравалася на Таймс-сквер[24].

RT прыцягнуў асаблівую ўвагу сусветнай грамадскасці асвятленнем вайны 2008 года ў Паўднёвай Асеціі[24][25][26]. RT назваў Грузію агрэсарам[26] супраць сепаратысцкіх урадаў Абхазіі і Паўднёвай Асеціі, якія былі пад абаронай расійскіх войскаў[27]. RT прадставіў гэта як падзею, якая прадэманстравала здольнасці RT несці навіны ўсяму свету[4]. Маргарыта Сіманьян заявіла: «Мы былі адзінымі сярод англамоўных СМІ, якія далі іншы бок гісторыі — паўднёваасяцінскі бок гэтай гісторыі»[25].

У 2009 годзе «Russia Today» рэбрэндынгаваў сябе ў больш нейтральны «RT»[28]. Маргарыта Сіманьян аспрэчыла словы пра тое, што гэта была спроба схаваць свае расійскія карані, заявіўшы, што карпаратыўны лагатып быў зменены, каб прыцягнуць больш гледачоў і каменціравала: «Хто захапляецца навінамі з Расіі на працягу ўсяго дня?»[2].

На пачатку 2010 года рэкламная кампанія «Question More», створаная для RT у Брытаніі McCann Erickson, аказалася вельмі спрэчнай[29]. Адна з рэклам паказала морфінг амерыканскага прэзідэнта Барака Абамы і іранскага лідара Махмуда Ахмадзінежада. Побач з тварамі быў надпіс: «Хто прадстаўляе найбольшую ядзерную пагрозу?». Аб’ява была забаронена ў амерыканскіх аэрапортах. Іншая паказвала «зліццё» салдата ЗША і таліба. У рэкламе было зададзена пытанне: «Ці з’яўляецца тэрорам толькі тое, што нанесена тэрарыстамі?»[30]. Адна са шчытавых рэклам RT у 2010 годзе выйграла брытанскую ўзнагароду «Рэклама месяца»[31].

«Russia Today» з’яўляецца адным з некалькіх міжнародных каналаў, якія кінулі выклік СМІ ЗША, якія раней дамінавалі ў галіне глабальных навін[32]. У 2010 годзе Уолтар Айзексан, старшыня Савета кіраўнікоў вяшчаннем урада ЗША (які кантралюе «Голас Амерыкі», «Радыё Свабодная Еўропа» і «Радыё Свабодная Азія»), выдзяліў больш грошай для праграм, паколькі: «Мы не можам дазволіць сабе быць выключанымі нашымі ворагамі», згадваючы ў прыватнасці «Russia Today», іранскі «Press TV» і кітайскае Цэнтральнае тэлебачанне Кітая («CCTV») у наступным сказе. Пазней ён патлумачыў, што ён насамрэч меў на ўвазе «ворагаў» у Афганістане, а не народы[33]. У 2011 годзе дзяржаўны сакратар Хілары Клінтан заявіла, што Злучаныя Штаты «прайграваюць інфармацыйную вайну» замежным каналам кшталту «Russia Today», «Аль-Джазіра» і Цэнтральнае тэлебачанне Кітая[34] і што яны выцясняюць «Голас Амерыкі»[35][36].

Падзеі з 2012 года

На пачатку 2012 года, неўзабаве пасля свайго прызначэння на пасаду пасла ЗША ў Расіі Майкл Макфол пісаў Маргарыце Сіманьян[37] у Twitter наконт сцвярджэнняў з RT[38], што ён паслаў Аляксея Навальнага вучыцца ў Ель[37][38]. RT выявіў, што Макфол меў на ўвазе каментарый у артыкуле палітолага Ігара Панарына, дзе было меркаванне аўтара[39][40]. Пасол Макфол затым даў інтэрв’ю Сафі Шэварнадзэ па гэтым і іншых пытаннях, а таксама адзначыў, што адміністрацыя Абамы хацела «перазагрузкі» ў адносінах з Расіяй[41].

У 2012 годзе Pew Research выявіў, што RT — самы папулярны канал навін на «YouTube». «Fox News» — другі[42].

17 красавіка 2012 года RT пачаў вяшчанне «World Tomorrow» — праграмы, арганізаванай Джуліянам Асанжам. Першым госцем быў лідар «Хезбалы» Хасан Насрала[43]. Інтэрв’ю зрабіла фурор, таму што Насрала рэдка дае інтэрв’ю заходнім СМІ[44]. Каментатары апісалі гэта як «пераварот»[45][46] або «савок»[47][48]. «WikiLeaks» распавёў пра шоу як пра «серыю паглыбленых гутарак з ключавымі палітычнымі гульцамі, мыслярамі і рэвалюцыянерамі з усяго свету»[49]. Сцвярджалася, што шоу «прадзюсіруецца незалежна і Асанж кантралюе яго»[28]. Прадбачачы крытычныя каментарыі, такія як «​​Джуліян Асанж — варожы камбатант, здраднік, які клаўся ў ложак з Крамлём і бярэ інтэрв’ю ў жудасных радыкалаў з усяго свету», Асанж распавёў, што RT дазваляе яго гасцям казаць тое, што яны «не маглі сказаць на мэйнстрымных тэлевізійных сетках»[50]. Асанж прызнаўся, што калі б «Wikileaks» апублікаваў расійскія дадзеныя, яго адносіны з RT, магчыма, не былі настолькі добрымі[44].

У жніўні 2012 года RT перанёс атаку адмовы ў абслугоўванні на працягу некалькіх дзён ад групы, якая заве сябе «Antileaks». Было зроблена дапушчэнне, што гэта зрабіў Джуліян Асанж і/або члены гурта «Pussy Riot», засуджаныя да турэмнага тэрміну[51].

23 кастрычніка 2012 года RT разам з «Аль-Джазіра» і «C-SPAN» трансліравалі дэбаты сярод чатырох кандыдатаў-не фаварытаў на пасаду прэзідэнта Злучаных Штатаў[52][53]. 5 лістапада RT трансліраваў двух кандыдатаў-пераможцаў гэтай дыскусіі: кандыдата ад Лібертарыянскай партыі губернатара Гэры Джонсана і Партыі зялёных у ЗША Джыл Штайн са студыі RT у Вашынгтоне, акруга Калумбія[54].

У лістападзе 2012 года бомбы арміі абароны Ізраіля сур’ёзна пашкодзілі офіс RT у горадзе Газа, параніўшы чатырох журналістаў у ходзе аперацыі «Воблачны слуп». Офіс быў непасрэдна побач з мэтай ізраільскай атакі, «Al-Aqsa TV» — лаяльнай «Хамас» тэлевізійнай станцыі[55].

Прэзідэнт Расіі Уладзімір Пуцін наведаў новы офіс RT і пагаварыў з карэспандэнтамі.

У маі 2013 года RT паведаміў, што былы вядучы ток-шоу на CNN Лары Кінг будзе весці новае ток-шоу на RT. Кінг сказаў у рэкламе на RT: «Я б аддаў перавагу задаваць пытанні людзям ва ўладзе замест таго, каб гаварыць ад іх імя»[56][57]. Ён таксама перанёс яго шоу «Larry King Now» з «Hulu» на RT. Маргарыта Сіманьян сказала ў заяве: «Калі насупраць Лары сядзеў прэзідэнт, або актывіст, ці рок-зорка, Лары Кінг ніколі не ўхіляўся ад задавання жорсткіх пытанняў, што робіць яго надзвычайна падыходзячым для нашай сеткі»[58]. 13 чэрвеня 2013 года RT анансіраваў новае вячэрняе шоу па чацверах «Politicking» з абмеркаваннем ўцечкі Эдвардам Сноўдэнам праграмы назірання PRISM[59].

Уладзімір Пуцін наведаў новы перадаючы цэнтр «Russia Today» у чэрвені 2013 года і заявіў: «Калі мы распрацоўвалі гэты праект яшчэ ў 2005 годзе, мы мелі намер увядзення яшчэ аднаго моцнага гульца на міжнароднай арэне, гульца, які б не толькі забяспечыў аб’ектыўнае асвятленне падзей у Расіі, але і паспрабаваў, дазвольце мне падкрэсліць, я маю на ўвазе, паспрабаваў разбурыць манаполію англасаксонцаў на сусветным інфармацыйным патоку… Мы хацелі прынесці цалкам самастойны канал на арэну навін. Вядома, канал фінансуецца ўрадам, таму ён не можа дапамагчы, але ён адпавядае афіцыйнай пазіцыі расійскага ўрада пра падзеі ў нашай краіне і ў іншых краінах свету, так ці інакш. Але я хацеў бы яшчэ раз падкрэсліць, што мы ніколі не збіраліся рабіць гэты канал — RT — апалагетыкай для расійскай палітычнай лініі ў любым выглядзе, будзь то айчынная або замежная»[6][7].

У 2019 годзе RT атрымала рэкорднае пакаранне ад брытанскага рэгулятара медыярынку (OFCOM). Памер штрафу за парушэнне правілаў аб’ектыўнасці склаў 200000 фунтаў стэрлінгаў. «Прычынай стала сур’ёзнае парушэнне прынцыпаў бесстароннасці, якія бароняць давер людзей да інфармацыйных службаў і праграм», — сказана ў заяве ведамства. За год да таго рэгулятар выявіў сем парушэнняў правіла аб’ектыўнасці на працягу пяці тыдняў. У асноўным парушэнні тычыліся такіх тэмаў, як канфлікт у Сірыі ды атручванне ў Солсберы (Вялікабрытанія)[60].

Расійскія супрацоўнікі «Russia Today» замянілі беларускіх калег, якія звольніліся з каналу «Беларусь 1» у знак пратэсту, пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года ў Беларусі[61].

Арганізацыя

Дзяржаўнае інфармацыйнае агенцтва «РИА Новости», якое заснавала RT у 2005 годзе, з’яўляецца адным з найбуйнейшых у Расіі. Яго старшыня Святлана Міранюк мадэрнізавала агенцтва пасля яе прызначэння ў 2003 годзе[62][63]. «РИА Новости» заявіла, што дапамагло стварыць RT, але не з’яўляецца «ні спонсарам, ані прыхільнікам „Russia Today“»[2]. Міхаіл Сяславінскі, які адказвае за Федэральнае агенцтва па друку і масавых камунікацыях Расійскай Федэрацыі, сцвярджаў у 2005 годзе, што «„Russia Today“ прыйдзе ў якасці незалежнай кампаніі»[64].

У 2007 годзе офісы RT былі размешчаныя ў тым жа будынку, што «РИА Новости». Для гэтага Саюз журналістаў Расіі, які знаходзіўся там раней, быў вымушаны вызваліць офісы[65]. У 2012 годзе Ганна Качкаева, дэкан факультэта медыякамунікацый у Маскоўскай Вышэйшай школе эканомікі, заявіла, што яны дзеляць «адзін і той жа дах», таму што яны знаходзяцца ў тым жа будынку, але ў дачыненні да «фінансавання, рэдакцыйнай палітыкі, кіравання і персаналу яны з’яўляюцца дзвюма незалежнымі арганізацыямі, не звязанымі паміж сабой у любым выпадку»[12].

У 2008 годзе Сіманьян адзначыла, што больш за 50 маладых журналістаў RT пайшлі ў буйныя заходнія СМІ[24]. У 2010 годзе ў RT было 2000 супрацоўнікаў[2].

У чэрвені 2011 года RT адказаў на крытыку ў адрас сваёй «дзяржаўнасці», адзначыўшы афіцыйныя заявы місій і фінансаванне іншых вядомых «дзяржаўных» тэлевізійных сетак, такіх як «British Broadcasting Corporation» («BBC»), «France 24», нямецкая «Deutsche Welle» і амерыканская CPB (якая змяшчае PBS і «NPR»)[66]. Маргарыта Сіманьян сказала рэпарцёру, што Крэмль не будзе дыктаваць змест і «цэнзура ў гэтай краіне забаронена Канстытуцыяй». Яна патлумачыла, што яе задача была «давесці заходні вобраз Расіі бліжэй да таго, чым з’яўляецца Расія насамрэч»[3].

У 2012 годзе, калі замежныя СМІ каменціравалі спансіраванне RT праграмы Джуліяна Асанжа, «РИА Новости» заявіла: «Гэта сузаснавальнік Аўтаномнай некамерцыйнай арганізацыі (АНА) ТВ Новости, запушчанай у снежні 2005 года ў якасці „Russia Today“ (RT). Паводле расійскага заканадаўства, у якасці аўтаномнай некамерцыйнай арганізацыі, RT з’яўляецца цалкам незалежным ад сваіх заснавальнікаў. Яго топ-менеджментам з’яўляецца Назіральны савет (савет дырэктараў). „РИА Новости“ не мае прадстаўнікоў у Назіральным савеце RT або любым іншым органе кіравання RT і, такім чынам, не ўплывае на рэдакцыйную палітыку сеткі або яго фінансава-гаспадарчую дзейнасць прама ці ўскосна»[12].

У снежні 2012 года напярэдадні сямігадовай гадавіны RT канал перавёз свае студыі і офісы штаб-кватэры ў новы комплекс у Маскве — васьміпавярховы будынак, які ахоплівае больш за 28 тысяч квадратных метраў і мае 6 студый. Пасля гэтага усе англамоўныя праграмы RT пачалі выпускацца ў фармаце высокай якасці[67][68][69].

У 2013 годзе ўказам прэзідэнта Уладзіміра Пуціна было расфарміраванае «РИА Новости» і створана новае інфармацыйнае агенцтва пад назвай «Россия сегодня», што непасрэдна ў перакладзе азначае «Расія сёння»[70]. Паводле паведамлення на сайце RT, новае ІА з’яўляецца «ніяк не звязаным» з каналам RT, нягледзячы на падабенства з арыгінальнай назвай RT[70]. Тым не менш, 31 снежня 2013 года рэдактар ​​галоўнага канала RT Маргарыта Сіманьян была крос-прызначана рэдактарам новага інфармацыйнага агенцтва, захаваўшы за сабой пасаду галоўнага рэдактара канала навін[71].

RT супрацоўнічае з шэрагам СМІ ў Расіі і за мяжой, у тым ліку прыватнымі СМІ, сярод якіх «Известия», «Коммерсантъ», «Труд», «Независимая газета», «Ведомости», «Аргументы и факты» і нерасійскія «Асацыяцыя міжнароднага вяшчання», «Huffington Post» і «News.com.au»[72].

Бюджэт

Бюджэт RT — 30 мільёнаў долараў. Ён быў устаноўлены ў 2005 годзе[3], і $ 30 мільёнаў былі выдзеленыя ў яго першы год працы. Каля паловы бюджэту сеткі прыйшлі ад дзяржавы, а іншая палова ад банкаў і кампаній, дружалюбных да ўрада[21]. Яго бюджэт у доларах складаў прыкладна $ 80 млн у 2007 годзе, $ 120 млн у 2008 годзе, $ 380 млн у 2011 годзе і $ 300 млн у 2012 годзе[73]*[74]. Пуцін забараніў скарачэнне фінансавання «Russia Today» 30 кастрычніка 2012 года[75].

Рэйтынгі

У 2011 годзе RT быў самым папулярным замежным каналам навін у ЗША пасля «BBC World News»[76] і займаў першае месца ў рэйтынгу замежных станцый у пяці буйных гарадах ЗША ў 2012 годзе[77]. У 2013 годзе RT стаў першым каналам навін ТБ у гісторыі, які дасягнуў лічбы ў 1 мільярд праглядаў на «YouTube». У адпаведнасці з BARB прыкладна 2,5 млн брытанцаў настроілі свае тэлевізары на канал RT на працягу трэцяга квартала 2012 года, што робіць яго трэцім самым папулярным кругласутачным каналам навін у Вялікабрытаніі, першыя месцы займаюць «BBC News» і «Sky News» (не ўключаючы «Sky Sports News»)[67][78][79]. Аднак RT быў перагнаны «Al Jazeera English»[80], і лічбы праглядаў упалі да 2,1 мільёнаў да канца 2013 года[81].

Сетка і мовы вяшчання

Згодна з RT, сігнал у сетцы ажыццяўляецца па 22 спадарожніках і больш за 230 аператарах, што дазваляе 644 млн людзей глядзець канал у больш чым 100 краінах[82]. Яны таксама сцвярджаюць, што «RT America» даступны 85 мільёнам людзей у Злучаных Штатах[83].

У дадатак да англамоўнага вяшчання, у RT таксама працуе канал «Русія аль-Яум» на арабскай мове і канал «RT Actualidad» на іспанскай мове, а таксама дакументальны канал «RTDoc». RT мае 21 бюро ў 16 краінах, у тым ліку Вашынгтоне, Нью-Ёрку, Лондане, Парыжы, Дэлі, Каіры, Багдадзе, Кіеве. У ім занята больш за 2000 работнікаў сродкаў масавай інфармацыі па ўсім свеце[1].

RT складаецца з яго асноўнага англамоўнага «RT International», «RT America», «RT Arabic», «RT Actualidad» на іспанскай мове і «RT Documentary».

Канал Апісанне Мова Запушчаны Веб-сайт
RT InternationalКанал навін, флагман сеткі RT, ён ахоплівае міжнародныя і рэгіянальныя навіны з пункту гледжання Расіі. Таксама ўключае каментарыі і дакументальныя праграмы. Працуе ў Маскве з прысутнасцю ў Вашынгтоне, Нью-Ёрку, Лондане, Парыжы, Дэлі, Каіры, Багдадзе, Кіеве і іншых гарадах[1]англійская2005rt.com
Русія аль-ЯумПрацуе ў Маскве і трансліруе 24/7. Праграмы ўключаюць навіны, праграмы і дакументальныя фільмыарабская2007arabic.rt.com
RT ActualidadПрацуе ў Маскве з бюро ў Маямі, Лос-Анджэлесе, Гаване і Буэнас-Айрэсе. Распавядае загалоўкі навін, палітыку, спорт, трансліруе падзеі[84]іспанская2009actualidad.rt.com
RT AmericaРаспавядае пра Амерыку з міжнароднага і расійскага пункту гледжання. Знаходзіцца ў бюро ў Вашынгтоне, акруга Калумбія. Уключае ў сябе праграмы, арганізаваныя амерыканскімі журналістамі, і мае асобны графік з 4 вечара да 12 раніцы усходняга часу з панядзелка па пятніцу; у адваротным выпадку ён адначасова вяшчае «RT News»англійская2010rt.com/usa
RT Documentary24-гадзінны дакументальны канал. Асноўная частка яго праграм — дакументальныя фільмы вытворчасці RT, звязаныя з Расіяй[85]англійская, руская2011rtd.rt.com, rtdru.rt.com

На сваім сайце RT прапануе прамы эфір, даступны ў Інтэрнэце для прагляду на камп’ютары або мабільнай прыладзе. Многія з праграм, навін і шоу трапляюць на «YouTube». RT перадаецца на 22 спадарожніках, якія ахопліваюць большую частку Еўропы, Азіі, Паўночнай і Паўднёвай Амерыкі, Афрыкі і Аўстраліі на розных носьбітах, пералічаных на сваім сайце[86]. У верасні 2012 года RT падпісаў кантракт з ізраільскай кампаніяй «RRSat» для распаўсюджвання канала высокай дакладнасці ў ЗША, Лацінскай Амерыцы і Азіі[87].

У кастрычніку 2012 года «Русія аль-Яум» і «Russia Today» далучыліся да сеткі спадарожнікавай сувязі высокага разрознення «Al Yah» («YahLive»)[88].

Праграмы

Вядучая праграмы «Breaking the Set» Эбі Марцін.

«RT International» і «RT America» маюць падобныя праграмы, якія ахопліваюць пераважна навіны з ЗША. RT на арабскай і «RT Actualidad» на іспанскай мове маюць свае ўласныя навіны, а таксама перакладзеныя версіі англійскага RT.

Марцін Марчка піша, што дастатковае фінансаванне RT дазволіла яму прыцягнуць дасведчаных журналістаў і выкарыстоўваць найноўшыя тэхналогіі[73]. Карэспандэнты RT маюць тэндэнцыю канцэнтравацца на спрэчных сусветных праблемах, такіх як фінансавая нестабільнасць і крызісы, фінансавыя і банкаўскія скандалы, карпаратыўны ўплыў на сусветную эканоміку і дэманстрацыі пратэстуючых. Навіны з Расіі маюць другараднае значэнне і такія справаздачы падкрэсліваюць расійскую мадэрнізацыю і эканамічныя дасягненні, а таксама рускую культуру і прыродны ландшафт, але ў жа той час перамяншаюць сацыяльныя праблемы і карупцыю ў Расіі[18][73]. Бягучыя праграмы RT (з вядучымі ў дужках)[89]:

Асобы канала

Бягучы спіс RT «Таленты ў эфіры» ўключае ў сябе[89]:

Вядучыя навін: Біл Дод, Марына Джашы, Эндру Фармер, Крысцін Фразаа (Вашынгтон, акр. Калумбія), Эбі Марцін (праграма «Breaking the Set», Вашынгтон, акр. Калумбія), Табанг Мацэй, Аніса Наўай, Кевін Оўэн, Юлія Шапавалава, Роры Сухе, Шон Майкл Томас, Мэт Трэза, Маргарэт Хоўэл (акр. Калумбія), Люсі Кафанаў, Джордж Галаўэй (Вялікабрытанія).

Шон Томас вядзе рэпартаж з Антарктыды, 2009 год
Лорэн Лістэр

Карэспандэнты: Тэса Арцыла, Дзяніс Балоцкі, Аксана Бойка, Анастасія Чуркіна, Гаян Чычахян, Аня Фёдарава (Прайм-тайм), Марыя Фіношына, Сара Фірт, Ліндсэй Франс, Рамон Галінда (Лос-Анджэлес), Ірына Галушко, Лоры Харфэніст (Нью-Ёрк), Меган Лопес[108][109], Наталя Новікава, Піт Олівер, Дар’я Пушкова, Ягор Піскуноў, Марына Партная (Нью-Ёрк), Пола Сліер (Блізкі Усход), Лора Сміт (Лондан), Прыя Срыднар (Паўднёвая Азія), Наталя Шанецкая, Паліна Бойка, Бел Тру.

Вядучыя бізнес-зводак: Кэці Пілбім, Мадзіна Кочанава, Макс Кайзер, Стэйсі Герберт.

Вядучыя дакументальных фільмаў: Марцін Эндрус (забавы, кулінарыя і падарожжы, раней «Wayfarer/Moscow Out/Venice of the North»), Джэймс Браўн ('«Discovering Russia»', раней навіны і «Close-Up Russia»).

Вядучыя спартыўных навін: Кэйт Партрыдж, Майкл Краўчанка, Рычард Ван Поортвліе,

Вядомыя ў мінулым вядучыя: Адам Кокеш (Adam vs. the Man), Ніў Баркер, Джэйсан дэ ла Пенья, Алёна Мінкоўская (The Alyona Show), Марыям Немазі, Карэн Робертс, Дзмітрый Глухоўскі, Джэнк Уйгур, Лорэн Лістэр (Capital Account), Ліз Вол (Вашынгтон, акр. Калумбія).

Вядомыя госці

Паводле слоў Джэсі Цвік, RT пераконвае «законных экспертаў і журналістаў» з’яўляцца ў якасці гасцей, дазваляючы ім доўга гаварыць наконт пытанняў, якія ігнаруюцца буйнымі інфармацыйнымі агенцтвамі. Інтэрв’ю браліся ў прагрэсіўных і лібертарных навукоўцаў, інтэлектуалаў і пісьменнікаў з такіх арганізацый, як «The Nation», «Reason», Human Events, «Цэнтр амерыканскага прагрэсу»[110] і «Інстытут Катона»[26], якія крытычна ставяцца да амерыканскай палітыкі грамадзянскіх свабод[110]. На RT таксама працуюць вядомыя каментатары, у тым ліку анархісты, антыглабалісты і левыя актывісты[73]. Журналіст Дэні Шэхтэр лічыць, што асноўнай прычынай поспеху RT у ЗША з’яўляецца тое, што RT з’яўляецца «сілай для разнастайнасці», якая дае голас народа, «які рэдка чуюць у бягучых сродках масавай інфармацыі ЗША.»[20].

Сярод вядомых гасцей можна назваць палітыкаў Найджэла Фаража, Ніка Грыфіна і Джэрэмі Корбіна (Вялікабрытанія), Марын Ле Пен (Францыя), Авраама Бурга (Ізраіль), Генры Кісінджэра, Дану Рорабахер, Лоўрэнса Вількерсан і Алана К. Сімпсана (Злучаныя Штаты Амерыкі)[111]; інтэлектуалаў Ярэда Бернштэйна[26], Джона Ферэра і Лоўрэнса Корба; журналістаў і пісьменнікаў Джэйкаба Сулума, Пепе Эскабара[110], Браяна Доэрці[112], Крыса Хеджэса і Наомі Волф; прафесараў Крэйга Кэлхаўна, Нормана Фінкельштэйна, Ноама Хомскі і іншых гасцей, сярод якіх былы лабіст Джэк Абрамаф і сузаснавальнік Apple Стыў Возняк[113]

Іншыя вядомыя госці — кіраўнікі дзяржаў і ўрадаў. Сярод іх былі Уладзімір Пуцін[114], Нуры Аль-Малікі[115], Рафаэль Карэа[112], Башар Асад[116], Даніэль Артэга[117], Аляксандр Лукашэнка[118], Махмуд Абас[119] Фернанда Луга,[120], Хуан Эва Маралес[121], Феліпэ Кальдэрон[122], Томіслаў Нікаліч[123], Нікалас Мадура[124], Андрус Кубілюс[125], Хамід Карзай[126], Федэрыка Франка[127], Алі Абдула Салех[128], Махмуд Ахмадзінежад[129], Мансеф Марзукі[130], Парфірыа Лоба[131], Ота Перэс Маліна[132], Абд Рабу Мансур аль-Хадзі[133], Хасэ Мухіка[134], Алекс Салманд[135] і Джэйкаб Зума[136].

Палітыка канала

Праграмы

У 2008 годзе Хайдзі Браўн напісала ў «Forbes», што «Крэмль выкарыстоўвае абаянне, добрыя фатаграфіі і здаровую дозу сексуальнай прывабнасці, каб звярнуцца да разнастайнай і скептычна настроенай аўдыторыі». Яна дадала, што «Russia Today» удалося «змусіць замежных людзей прынамсі разгледзець расійскі пункт гледжання — аднак гэта можа быць эксцэнтрычна…»[137]. У 2012 годзе Трэйсі Кван пісала, што RT з’яўляецца «значна цікавейшай сеткай, чым можна дапусціць»[112]. Марк Адаманіс, які з’явіўся на RT, піша: «я наогул знайшоў RT як таблоідны, трохі раздуты, і ў асноўным бясшкодны»[47].

Алёна Мінкоўская.

«The Alyona Show» з Алёнай Мінкоўскі выходзіла з 2009 па 2012 год, пакуль яна не далучылася да «Huffington Post». Трэйсі Кван у «The Daily Beast» апісала «The Alyona Show» як «адну з самых папулярных праграм RT»[138]. Джэсі Цвік у The New Republic пісала, што адзін журналіст сказаў ёй, што Мінкоўскі з’яўляецца «магчыма, лепшы інтэрв’юерам на кабельных навінах»[139]. Дэвід Вайгель называў шоу «спробай культавага хіта ў доме» і адзначыў, што «яго сегменты былі аб дзяржаўным шпіянажы, Федэральнай рэзервовай сістэмы і неаб’яўленых войнах Амерыкі»[26]. Мінкоўскі скардзілася, быццам яе называлі «дзяўчынай Пуціна ў Вашынгтоне» або «асобай, што вядзе антыамерыканскую дзейнасць»[139]. Пасля Мінкоўскі сцвярджала, што Глен Бек быў «не на баку Амерыкі. І тое, што мой канал больш сумленны з амерыканскім народам, значыць тое, што вы павінны саромецца». Юлія Ёфэ ў «Columbia Journalism Review» спытала: «З якіх гэта часоў «Russia Today» абараняе палітыку любога амерыканскага прэзідэнта? Ці ёсць у гэтым інфармацыйныя патрэба амерыканскай грамадскасці, калі на тое пайшло?»[4].

З красавіка па жнівень 2011 года на RT выходзіла паўгадзіннае прайм-тайм шоу «Adam vs. the Man»[140][141], арганізаванае былым іракскім марскім ветэранам і антываенным актывістам Адамам Кокешам. Дэвід Вайгель піша, што Кокеш абараніў прапагандысцкую функцыю RT, кажучы: «Мы кажам тую праўду, якую ніхто больш не хоча сказаць. Я маю на ўвазе, калі вы хочаце прадставіць гэты ўрад Расіі ў самым непадыходным відзе, якім з’яўляецца крышаванне іншых ўрадаў свету, ідучых супраць ЗША, і закліканне іх да глупства»[26]. «Праўдзівасць у СМІ» крытыкавала паяўленне Кокеша на RT, пішучы, што RT выкарыстоўвае амерыканцаў, такіх як Кокеш, і зарабляе прапагандысцкія ачкі[142].

Аглядаючы шоу Джуліяна Асанжа «World Tomorrow», «The Independent» адзначае, што Асанж, які знаходзіўся пад хатнім арыштам, быў «у асноўным пачцівым», задаючы некаторыя пытанні лідару групоўкі Хасану Насрала, які сам быў у розшуку. Тым не менш, ён таксама задаваў жорсткія пытанні, напрыклад, чаму Насрала не падтрымаў арабскія паўстанні супраць сірыйскіх лідараў, калі ён іх падтрымліваў у Тунісе, Емене, Егіпце і іншых краінах[44]. Алесандра Стэнлі ў «New York Times» пісала, што «з практычнага пункту гледжання, спадар Асанж знаходзіцца ў ложку з Крамлём, але на шоу ў аўторак ён не патушыць» і што ён «паводзіў сябе на здзіўленне як стандартны сеткавы інтэрв’юер»[43]. Дуглас Лукас ў Salon.com пісаў, што здзелка RT «можа быць толькі выгадным спосабам для яго атрымання гіганцкай колькасці рэтвітаў»[28]. Глен Грынуолд, які быў госцем на RT[143], пісаў, што наданне RT шоу Джуліяна Асанжа прывяло да «прадказальнай хвалі яхідных, самазадаволеных нападаў амерыканскіх прадстаўнікоў сродкаў масавай інфармацыі»[48]. Марк Адаманіс абвяргае некаторыя з «ліхаманкавых даносаў» супраць RT і Джуліяна Асанжа ў артыкуле, апублікаваным у «Forbes»[47]. Журналіст з «The Moscow Times» адзначыў, што RT атрымаў «значную» крытыку ўвогуле[24].

Крытыка

З моманту свайго заснавання ў 2005 годзе RT быў шырока абвінавачаны ў прадстаўленні пазіцыі Крамля. У «Голасе Амерыкі», які належыць ураду ЗША, расійска-ізраільскі блогер Антон Носік падкрэсліў, што стварэнне «Russia Today» «у савецкім стылі прапагандысцкіх кампаній»[144]. Паскаль Банамур, кіраўнік Еўрапейскага дэпартамента «Рэпарцёры без меж», называў сетку «яшчэ адным крокам дзяржавы на шляху да кантролю інфармацыі»[145]. У 2009 годзе Люк Хардзінг (расійскі карэспандэнт «The Guardian») апісваў рэкламную кампанію «Russia Today» у Вялікабрытаніі як «амбіцыйную спробу стварыць новую постсавецкую глабальную прапагандысцкую імперыю»[29]. Артыкул у «Christian Science Monitor» паведамляе, што «Russia Today» паведамляе аб добрай працы Пуціна ў свеце і амаль нічога не распавядае пра іншыя рэчы, як канфлікт у Чачні або забойствы крытыкаў ўрада[146].

У 2010 годзе «The Independent» паведаміла, што журналісты RT паказалі, што ахоп адчувальных пытанняў у Расіі дазволены, але прамая крытыка Уладзіміра Пуціна ці тагачаснага Прэзідэнта РФ Дзмітрыя Мядзведзева — не[20]. Маша Карп напісала у часопісе «Standpoint», што сучасныя расійскія пытанні, такія як «прыгнечанне свабоды слова і мірных дэманстрацый, эканамічная неэфектыўнасць і карупцыя судовай сістэмы альбо ігнаруюцца, або іх значэнне пераменшваецца»[147]. У 2008 годзе Стывен Хейман пісаў у «The New York Times», што, паводле думкі RT, у Расіі «карупцыя не зусім біч, а сімптом эканомікі, якая развіваецца»[18]. Выступаючы пасля запуску «RT America», Гары Каспараў сказаў: ««Russia Today» з’яўляецца пашырэннем метадаў і падыходаў да дзяржаўных СМІ ўнутры Расіі, што прымяняюцца ў спробе паўплываць на амерыканскую кабельную аўдыторыю»[148].

Джэймс Кірчык у «The New Republic» абвінаваціў сетку ў «часта вірулентным антыамерыканізме і глыбокай пашане да расійскіх лідараў»[149]. Эд Лукас напісаў у «The Economist» (цытуючы «Аль-Джазіра»), што ядром RT было «антызаходніцтва»[150]. Юлія Ёфэ пісала: «Часта, здавалася, што «Russia Today» быў проста спосабам, каб прытрымлівацца яго ў ЗША з-за фасада законных тэлеперадач»[4]. Шон Уокер піша ў «The Independent», што RT «зрабіў сабе імя як рэзкі крытык палітыкі ЗША»[151]. Алесандра Стэнлі ў «The New York Times» піша, што RT «як »Голас Амерыкі", толькі з большай колькасцю грошай і пікантным антыамерыканскім ухілам"[43]. Дэвід Вайгель піша, што RT ідзе не далей, чым проста да стварэння недаверу да ўрада Злучаных Штатаў, па сутнасці: «Вы можаце давяраць расіянам больш, чым вы можаце давяраць гэтым ублюдкам»[26].

Марцін Эндрус вядзе рэпартаж з Сібіры, 2007 год.

Прафесар Стывен Ф. Коэн заявіў у 2012 годзе, што RT робіць шмат гісторый, якія «адбіваюцца дрэнна» на Злучаных Штатах і што яны «асабліва абураны амерыканскімі пропаведзямі за мяжой». Такім чынам, RT параўноўвае апавяданні пра масавыя выбарчыя пратэсты 2011—2012 гадоў з арыштамі членаў руху «Occupy». Коэн сцвярджае, што, нягледзячы на пракрамлёўскі ўхіл, «любы разумны глядач можа ўбачыць гэта. Я сумняваюся, што шмат ідыётаў знайшлі свой ​​шлях на RT»[110].

Джон Фефэр, судырэктар «Foreign Policy in Focus» казаў, што ён быў на RT, на «Голасе Амерыкі» і «Радыё Свабодная Азія» і пракаменціраваў: «Вы збіраецеся знайсці белыя плямы ў любой арганізацыі, якая займаецца навінамі»[110]. Амерыканскі журналіст Глен Грынуолд пералічыў карпаратыўных і дзяржаўных уладальнікаў бачных заходніх СМІ, як NBC, BBC, «Голас Амерыкі», «Wall Street Journal», «Fox News», «Politico» і «The Washington Post» і спытаў, чаму было «абавязковым парушэнне журналісцкай цэласнасці пры працы на сродак масавай інфармацыі, што належыць расійскаму ўраду». Ён таксама напісаў, што рэальная прычына варожасці амерыканскіх СМІ да RT у тым, што «яго рэпартажы дрэнна адбіваюцца на ўрадзе ЗША»[48].

У «Der Spiegel» у 2013 годзе з’явіўся артыкул, у якім адзначалася, што RT з’яўляецца самым паспяховым замежным вяшчальнікам ува многіх амерыканскіх гарадах і што RT «выкарыстоўвае хаатычную сумесь тэорый змовы і сырой прапаганды», спасылаючыся на праграму, якая павязвае выбухі на Бостанскім марафоне і ўрад ЗША[5].

RT быў абвінавачаны ў антыізраільскім настроі яўрэйскімі і ізраільскімі крыніцамі. Асноўныя прэтэнзіі ў тым, што яго рэпартажы з’яўляюцца незбалансаванымі. Міністр замежных спраў Ізраіля Авігдор Ліберман накіраваў скаргу да Пуціна на іх афіцыйнай сустрэчы ў 2012 годзе[152][153][154][155]. RT зрабіў неанацыста Мануэля Охзэнрайтэра галоўным прэс-сакратаром ў эфіры нямецкага пункту гледжання[156].

У Расіі былы афіцэр КДБ Канстанцін Праабражэнскі крытыкаваў RT як «частку расійскай прамысловасці дэзінфармацыі і маніпуляцыі»[157]. Андрэй Іларыёнаў, былы дарадца Уладзіміра Пуціна, назваў канал «найлепшай расійскай прапагандысцкай машынай, накіраванай на знешні свет»[18][73].

Праца групы RT падчас пратэстаў у Данецку, 10 красавіка 2014 года.

У адказ на крытыку Генеральны дырэктар (CEO) «АНО ТВ-Новости» (галоўная арганізацыя RT) Сяргей Фралоў заявіў, што іх «адказнасць палягае не ў тым, каб быць камусьці адвакатам ці пракурорам. Гэта занадта неразумна, каб захоўваць інфармацыю, таму што тады вам прыйдзецца паўтарыць яе ад іншых. Мы робім усё магчымае, каб адказаць хутка і справядліва прадставіць факты, а не спекуляваць або тэарэтызаваць. Насамрэч праблема вельмі простая: калі мы пачнем фільтраваць навіны ці маўчаць — людзі будуць перамыкацца на CNN ці BBC»[16].

Лінас Антанас Лінкявічус, міністр замежных спраў Літвы, напісаў 9 сакавіка 2014 года на фоне крымскага крызісу: «Прапагандысцкая машына «Russia Today» з’яўляецца не менш разбуральнай за ваенныя маршы ў Крыме»[158].

Дзяржсакратар ЗША Джон Кэры назваў «Russia Today» спансаваным дзяржавай «прапагандысцкім мегафонам», і працягваў: «„Russia Today“ садзейнічае фантазіі прэзідэнта Пуціна пра тое, што гуляецца на зямлі. Яны выдаткоўваюць амаль увесь час, прысвячаючы гэтай працы, прапагандзе і гутаркам пра тое, што адбываецца ці не адбываецца ва Украіне»[159]. «Russia Today» адказалі, што яны хацелі «афіцыйны адказ ад Дзярждэпартамэнта ЗША, якія абгрунтоўвалі бы прэтэнзіі спадара Кэры»[160]. Рычард Стэнгел з Дзярждэпартамэнта ЗША адказаў[161]. Ён заявіў у сваім адказе, што «RT з’яўляецца машынай скажэння, а не арганізацыяй асвятлення падзей», але ён падтрымлівае права RT на трансляцыі ў ЗША[162].

Выбар гасцей

У 2010 годзе журналіст і блогер Юлія Ёфэ апісала RT як «правакацыйны толькі дзеля таго, каб быць правакацыйным» у сваім выбары гасцей і выпуску тэм, паказваючы рускага гісторыка, які прадказаў, што Злучаныя Штаты ў бліжэйшы час распадуцца, паказваючы прамовы прэзідэнта Венесуэлы Уга Чавеса, паведамляючы аб бяздомнасці ў Амерыцы, і публікуючы інтэрв’ю са старшынёй Новай Партыі чорных пантэр. Яна пісала, што ў спробе прапанаваць «альтэрнатыўны пункт гледжання, ён вымушаны гаварыць з маргінальнымі, наступальнымі і часта непатрэбнымі фігурамі»[4]. Часопіс «The Economist» адзначае, што праграмы RT часам цікавыя і не выклікаюць пярэчанняў, а часам «бескампрамісныя». Яны таксама прадстаўляюць «дзікія тэорыі змовы», якія можна разглядаць як «зусім звіхнутыя»[163]. У 2010 годзе справаздача «Southern Poverty Law Center» сцвярджае, што RT шырока асвятляў «Birther» і "Новы сусветны парадак «і браў інтэрв’ю ў арганізатара бандгруповак Джыма Стахаўяка і ў белага нацыяналіста Джарэда Тэйлара»[164]. У артыкуле канала «Al Jazeera English» гаворыцца, што RT мае схільнасць «да затактавых гісторый і тэорый змовы»[150].

Маргарыта Сіманьян заявіла: «Мы не даем эфірны час грамадскім дзеячам, якіх вы называеце экстрэмістамі, больш, чым CNN і іншыя каналы даюць эфірны час для людзей, якіх шмат хто ў Расіі лічыць экстрэмістамі»[164]. Яна таксама раскрытыкавала паведамленні заходніх СМІ, якія вінавацілі Уладзіміра Пуціна ў выбухах жылых дамоў у Расіі, якія забілі 293 чалавекі[165]. Яна паведаміла Нікалаусу фон Цвікелю з The Moscow Times, што RT пачаў расці, як толькі стаў правакацыйным і што спрэчкі маюць жыццёва важнае значэнне для канала. Яна таксама сказала, што задача RT не стаіць у паліроўцы рэпутацыі Масквы[2].

Адказы на асвятленні навін RT

Карсан Скот, вядучы бізнес-навін, які пакінуў сетку ў 2007 годзе, выказаўся, што ён быў уцягнуты ў незлічоныя гарачыя спрэчкі з яго рэдактарам і сцвярджаў, што «Вы ходзіце па вельмі тонкіх гранях, каб быць поўным і адкрытым і кусаць руку, якая корміць». Аднак Піцер Лавэль (яшчэ падчас працы на канале) быў супраць гэтага сцвярджэння: «Ніхто не кажа мне, што казаць», але прызнаваў: «Часткай нашай місіі з’яўляецца піяр»[18].

Падчас вайны 2008 года ў Паўднёвай Асеціі карэспандэнт «Russia Today» Вільям Данбар падаў у адстаўку, таму што яму не дазволілі паведаміць аб расійскіх авіяўдарах па грамадзянскіх аб’ектах[166]. «Human Rights Watch» адзначае, што лічба RT у 2000 паўднёваасяцінскіх ахвяр была перабольшаная[167][168]. Шон Уокер, маскоўскі карэспандэнт «The Independent», сцвярджае, што «Russia Today» ужо «даручыў журналістам не паведамляць пра грузінскія вёскі ў Паўднёвай Асеціі, якія былі падвергнутыя этнічным чысткам». Ён таксама мяркуе, што «RT узарвалі „генацыд“ ва ўсіх сваіх праграмах на працягу большай часткі вайны»[30]. Юлія Ёфэ пісала, што журналісту RT, які адхіліўся ад «лініі Крамля, што грузіны забівалі бяззбройных асецін», была абвешчана вымова[4]. Паводле дадзеных часопіса «Variety», крыніцы ў RT пацвердзілі, што Данбар падаў у адстаўку, але адхіліў абвінавачванні ў прадузятасці. Адзін з высокапастаўленых журналістаў з RT распавёў «Variety»: «Рускі ахоп я бачыў быў нашмат лепш, чым большую частку заходняга… Калі вы глядзіце на заходнія СМІ, ёсць шмат кленчання да маючых уладу. Расійскія навіны ў значнай ступені прарасійскія, але гэта і варта было чакаць»[169].

Праца журналістаў «RT» на месцы тэракта ў Мінскім метро (Беларусь, Мінск, 12 красавіка 2011 года).

У чэрвені 2011 года RT трансліраваў праграму пад назвай «War on RT?», у якой падкрэслівалася, што Глен Бек з «Fox News» назваў RT «праўдай на сённяшні дзень», а NPR настройваў гледачоў RT супраць таго, што гэта нармальная сетка навін. Паводле Олівера Булау, RT адказаў: «не з таму, што гэта было непрадузятым, але таму, што ўсе астатнія таксама былі прадузятымі». Вядучая праграмы заключыла, што «аб’ектыўнасць увогуле з’яўляецца міфам і лепш быць сумленным, чым прыкрывацца добрапрыстойнымі прэтэнзіямі, прадстаўляючы праўду»[67].

У верасні 2012 года брытанскі рэгулятар вяшчання Ofcom даказаў, што сюжэт пра двух лівійцаў, які паказвала Лізі Фелан на RT у жніўні 2011 года, быў недакладным і аднабокім. Ён заявіў, што лівійскія паўстанцы мелі мала народнай падтрымкі, а RT крытыкаваў заходнія СМІ, якія быццам хлусілі аб дзейнасці НАТА. Брытанскі рэгулятар вяшчання пастанавіў, што вяшчальнікі павінны адзначыць, што «калі элементы ў сваіх праграмах навін крытыкуюць палітыку і дзейнасць асоб, арганізацыі, урада або дзяржавы, яны не павінны быць аднабокімі і павінны мець належную дакладнасць»[170]. У лістападзе RT быў зноў абвінавачваны ў парушэнні правіл бесстароннасці ў адносінах да яго асвятлення сірыйскага канфлікта. Гэтая скарга з’явілася ў стужцы навін 12 ліпеня 2012 года. Скарга з’явілася пасля інтэрв’ю з рэдактарам Pan-African News Wire Абаёмі Азіківэ, які падтрымліваў пазіцыю сірыйскага ўрада, пасля чаго напісаў даклад з крытыкай байкоту некаторымі арабскімі краінамі сірыйскай тэлевізійнай і кінавытворчасці[171].

Здымачная група RT здымае пратэсты на Балотнай плошчы ў Маскве 10 снежня 2011 года

Згодна з The Independent, RT ахопліваў ўсе пратэсты, якія пачаліся ў снежні 2011 года і працягваліся да выбараў прэзідэнта Расіі ў сакавіку 2012 года. Тым не менш, Маргарыта Сіманьян пісала ў твітэры, што пратэстоўцы павінны «гарэць у пекле», а RT абвінаваціў лідара апазіцыі Аляксея Навальнага ў моцных і нават фанатычных рускіх нацыяналістычных поглядах[172][173].

Пасля майскіх пратэстаў 2012 года і сутыкненняў паміж паліцыяй і дэманстрантамі, Сіманьян напісала: «Вы былі папярэджаны, што ўвесь ваш летуценны ідэалізм скончыцца ў фанатычнай разні»[174]. RT абвінаваціў «шэраг радыкальных пратэстуючых» у сутыкненнях[175]. Аляксей Навальны часта негатыўна высвятляўся на RT[151], уключаючы асвятленне вобшукаў яго дома і офіса падчас расследавання сутыкненняў у маі[176]. Пуцін выбраў RT для яго першага тэлеінтэрв’ю пасля выбараў і заявіў, што новыя законы супраць няўрадавых арганізацый або дыфамацыі былі звязаныя толькі са «злачынствам і судаводствам, а не палітыкай»[114].

У 2012 годзе Джэсі Цвік у The New Republic крытыкавала RT, сцвярджаючы, што канал паведаміў, што «ахвяры сярод грамадзянскага насельніцтва ў Сірыі мінімальныя, замежнае ўмяшальніцтва будзе мець катастрафічныя наступствы і любыя гуманітарныя заклікі з заходніх краін з’яўляюцца тонкім вэлюмам для НАТА, каб ізаляваць Іран, Кітай і Расію». Яна пісала, што RT хоча «зрабіць Злучаныя Штаты паказанымі у традыцыях чытання прапагандысцкіх лекцый у Расіі». Цвік таксама адзначыла, што Стывен Ф. Коэн раскрытыкаваў заходні ахоп сірыйскага канфлікту, сказаўшы, што ён з падазрэннем ставіўся да CNN і што «быццам бы адваротнага боку RT. Гэта занадта чорна-бела, занадта дабрадзейна і проста. Кожны бок гучыць як хлопанне адной далонню»[110].

Цвік таксама напісала, што RT надаваў «непрапарцыянальна шмат часу» лібертарыянскаму рэспубліканцу Рону Полу падчас яго прэзідэнцкай кампаніі 2012 года[110]. Пол таксама даў інтэрв’ю на RT[177]. Пасля яе экраннай адстаўкі Ліз Уол сказала, што прычынай гэтага "было не яго пасланне свабоды, а яго пазіцыя неўмяшання і паслядоўнай крытыкі знешняй палітыкі ЗША. Яго пасланне падыходзіць RT у апавяданні таго, што «Злучаныя Штаты — велізарны хуліган»[178]. У чэрвеньскім шоу «Adam vs. the Man» Кокеш ўхваліў падтрымку і збор сродкаў для Пола, што прывяло да скаргі ў Федэральную выбарчую камісію аб тым, што палітычны ўклад быў зроблены замежнай карпарацыяй. Кокеш адказаў, што адмена збору сродкаў у жніўні была звязана са скаргай, але сцвярджаў, што гэта ўцягнула ў кампанію Пола Джэсі Бентан[141].

У жніўні 2013 года навіна адносна неправераных паведамленняў аб гібелі 450 курдскіх грамадзянскіх асоб недалёка ад мяжы Турцыі і Сірыі зноў парушыла правілы вяшчання брытанскай кампаніі Ofcom. Гэтая скарга сканцэнтравана на кадры, знятым на мабільным тэлефон, дзе трох чалавек нібыта спалілі жыўцом[179]. У снежні Ofcom зноў абвінаваціў RT у парушэнні сваіх стандартаў у дачыненні да бесстароннасці дакументальнага фільма пад назвай «Syrian Diary», што трансліраваўся ў папярэднім сакавіку[180].

4 сакавіка 2014 года Эбі Марцін, вядучая «Breaking The Set», выступаючы непасрэдна да яе аўдыторыі гледачоў, сказала ў заключнай заяве шоу, што, хоць яна працуе ў RT, яна супраць уварвання Расіі ва Украіну. Яна сказала, што «тое, што Расія зрабіла, было няправільным», так як яна выступае супраць умяшання любой краіны ва ўнутраныя справы іншых краін[181]. Пазней Марцін сцвярджала, што RT па-ранейшаму падтрымлівае яе, нягледзячы на яе рознагалоссі з расійскім урадам[182]. Прэс-служба RT прапанавала Марцін камандзіроўку ў Крым і адказала на абвінавачванні ў прапагандзе, заявіўшы, што «Абвінавачванні ў прапагандзе, як правіла, усплываюць кожны раз, калі выхад навін, асабліва RT, адважыцца паказаць на бок падзей, што не ўпісваецца ў мэйнстрымныя апавяданні, незалежна ад сітуацыі на месцах. Гэта адбылося ў Грузіі, гэта адбываецца ва Украіне»[183]. Глен Грынуолд заявіў, што амерыканскія элітарныя СМІ любяць здзекавацца з расійскіх СМІ, асабліва RT, як з крыніц бессаромнай прапуцінскай прапаганды, дзе свабоднае выказванне строга забаранілі. Згаджаючыся на тое, што «сетка мае моцную прарасійскую прадузятасць», ён выказаў думку, што дзеянне Марцін «дзіўна паказала, што азначае „журналісцкая незалежнасць“»[184].

5 сакавіка 2014 года вядучая RT Ліз Уол з Вашынгтона, акруга Калумбія, падала у адстаўку ў эфіры, абвінавачваючы RT у прапагандзе. Яна патлумачыла пазней, «што яна адчувала абразу, будучы дачкой ваеннага ветэрана ЗША і партнёрам лекара, які працуе на ваеннай базе ЗША, і таму асабіста яна не можа быць часткай сеткі, якая фінансуецца Урадам Расійскай Федэрацыі і прабуе абяліць дзеянні Пуціна». Уол сцвярджала, што яе «зламала» тое, што RT наклаў цэнзуру на яе інтэрв’ю з Ронам Полам аб «інтэрвенцыі Расіі ва Украіну». Рон Пол пазней сцвярджаў, што ён не быў падвергнуты цэнзуры ў любым выпадку і што яго паведамленне было дастаўлена ў поўным аб’ёме без змен яго меркавання[185]. Джэймс Кірчык хутка апублікаваў эксклюзіўную гісторыю, тлумачачы, што ён перыядычна быў у кантакце з Уол за папярэднія шэсць месяцаў (ён раней з’яўляўся ў дыскусіі, каб асудзіць рускія «гей-прапагандысцкія» законы)[186]. У адказ RT распаўсюдзіў заяву: «Калі журналіст не згодны з пунктам гледжання рэдакцыі, звычайны парадак дзеянняў для вырашэння гэтых пытанняў — дыялог з рэдактарам, і, калі пытанні не могуць быць вырашаны, трэба сысці, як прафесіянал. Але калі хтосьці робіць вялікі грамадскі паказ асабістага рашэння, гэта не што іншае, як самарэкламны трук. Жадаем Ліз удачы на ​​яе абраным шляху»[187]. Іх пазнейшы даклад сцвярджае пра сувязь паміж Кірчыкам і «неакансерватыўнай мазгавой знешнепалітычнай ініцыятывай», мяркуючы, што мерапрыемства было часткай «адраджэння кампаніі халоднай вайны»[188].

У больш познім артыкуле ў часопісе Politico Уол заявіла, што «на працягу прыкладна двух з паловай гадоў я глядзела у іншы бок, пакуль сетка размазвала Амерыку дзеля надання лепшага выгляду Крамлю, у той час як прыхоўвала зверствы аднаго жорсткага дыктатара за іншым»[178].

Колішні вядучы RT America Ліз Уол

Калі яе спыталі аб відэа інтэрв’ю госця RT Браян Шэлтэра з Reliable Sources (CNN), Ліз Уол адказала:

«Яны атрымліваюць гэтыя крайнія галасы, варожыя па адносінах да Захаду пункты гледжання. Гэта вельмі экстрэмісцка. Слухай, я ўсё разумею пра карупцыю ва ўрадзе і пра крытыку ў адрас ўрада. Але гэта зусім іншае. Гэта прасоўвае замежную палітыку кагосьці, хто толькі што уварваўся ў краіну, уварваўся ў краіну і затым хлусіць пра гэта, выкарыстоўвае сродкі масавай інфармацыі ў якасці інструмента для выканання сваіх знешнепалітычных інтарэсаў. RT з’яўляецца часткай прапагандысцкай сеткі Пуціна, і гэта вельмі, вельмі трывожна ў выніку таго, што адбываецца сёння ва Украіне»[189].

Аглядальнік Нью-Ёрк Таймс Нікалас Крыстоф пракаментаваў на Piers Morgan Live першапачатковыя дзеянні Марціна і Уол: «Захапляюся іх шчырасцю, але, ведаеце, у рэшце рэшт, RT з’яўляецца рукой рускай прапаганды, таму я не думаю, што гэта будзе мець вельмі вялікае значэнне з геапалітычнымі наступствамі»[190].

Былы вядучы RT у Маскве Стэйсі Бівенс і іншыя былыя журналісты RT, якія ананімна гаварылі ў адпаведнасці з BuzzFeed, сцвярджалі, што яны шкадавалі пра працу на сетцы Russia Today, спасылаючыся на нелюбоў да выкарыстання ёю прапаганды[191].

Стыў Блумфілд, замежны рэдактар ​​Monocle, пісаў, што «ахоп RT Украіны, магчыма, не быў бы больш добрым да Масквы, нават калі б Уладзімір Пуцін выбраў сябе як галоўнае дзеючую асобу. У той час як Пуцін працягваў прыкідвацца, што не было ніякіх расійскіх войскаў у Крыме, менавіта яго думкі намалявалі на RT. Штурм урадавых будынкаў па ўсёй Усходняй Украіне быў інтэрпрытаваны як зразумелыя дзеянні міралюбных пратэстуючых, якія баяцца „хаосу“ ў Кіеве»[192].

У сакавіку 2014 года група украінскіх журналістаў адкрыла сайт StopFake.org, прысвечаны развянчанні прапаганды і заведама лжывай інфармацыі, апублікаванай расійскімі СМІ, у тым ліку RT. Напрыклад, выкарыстанне кадраў з апошніх ваенных канфліктаў у Грузіі, Паўднёвай Асеціі або Сірыі і прадстаўленне іх як бягучых кадраў з Украіны[193][194][195].

Здарэнні

29 мая 2006 года падчас паездкі вядомага пісьменніка Паўла Каэльё па Расіі ва Улан-Удэ супрацоўнікі міліцыі запатрабавалі ад здымачнай групы RT, якая суправаджала пісьменніка, спыніць здымку. Міліцыянты заломвалі журналістам рукі і пагражалі адкрыць стральбу на паражэнне ў выпадку невыканання іх патрабаванняў. Гэты інцыдэнт настолькі ўразіў Каэльё, што той прыняў рашэнне не выходзіць з цягніка да Уладзівастока[196].

8 снежня 2006 года пасля інтэрв’ю з Андрэем Лугавым супрацоўнікі МНС Расіі праверылі студыю тэлеканала на наяўнасць заражэння радыеактыўнымі рэчывамі. Такіх выяўлена не было[197].

23 кастрычніка 2007 года здымачнай групе RT адмовілі ва ўездзе ў Эстонію. Журналісты павінны былі здымаць рэпартаж пра неанацызм ў Прыбалтыцы[198].

7 лістапад 2007 года ў Тбілісі падчас разгону дэманстрацыі апазіцыі карэспандэнт RT Кацярына Азарава і аператар Яўген Літоўка атрымалі газавае атручванне[199]. Да таго ў журналістаў двойчы адбіралі камеру і адзнятыя матэрыялы[200].

Грэм Філіпс

21 лютага 2008 года падчас беспарадкаў у Белградзе пацярпела здымачная група RT: прадзюсар Андрэй Федарцоў атрымаў удар па галаве, а аператара Андрэя Паўлава збілі падчас спробы штурму пасольства ЗША[201].

10 жніўня 2008 года была прадпрынятая DoS-атака на сайт тэлеканала. Як паведамілі прадстаўнікі RT, атака вялася з грузінскага IP-адраса[202].

У ноч на 2 сакавіка 2014 года падчас крымскага крызісу хакеры, атрымаўшы доступ да адміністрацыйнага пароля сайта, узламалі яго і дадалі слова «Nazi» (нацыст, нацысцкі) да загалоўкаў усіх англамоўных матэрыялаў. У выніку загалоўкі сталі выглядаць так: «Расійскія сенатары прагаласавалі за адпраўку стабілізацыйных нацысцкіх войскаў на ўкраінскую тэрыторыю» або «Пуцін: Нацысцкія грамадзяне і войскі падвяргаюцца пагрозе на Украіне і маюць патрэбу ў абароне узброеных сіл». Нармальная праца сайта была адноўлена прыкладна праз паўгадзіны пасля ўзлому[203].

У красавіку-маі 2014 года адбыліся некалькі выпадкаў, калі журналістаў RT не дапусцілі на тэрыторыю Украіны на падставе таго, што тыя не маглі «абгрунтаваць мэту візіту» (нягледзячы на акрэдытацыю ў Цэнтральнай выбарчай камісіі Украіны) або «не мелі дастаткова сродкаў». 9 мая ў Марыупалі быў цяжка паранены журналіст RT Ruptly Фёдар Завалейкаў[204].

Журналіст RT Грэм Філіпс быў затрыманы Службай бяспекі Украіны і дэпартаваны з яе тэрыторыі. Сам журналіст распавёў, што шмат яго матэрыялаў былі выдаленыя[205][206][207]. Але Грэм павярнуўся і працягваў здымаць матэрыялы[208].

Прафесійныя ўзнагароды

  • Верасень 2006 — на 10-м Міжнародным фестывалі тэлевізійных праграм і фільмаў[209] прэміяй «Залаты бубен» узнагароджаны дакументальны фільм RT «People of the Bering Strait» ў катэгорыі этнаграфіі і падарожжаў.
  • Чэрвень 2007 — на 11-м Міжнародным экалагічным тэлевізійным фестывалі прэміяй «Выратаваць і захаваць»[210] прэміяй Гран-пры ўзнагароджаны фільм RT «Meeting with Nature».
  • Верасень 2007 — Еўразійская акадэмія тэлебачання і радыё[211] ўзнагародзіла RT прэміяй прафесійнага майстэрства.
  • Лістапад 2007 — рэпартаж RT з нагоды гадавіны Чарнобыльскай катастрофы атрымаў спецыяльны прыз 2007 AIB Media Excellence Awards[212].
  • Красавік 2008 — студыя штодзённага шоу RT Entertaiment Today, арганізаваная Марцінам Эндрусам і Аняй Фёдаравай, атрымлівае адмысловы расійскі дыплом[213].
  • Верасень 2008 — Самай прэстыжнай ўзнагародай вяшчання Расіі ТЭФІ узнагароджаны Кевін Оўэн у катэгорыі Вядучы інфармацыйнай праграмы[214].
  • Лістапад 2008 — Спецыяльны прыз журы ў лепшай творчай катэгорыі за артыкул Рускі Гламур у Лондане[1].
  • Студзень 2009 — Сусветны Сярэбраны медаль ад нью-ёркскіх фестываляў за лепшы дакументальны фільм «A city of desolate mothers» пра канфлікт у Паўднёвай Асеціі[215].
  • Жнівень 2010 — Першая намінацыя на Міжнародную прэмію «Эмі» ў катэгорыі «Навіны» за асвятленне візіту прэзідэнта ЗША Барака Абамы ў Расію[216].
  • Лістапад 2011 — Марцін Эндрус і штотыднёвік «Moscow Out» узнагароджаны «ШереMedia Award» за лепшую праграму ў намінацыі «Рэпартаж»[217].
  • Жнівень 2012 — Другая намінацыя на Міжнародную прэмію «Эмі» за паказ міжнароднага руху Захапі Уол-стрыт[218].
  • Чэрвень 2013 — на міжнародным фестывалі ў Монтэ-Карла (самым прэстыжным еўрапейскім тэлевізійным конкурсе) тэлеканал RT атрымаў перамогу ў намінацыі «Лепшая інфармацыйная 24-гадзінная праграма». Узнагарода была ўручана за асвятленне падзей, звязаных з падзеннем чалябінскага метэарыта. Акрамя RT, на атрыманне «Залатой німфы» прэтэндавалі такія міжнародныя каналы, як CNN, Аль-Джазіра і Sky News[219][220].
  • Красавік 2014 — RT атрымаў прыз прэстыжнага міжнароднага фестывалю ў Нью-Ёрку «New York Festivals» у намінацыі «Лепшая дакументальная/інфармацыйная праграма: гуманітарныя праблемы» за дакументальны фільм «Blood and Honor» пра звычаі кроўнай помсты на сучасным Каўказе[221].
  • 28 мая 2014 года пазаштатны карэспандэнт RT Фёдар Завалейкаў быў узнагароджаны ордэнам Мужнасці «за мужнасць і адвагу, праяўленыя пры выкананні прафесійнага абавязку». Журналіст працаваў у зоне канфлікту на ўсходзе Украіны і атрымаў раненне падчас абстрэлу[222].
  • 5 чэрвеня 2014 года сайт тэлеканала RT (RT.com) прызнаны лепшым у катэгорыі «Навіны» ў рамках конкурсу «Interactive Media Awards»[223].
  • 26 жніўня 2014 года аператар RT Міхаіл Кандакоў і яго асістэнт Кірыл Вагін былі ўзнагароджаны медалём «За адвагу» паводле вынікаў камандзіроўкі ў Сірыю, дзе яны патрапілі пад агонь[224].

Гл. таксама

Заўвагі

Каментарыі
1.↑ Паводле ацэнак Стывена Хеймана, больш за 100 мільёнаў долараў было выдаткавана на станцыі па стане на май 2008 года.[18]
Крыніцы
  1. 1 2 3 4 5 RT «About us» (formerly corporate profile) page at Rt.com, accessed September 20, 2012.
  2. 1 2 3 4 5 6 Nikolaus von Twickel, Russia Today courts viewers with controversy Архівавана 11 ліпеня 2012., The Moscow Times, March 23, 2010.
  3. 1 2 3 Beth Knobel «Russian News, English Accent: New Kremlin Show Spins Russia Westward» Архівавана 9 кастрычніка 2013., CBS News, 12 December 2005
  4. 1 2 3 4 5 6 Julia Ioffe, What Is Russia Today?, Columbia Journalism Review, September/October 2010.
  5. 1 2 "Putin Fights War of Images and Propaganda with Russia Today Channel". Spiegel Online. 2013-08-13. Праверана 2013-08-14.
  6. 1 2 Visit to Russia Today television channel, Kremlin.ru website, June 11, 2013
  7. 1 2 Max Fisher, In case you weren’t clear on Russia Today’s relationship to Moscow, Putin clears it up, Washington Post, June 13, 2013.
  8. 1 2 Julian Evans, Spinning Russia Архівавана 18 лістапада 2014., Foreign Policy, December 1, 2005.
  9. 1 2 3 Andrew Osborn, Russia’s 'CNN' wants to tell it like it is, The Age, August 16, 2005.
  10. ↑ Russia: New International Channel Ready To Begin Broadcasting. Radio Free Europe/Radio Liberty (9 снежня 2005).
  11. ↑ RT Contact page, RT.com, accessed May 6, 2013.
  12. 1 2 3 RIA Novosti Does Not Control RT Television — Russian Media Experts Архівавана 10 Люты 2012., RIA Novosti, February 6, 2012.
  13. ↑ Russia Today TV to make unique contribution to global information — German expert, rianovosti.com, July 6, 2005.
  14. ↑ English translation of Russian article, infox.ru, Jan 23, 2009.
  15. ↑ English translation of Russian article, Federal Agency for Press and Mass Communications, Aug 29, 2007.
  16. 1 2 English translation of Russian Interview, broadcasting.ru, Dec 15, 2006.
  17. ↑ RIA Novosti launches a TV channel, Russia Today Архівавана 4 красавіка 2007., RIA Novosti, June 7, 2005.
  18. 1 2 3 4 5 6 Stephen Heyman, A Voice of Mother Russia, in English, The New York Times, 18 May 2008.
  19. ↑ Danny Schechter interview on RT website.
  20. 1 2 3 Shaun Walker, Russia Today, Tomorrow the World, The Independent, 20 September 2010.
  21. 1 2 James Painter, The boom in counter-hegemonic news channels: a case study of TeleSUR, (undated, circa 2006), Reuters Institute for the Study of Journalism at Oxford University.
  22. ↑ Международный скандал с прокремлёвским телеканалом Russia Today - от него требуют сменить название(недаступная спасылка). NEWSru.com (1 марта 2006). Архівавана з першакрыніцы 19 снежня 2013. Праверана 25 студзеня 2010.
  23. ↑ Russia Landmark Events of 2007, RT.com page.
  24. 1 2 3 4 5 Zagorodnov, Artem (September 25, 2008). "Today's woman who needs to be heard". The Moscow Times. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2012. Праверана 5 сакавіка 2022.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2012. Праверана 5 сакавіка 2022.
  25. 1 2 Rowland, Kara (October 27, 2008). "Russia Today: Youth served". The Washington Times.
  26. 1 2 3 4 5 6 7 David Weigel, Pravda Will Set You Free; Russia’s answer to Fox News and MSNBC., Slate, June 27, 2011.
  27. ↑ Charles King, Clarity in the Caucasus?, Foreign Affairs, October 11, 2009.
  28. 1 2 3 Douglas Lucas, Julian Assange prepares his next move, Salon, February 23, 2012.
  29. 1 2 Luke Harding (2009-12-18). "Russia Today launches first UK ad blitz". The Guardian. London.
  30. 1 2 Ian Burrell, From Russia with news, The Independent, January 15, 2010.
  31. ↑ RT’s Advertising Declared Ad of the Month in UK, RT.com website, March 5, 2010.
  32. ↑ Lawrence Pintak, America’s media bubble Архівавана 10 Чэрвень 2014., Boston Globe, November 19, 2006. (Highbeam)
  33. ↑ Josh Rogin, New BBG chief wants more money to combat «enemies» such as China and Russia Архівавана 24 мая 2012., Foreign Policy, October 5, 2010.
  34. ↑ Kirit Radia, Sec. of State Hillary Clinton: Al Jazeera is ‘Real News', U.S. Losing ;Information War', ABC, Mar 2, 2011.
  35. ↑ Andy McSmith, Village People Архівавана 25 сакавіка 2013., The Independent, March 5, 2011 at Questia.com.
  36. ↑ Ishaan Tharoor, Clinton Applauds Al Jazeera, Rolls Eyes at U.S. Media, Time, March 3, 2011.
  37. 1 2 Hirst, Tomas (01/03/2012). "Putin's Perverse Fear of Soft Power". Huffington Post. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  38. 1 2 Toohey, Nathan (2012-02-08). "RT and McFaul argue over Navalny's US education". The Moscow Times. Архівавана з арыгінала 28 лютага 2014. Праверана 13 ліпеня 2014. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка) Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 28 лютага 2014. Праверана 5 сакавіка 2022.
  39. ↑ McFaul and the Moscow opposition rallies, RT.com, February 7, 2012.
  40. ↑ New US Ambassador to Russia starts with lies, Pravda, February 2, 2012.
  41. ↑
  42. ↑ Jennifer Martinez, Pew: Russia Today Архівавана 3 лістапада 2013., The Hill, July 16, 2012; quote: «Russia Today, a news network backed by the Russian government, was the top source for the most viewed news videos on the online video platform. Video clips produced by the young news network accounted for 22 of the nearly 260 news videos tracked in the study.»
  43. 1 2 3 Alessandra Stanley, The Prisoner as Talk Show Host; Julian Assange Starts Talk Show on Russian TV, The New York Times, April 17, 2012.
    • "The World Tomorrow". WikiLeaks. 13 April 2012. Архівавана з арыгінала 13 April 2012. Праверана 13 April 2012. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка)
    • "Assange show premiere: Time to watch 'The World Tomorrow'". RT.com. 13 April 2012. Архівавана з арыгінала 13 April 2012. Праверана 13 April 2012. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка)
  44. 1 2 3 Jerome Taylor, Hello, Good Evening and Welcome to My Country House Prison: Assange Makes His Talk Show Debut Архівавана 25 сакавіка 2013., The Independent, April 18, 2012.
  45. ↑ Raphael Satter, Assange interviews Hezbollah leader in TV premiere, Associated Press via Denver Post, April 17, 2012.
  46. ↑ Assange chats with terrorist(недаступная спасылка), Agence France-Presse, April 18, 2012.
  47. 1 2 3 Mark Adomanis, Julian Assange’s Debut on Russia Today — The Serious People Say it Was Really Bad! Архівавана 21 красавіка 2012., Forbes, April 18, 2012.
  48. 1 2 3 Glenn Greenwald, Attacks on RT and Assange reveal much about the critics, Salon, April 18, 2012.
  49. ↑ New Assange TV Series. wikileaks.org (23 студзеня 2012). Праверана 12 February 2012.
  50. ↑ Raphael Satter, Assange interviews Hezbollah leader in TV premiere Архівавана 10 верасня 2013., Associated Press via Denver Post, April 17, 2012.
  51. ↑ David Meyer, Russia Today hit by DDoS as anti-Wikileaks group claims responsibility, ZDNet, August 17, 2012.
  52. ↑ Michael Calderone, Third-Party Debate To Be Broadcast By Al Jazeera English, RT America, But Not Major Cable News Networks, Huffington Post, Posted: 10/19/2012, Updated: 10/23/2012, accessed November 4, 2012
  53. ↑ Presidential Hopefuls Meet in Third Party Debate. PBS NewsHour (25 кастрычніка 2012). Праверана October 26, 2012.
  54. ↑
  55. ↑ Russian TV office damaged in Gaza strike(недаступная спасылка), Agence France-Presse, November 18, 2012.
  56. ↑ Dylan Byers, Larry King joins Russian channel RT, Politico, May 29, 2013.
  57. ↑ RT America to broadcast Larry King’s new political show, RT Press release, May 29, 2013.
  58. ↑ Kenneth Rapoza, Larry King Comes Out Of Retirement, Joins Russian TV, Forbes, June 6, 2013.
  59. ↑ Politicking: Larry King talks NSA scandal fallout, RT.com, June 13, 2013.
  60. ↑ polskieradio.pl
  61. ↑ Stöber, Silvia. Proteste gegen Lukaschenko - Wie geht es weiter in Belarus? (ням.). tagesschau.de (6 верасня 2020). Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2021. Праверана 25 сакавіка 2021.
  62. ↑
  63. ↑ Peter Finn, Russia Pumps Tens of Millions Into Burnishing Image AbroadThe Washington Post, March 6, 2008.
  64. ↑ Russia Today TV to make unique contribution to global information — German expert, Ria Novosti, June 7, 2005.
  65. ↑ New Concerns on Russia Media Freedom Архівавана 10 Чэрвень 2014., Associated Press, via Highbeam, May 19, 2007.
  66. ↑ "Is RT state-run?". RT.com. June 16, 2011.
  67. 1 2 3 Oliver Bullough «Inside Russia Today: counterweight to the mainstream media, or Putin’s mouthpiece?», New Statesman, May 10, 2013.
  68. ↑ Rt Begins Broadcasting in Hd Worldwide from New, State of the Art Studio, RT website, December 17, 2012.
  69. ↑ About us/ History, RT website, accessed July 6, 2013.
  70. 1 2 "Putin orders overhaul of top state news agency". RT. 9 December 2013. Праверана 10 December 2013.
  71. ↑ "RT editor Simonyan to head Kremlin-backed news agency". BBC News. 31 December 2013. Праверана 31 December 2013.
  72. ↑ See RT «About» page and RT «Partners» page.
  73. 1 2 3 4 5 Marcin Maczka, The Propaganda Machine Архівавана 7 Кастрычнік 2014., New Eastern Europe website, July 9, 2012, originally published in New Eastern Europe: New Europe, Old Problems No. 3 (IV), 2012.
  74. ↑ Паводле ацэнак «Лениздат», у 2012 годзе расійскі федэральны бюджэт на 11 мільярдаў рублёў знаходзіўся ў мацярынскай кампаніі RT — «АНО ТВ-Новости». Дар’я Фазлетдзінава, Anatomy of Non-Resistance Архівавана 14 лістапада 2012., Lenizdat, July 2, 2012, accessed September 28, 2012, Translation from the Russian
  75. ↑ http://en.gazeta.ru/news/2012/10/29/a_4828917.shtml Архівавана 2 лістапада 2012.
  76. ↑ Foreign News Channels Drawing U.S. Viewers — IPS Архівавана 1 Люты 2010.. Ipsnews.net. Retrieved on 2011-12-07.
  77. ↑ 'Russia Today' Doubles its U.S. Audience Архівавана 19 сакавіка 2022., Russia Briefing News, June 7, 2012.
  78. ↑ BARB Q3 2012 viewing figures «BARB Quarterly Reach Report- Quarter 3 2012» Архівавана 27 лютага 2013., BARB, retrieved June 6, 2014
  79. ↑ Laughlin, Andrew, Jan 14, 2013 «RT Russian news channel goes HD on Sky» Архівавана 24 верасня 2015., Digital Spy, retrieved December 13, 2013.
  80. ↑ BARB Q4 2012 viewing figures Quarterly Reach Report- Quarter 4 2012" Архівавана 16 чэрвеня 2013., BARB, retrieved June 6, 2014
  81. ↑ BARB Q4 2013 viewing figures «BARB Quarterly Reach Report- Quarter 4 2013» Архівавана 9 красавіка 2014., BARB, retrieved April 9, 2014
  82. ↑ Distribution, RT, accessed February 19, 2014.
  83. ↑ Fred Weir, Russia gives WikiLeaks' Julian Assange a TV platform, The Christian Science Monitor, January 25, 2012.
  84. ↑ Actualidad QUIÉNES SOMOS (Spanish) RT
  85. ↑ RT? — your guide to the depths of Russia — RT. Rt.com. Retrieved on 2011-12-07.
  86. ↑ RT «Where to watch» page. See a listing of satellites at RT.com satellite list Архівавана 8 кастрычніка 2014., LyngSat Address, accessed 24 September 2012.
  87. ↑ RRsat Signs Contract With Russia Today For Global Distribution Of RT HD Channels, RRSat Global Communications Network Ltd press release, September 7, 2012.
  88. ↑ Russia Today and Rusiya Al-yaum join Yahlive’s high definition bouquet, Al Yah Satellite Communications, AMEinfo.com.
  89. 1 2 RT On Air Talent page, accessed September 26, 2012.
  90. ↑ Breaking the set page at RT.com.
  91. ↑ On the Money page at RT.com.
  92. ↑ SophieCo page at RT.com.
  93. ↑ Keiser Report page at Rt.com.
  94. ↑ Larry King Now page at RT.com.
  95. ↑ Politicking page at RT.com.
  96. ↑ Prime Time Russia News page at RT.com.
  97. ↑ Spotlight page at RT.com.
  98. ↑ Technology Update page at RT.com.
  99. ↑ The Big Picture page at RT.com.
  100. ↑ The Truthseeker page at RT.com.
  101. ↑ Why You Should Care page at RT.com.
  102. ↑ http://rt.com/shows/worlds-apart-oksana-boyko/ Worlds Apart with Oksana Boyko page at RT.com
  103. ↑ http://rt.com/shows/venture-capital/ «Venture Capital» page at RT.com
  104. ↑ http://rt.com/shows/boom-bust/ Boom Bust page at RT.com
  105. ↑ http://rt.com/shows/sputnik/ Sputnik page at RT.com
  106. ↑ http://rt.com/shows/going-underground/ Going Underground page at RT.com
  107. ↑ http://rt.com/shows/redacted-tonight-summery/ Redacted Tonight page at RT.com
  108. ↑ Megan Lopez report, Rt.com, September 11, 2012.
  109. ↑ Thabang Motsei page at Rt.com.
  110. 1 2 3 4 5 6 7 Jesse Zwick, Why are liberals lending credibility to a zany Russian TV station?, The New Republic, March 14, 2012.
  111. ↑ See RT.com interviews at the RT Youtube page: Nigel Farage, Jeremy Corbyn, Marine Le Pen, Avraham Burg, Lawrence Wilkerson, Henry Kissinger, Jesse Ventura, David Stockman, Dana Rohrabacher, Alan Simpson
  112. 1 2 3 Tracy Quan. I Love the Julian Assange Show!. The Daily Beast (3 ліпеня 2012). Праверана 20 жніўня 2012.
  113. ↑ See RT.com interviews at the RT youtube page: Chris Hedges, Naomi Wolf, Craig Calhoun, Norman Finkelstein, Jack Abramoff, Steve Wozniak.
  114. 1 2 Fred Weir, For first interview of new term, Putin puts priority on foreign audience, The Christian Science Monitor, September 7, 2012.
  115. ↑ 'Syria war to backfire on foreign arms suppliers' - Iraqi PM (EXCLUSIVE) на YouTube RT, accessed September 13, 2013
  116. ↑ Syria’s Assad denies civil war, blames the West, Los Angeles Times, November 9, 2012.
  117. ↑ ‘Latin America needs independence to prosper' — President of Nicaragua RT, accessed September 13, 2013.
  118. ↑ 'No handover, Belarus should choose the leader it wants - President Lukashenko (RT EXCLUSIVE) на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  119. ↑ Mahmoud Abbas - Exclusive Interview to RT на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  120. ↑ 'I quit to prevent bloodbath' - ousted Paraguay president in RT exclusive на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  121. ↑ Exclusiva a RT: Entrevista con Evo Morales, presidente de Bolivia на YouTube RT en Español, accessed September 13, 2013.
  122. ↑ US drug addiction impedes Mexican growth — President Calderon RT, accessed September 13, 2013.
  123. ↑ 'No sense in NATO' - Serbian president-elect in RT exclusive на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  124. ↑ Entrevista exclusiva con Nicolás Maduro, presidente de Venezuela (Versión completa) на YouTube RT en Español, accessed September 13, 2013.
  125. ↑ «We are proud that we managed to stabilize economic situation» — Lithuanian PM RT, accessed September 13, 2013.
  126. ↑ Karzai Exclusive: 'No Blackwater merc in Afghanistan in 10 years' на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  127. ↑ Impeachment was very fast but totally legitimate — new Paraguayan president to RT RT, accessed September 13, 2013.
  128. ↑ 'Qatar funds chaos in Arab world' - Yemeni President exclusively for RT на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  129. ↑ Ahmadinejad to RT: Europe, US need freedom most of all (Exclusive Interview) на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  130. ↑ Marzouki: Episode Three — Julian Assange Архівавана 13 ліпеня 2014. RT, accessed September 13, 2013.
  131. ↑ La entrevista exclusiva a RT de Porfirio Lobo, presidente de Honduras на YouTube RT en Español, accessed September 13, 2013.
  132. ↑ Entrevista exclusiva con Otto Pérez Molina, presidente de la República de Guatemala на YouTube RT en Español, accessed September 13, 2013.
  133. ↑ 'Despair leads people to join Al-Qaeda' - Yemeni president на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  134. ↑ Entrevista exclusiva de RT al presidente de Uruguay, José Mujica на YouTube RT en Español, accessed September 13, 2013.
  135. ↑ First Minister of Scotland: We will win independence referendum на YouTube RT, accessed September 13, 2013.
  136. ↑ 'europe sucked wealth from Africa, in debt to continent на YouTube RT, accessed September 13, 2013
  137. ↑ Heidi Brown, Springtime (For Putin) In Russia, Forbes, February 27, 2008.
  138. ↑ Tracy Quan. I Love the Julian Assange Show!. The Daily Beast (3 ліпеня 2012). Праверана 1 лістапада 2012.
  139. 1 2 Freed, Benjamin R. "Alyona Minkovski: She's Got It!". SOMA Magazine. 25 (4). Праверана 2011-12-15.
  140. ↑
  141. 1 2 "Ron Paul booster's show cancelled after FEC complaint". Politico. August 25, 2011.
  142. ↑ KGB TV to Air Show Hosted by Anti-war Marine Vet(недаступная спасылка). Accuracy in Media (5 красавіка 2011). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2011. Праверана 5 сакавіка 2022.
  143. ↑ Glenn Greenwald interview on RT website.
  144. ↑ "New Global TV Venture to Promote Russia". VOANews. 2005-07-06.
  145. ↑ Reporters Without Borders Don’t Fancy Russia Today «Kommersant» 21 October 2005
  146. ↑ http://www.csmonitor.com/2007/0308/p07s02-woeu.html
  147. ↑ Masha Karp «Counterpoints: KGB TV» Архівавана 25 мая 2012., Standpoint, March 2010
  148. ↑ Kramer, Andrew E (22 August 2010). "Russian Cable Station Plays to U.S." The New York Times.
  149. ↑ Kirchick, James (18 February 2009). "Pravda on the Potomac (page 2)". The New Republic.
  150. 1 2 Sousa, Ann De (26 Jan 2012). "News channel or propaganda tool?". Al-Jazeera.
  151. 1 2 Walker, Shaun (January 26, 2012). "Assange takes chat-show job with state-funded Russian TV". The Independent.
  152. ↑ Barak Ravid (July 31, 2012). "Lieberman complained to Putin over Russian TV's 'anti-Israel' reporting". Haaretz. Праверана 8 October 2013.
  153. ↑ Rachel Hirshfeld (February 4, 2013). "Russia Today Accuses Israel of Using 'Hitler Methods'". Праверана 8 October 2013.
  154. ↑ "Bizarre: Russia Today Host Abby Martin Lashes Out at The Algemeiner". November 25, 2012. Праверана 8 October 2013.
  155. ↑ Lakkana Nanayakkara (November 22, 2012). "Russia Today Continues its Anti-Israel Propaganda, Going Even Further Than Arab TV". The Algemeiner. Праверана 8 October 2013.
  156. ↑ interpretermag 21 March 2014
  157. ↑ R.C. Campausen, KGB TV to Air Show Hosted by Anti-war Marine Vet Архівавана 8 красавіка 2011., Accuracy in Media, January 10, 2011, Accessed 05-04-11.
  158. ↑ https://twitter.com/LinkeviciusL/status/442607548303425536
  159. ↑ CSPAN (April 24, 2014). Secretary Kerry on Ukraine. Прэс-рэліз.
  160. ↑ Logiurato, Brett (April 26, 2014). RT Is Very Upset With John Kerry For Blasting Them As Putin's 'Propaganda Bullhorn'. Business Insider.
  161. ↑ Logiurato (April 29, 2014). Russia's Propaganda Channel Just Got A Journalism Lesson From The US State Department. Business Insider.
  162. ↑ Stengel, Richard (April 29, 2014). Russia Today’s Disinformation Campaign. U.S. Department of State.
  163. ↑ Airwaves wobbly, The Economist, July 6, 2010
  164. 1 2 Sonia Scherr Russian TV Channel Pushes 'Patriot' Conspiracy Theories, Intelligence Report, #139, Fall 2010, Southern Poverty Law Center
  165. ↑ Robert Mackey, Assange TV, Presented by the Kremlin, The New York Times, April 13, 2012.
  166. ↑ William Dunbar, William Dunbar: They forced me out for telling the truth about Georgia, The Independent, September 20, 2010.
  167. ↑ Death toll in South Ossetia reaches 2,000 Russia Today 10 August 2008
  168. ↑ Tom Parfitt Russia exaggerating South Ossetian death toll, says human rights group The Guardian 13 August 2008
  169. ↑ Nick Holdsworth, Russia claims media bias; Foreign minister blasts coverage of conflict, Variety, August 12, 2008.
  170. ↑ Ofcom Broadcast Bulletin — Libyan dispatches, 10 September 2012, pp 19-35
  171. ↑ Ofcom Broadcast Bulletin — Syrian news coverage, 5 November 2012, pp 15-27
  172. ↑ Walker, Shaun (14 December 2011). "Why the Russian revolution is being televised at last".
  173. ↑ Frozen fury Архівавана 13 ліпеня 2015., Gulf Daily News, February 05, 2012; note «Frozen fury» also was RT’s name for a story about a February 2012 protest.
  174. ↑ Barry and Schwirtz, Ellen and Michael (May 6, 2012). "Arrests and Violence at Overflowing Rally in Moscow". NYT.
  175. ↑ Putin reloaded or Putin reformed?, RT.com, 07 May, 2012; edited: 07 May, 2012.
  176. ↑ «Homes of Russian opposition figures searched ahead of rally». RT.com. 11 June 2012. Retrieved 14 June 2012.
  177. ↑ Ron Paul interview on RT, May 5, 2011.
  178. 1 2 Liz Wahl, I Was Putin’s Pawn Архівавана 18 жніўня 2015., Politico magazine, March 21, 2014.
  179. ↑ Ofcom Broadcast Bulletin — Graphic footage Архівавана 17 чэрвеня 2016., 4 November 2013, pp 14-17
  180. ↑ Ofcom Broadcast Bulletin — Syrian Diary Архівавана 17 чэрвеня 2016., 16 December 2013, pp 6-25
  181. ↑ http://edition.cnn.com/2014/03/04/world/europe/russia-news-anchor-ukraine/
  182. ↑ http://rt.com/shows/breaking-set-summary/ukraine-conflict-perspectives-usa-885/
  183. ↑ Graves, Lucia (March 4, 2014) RT Defends Host Abby Martin, Responds to Accusations of Pro-Putin Propaganda, National Journal retrieved April 11, 2014
  184. ↑ Greenwald, Glenn (March 4, 2014) RT Host Abby Martin Condemns Russian Incursion Into Crimea — On RT The Intercept retrieved march 21, 2014
  185. ↑ http://www.ronpaulchannel.com/video/russia-coverage-rt-liz-wahl-media-bias/
  186. ↑ James Kirchick Exclusive: RT Anchor Liz Wahl Explains Why She Quit The Daily Beast ,05 Mar 2014
  187. ↑ http://rt.com/usa/rt-reacts-liz-wahl-042/
  188. ↑ New report reveals how ‘American neocons’ stage attacks against alternative media RT, 21 March 2014
  189. ↑ Brian Stelter (March 24, 2014). "Putin TV in Chaos". CNN. {{cite news}}: Шаблон цытавання мае пусты невядомы параметр: |1= (даведка)
  190. ↑ Piers Morgan (March 5, 2014). New Cold War?. CNN.
  191. ↑ Gray, Rosie (March 13, 2014). "How the Truth is Made at Russia Today". BuzzFeed.
  192. ↑ Bloomfield, Steve (April 24, 2014). "Ofcom should be looking again at Putin's TV news channel". The Gaurdian.
  193. ↑ Struggle against fake information about events in Ukraine. StopFake.org.
  194. ↑ Fake news can ruin lives, says Stopfake.org founder. DW (2 красавіка 2014).
  195. ↑ Ukraine hits back at Russian TV onslaught. BBC (2 красавіка 2014).
  196. ↑ Пауло Коэльо шокировали бурятские милиционеры: он больше не выходит на остановках(недаступная спасылка). NEWSru.com (29 мая 2006). Архівавана з першакрыніцы 25 жніўня 2011. Праверана 25 студзеня 2010.
  197. ↑ Начался допрос Андрея Лугового(недаступная спасылка). Lenta.ru (8 декабря 2006). Архівавана з першакрыніцы 19 снежня 2013. Праверана 25 студзеня 2010.
  198. ↑ Съемочную группу Russia Today не пустили в Эстонию(недаступная спасылка). РИА Новости (23 октября 2007). Архівавана з першакрыніцы 19 снежня 2013. Праверана 25 студзеня 2010.
  199. ↑ Корреспонденты Russia Today пострадали от действий грузинской полиции. Российская газета (7 ноября 2007). Праверана 25 студзеня 2010.
  200. ↑ Политическое противостояние в Тбилиси достигло пика(недаступная спасылка). Маяк (7 ноября 2007). Архівавана з першакрыніцы 19 чэрвеня 2007. Праверана 25 студзеня 2010.
  201. ↑ В Белграде избили журналистов Russia Today(недаступная спасылка). Lenta.ru (21 февраля 2008). Архівавана з першакрыніцы 20 снежня 2013. Праверана 25 студзеня 2010.
  202. ↑ Сайт телеканала Russia Today подвергся атаке хакеров(недаступная спасылка). РИА Новости (10 августа 2008). Архівавана з першакрыніцы 19 снежня 2013. Праверана 25 студзеня 2010.
  203. ↑ Хакеры добавили слово «nazi» к заголовкам сайта Russia Today
  204. ↑ Украинские пограничники не пустили в страну съёмочную группу испанской ред
  205. ↑ Все мои счета взломали, 2000 видео удаленные, мой счет Феисбук удален.
  206. ↑ СБУ задержала журналиста RT Филлипса и решила его выдворить
  207. ↑ Грэм Филлипс о последствиях задержания на Украине: Я пытаюсь восстановить свою жизнь заново. РТ (26 июля 2014). Праверана 27 ліпеня 2014.
  208. ↑ Дмитрий Строганов. Грэм Филлипс: западные журналисты на Украине не вылезают из гостиниц. Ридиус (22 августа 2014). Праверана 12 верасня 2014.
  209. ↑ «Golden Tambourine» International Festival for Television programs and films Zolotoy Buben
  210. ↑ News of the Okrug 11th «Save and Preserve» International Environmental Television Festival, 9 June 2007
  211. ↑ Eurasian Academy of Television and Radio, Евразийская Академия Телевидения и Радио
  212. ↑ AIB Media Excellence Awards 2007 Архівавана 8 лютага 2012. Association for International Broadcasting, 8 October 2007
  213. ↑ Russia Today Wins Russian Entertainment Awards, Russian Entertainment Awards Youtube page, April 2008
  214. ↑ А ТЭФИ здесь тихие
  215. ↑ 2009 Television Programming and Promotion Awards Архівавана 11 кастрычніка 2017.
  216. ↑ 2010 International Emmy® Awards News & Current Affairs Nominees Announced(недаступная спасылка). International Emmy Awards (11 жніўня 2010). Архівавана з першакрыніцы 19 сакавіка 2015. Праверана 5 November 2012.
  217. ↑ Шереметьево «поймал» акул пера за публикации
  218. ↑ Announcement of 2012 International Emmys Архівавана 18 красавіка 2015., International Emmy Award website.
  219. ↑ Lenta.ru: Интернет и СМИ: ТВ и радио: RT получил премию телефестиваля в Монте-Карло
  220. ↑ Телеканал Russia Today получил «Золотую нимфу» на фестивале в Монте-Карло — Новости — Культура — Голос России Архівавана 16 мая 2014.
  221. ↑ Russia Today получил «золото» Нью-Йоркского международного фестиваля за фильм о кровной мести на Кавказе Архівавана 26 красавіка 2014.
  222. ↑ Путин наградил орденом Мужества репортеров LifeNews и Russia Today
  223. ↑ RT.com стал лучшим новостным сайтом по версии Interactive Media Awards.
  224. ↑ Путин наградил медалью "За отвагу" журналистов RT, пострадавших в Сирии.

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.