Ford Escort
Агульныя даныя
Вытворца: Ford
Выпуск: 1990—2000
На рынку
Папярэднік
Папярэднік
Пераемнік
Пераемнік
Ford Focus

Ford Escort — кампактны легкавы аўтамабіль кампаніі Ford.

Дэбютаваў у 1990 годзе, пасля чаго зведаў дзве мадэрнізацыі, з-за чаго ў некаторых каталогах мадэль 1990—1998 гадоў падзяляюць або на тры пакаленні — пятае (MkV, 1990), шостае (MkVI, 1992) і сёмае (MkVII, 1995)[1], або на два — пятае (MkV, 1990—1995) і шостае (MkVI, 1995—1998).

Гісторыя

  • 09.1990: дэбют мадэлі.
  • 09.1991: з’явіўся матор аб’ёмам 1,3 л (60 к.с.) абсталяваны сістэмай размеркаванага ўпырску паліва; дэбютуе спартовая мадыфікацыя RS 2000, абсталяваная 2,0-літровым рухавіком магутнасці 150 к.с.
  • 02.1992: з’явіліся бензінавыя рухавікі серыі Zetec аб’ёмам 1,8 л — 105 к.с. і 130 к.с.
  • 06.1992: рэстайлінг. Змяніліся бамперы, капот з рашоткай радыятар, заднія ліхтары і дзверы багажніка. У салоне з’явіўся новы злёгку мадыфікаваны руль, які быў зроблены з мякчэйшых матэрыялаў і павінен быў забяспечыць лепшую бяспеку пры франтальным удары. Для паляпшэння бяспекі таксама дапрацавалі кузаў: Escort і Orion атрымалі ўзмоцненыя дзверы, парогі і падлогу, якія павінны былі лепш супрацьстаяць бакавым ударам. Седан Orion меў іншую рашотку радыятара з цэнтральнай храміраванай планкай, яго задняя частка засталася без змен[2]. Гаму сілавых агрэгатаў дапоўніў рухавік сямейства Zetec аб’ёмам 1,6 л (90 к.с.).
  • 02.1995: грунтоўная мадэрнізацыя. Аўтамабіль атрымаў новыя капот, авальную рашотку радыятара і абцякальныя масіўныя бамперы, паказальнікі паваротаў аб’яднаныя з фарамі. Бакавыя молдынгі і дзвярныя ручкі сталі больш патопленымі ў дзверы, а бакавыя люстэркі здабылі новыя абрысы. Змены зведалі і ўнутраныя кузаўныя панэлі з мэтай паменшыць шум і вібрацыі, чаму спрыялі ўдасканаленыя падвеска рухавіка і выпускная сістэма. Дапрацавана падвеска. Цалкам змяніўся інтэр’ер. З’явілася паўнапрывадная версія (з рухавікамі 1,6i 16V; 1,8i 16V і 2,0i 16V). Версія Ghia знешне адрознівалася храміраванымі рашоткай радыятара і апраўленнем задняга нумара, бакавыя люстэркі былі афарбаваныя ў адзін колер з кузавам.
  • 03.1996: да шэрагу рухавікоў дадаўся турбадызель 1,8 л (70 к.с.).
Продажы Ford Escort у Еўропе
1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998
457 800[3] 499 400[4] н.д. н.д. 477 000[5] 462 986[6] 422 600[7] 380 000[8]

На змену Ford Escort прыйшла мадэль Focus.

Агляд

Мадыфікацыі

Аўтамабіль прапаноўваўся з даволі шырокай гамай мадыфікацый: трох і пяцідзверны хэтчбек, седан (да 1993 года прадаваўся як асобная мадэль Orion), універсал, кабрыялет і фургон.

Escort хэтчбек Orion / Escort Sedan[9] Escort Turnier[10] Escort Van[11] Escort Cabriolet
Даўжыня, мм 4036 4290 4300 4285 4036
Шырыня, мм 1692 1700 1685 1688 1692
Вышыня, мм 1395 1400 1416 1576 1395
Колавая база, мм 2525

Escort Van / Escort Express

Ford Escort Van

Фургон. Грузападымальнасць стандартнай версіі складае 595 кг, а ўзмоцненага варыянта (з дызельным рухавіком) на 180 кг больш. Унутраныя памеры грузавога адсеку: даўжыня — 1823 мм, шырыня — 1625 мм, вышыня — 1076 мм; аб’ём — 2,5 куб. м[11].

XR3i

Escort ХR3i — мадыфікацыя з шаснаццаціклапанным маторам з электронным упырскам паліва аб’ёмам 1,8 літра і магутнасцю 130 к.с. Мог разганяцца да 60 міль у гадзіну (96 км/г) за 8,8 с і развіваў максімальную хуткасць звыш 200 км/г. У параўнанні са стандартнай мадэллю інтэр’ер меў сядзенні Recaro, люк у даху з механічным прывадам і прайгравальнік з эквалайзерам, спідометр на панэлі прыладаў быў разлічаны да 240 км/г. Знешне быў адметны адсутнасцю рашоткі радыятара, пры гэтым астуджэнне ажыццяўлялася праз адтуліну ў бамперы[12]. Сярод іншых знешніх адрозненняў былі аэрадынамічны абвес і спойлер.

RS2000

Escort RS2000 — мадыфікацыя, абсталяваная 2-літровым агрэгатам магутнасцю 150 к.с., дзякуючы якому аўтамабіль мог паскарацца ад 0 да 100 км/г за 8,0 секунд і меў максімальную хуткасць 225 км/г. Escort RS2000 таксама мог пахваліцца шырокім стандартным абсталяваннем, у прыватнасці, гідраўзмацняльнікам руля, ABS, цэнтральным замком, электрычнымі шклападымальнікамі і кандыцыянерам[13].

Камплектацыі

Базавая камплектацыя CL з дадатковага абсталявання мела толькі цэнтральны замок і аўдыёпадрыхтоўку. Тахометра ў камплектацыі CL няма, а яго месца займаў блок кантрольных лямпаў. Таксама не было ўзмацняльніка рулявога кіравання. Знешне аўтамабілі ў камплектацыі CL можна адрозніць па нефарбаваных чорных пластмасавых бамперах.

Больш дарагая камплектацыя — CLX: цэнтральны замок, аўдыёпадрыхтоўка, тахометр, гідраўзмацняльнік рулявога кіравання, электрашклапад’ёмнікі ў пярэдніх дзвярах; бамперы, афарбаваныя ў колер кузава.

Люксавая версія Ghia мела падушкі бяспекі, узмацняльнік руля, нацягвальнік рамянёў бяспекі, заднія падгалоўнікі, імабілайзер, электрычны люк на даху, электрычныя шклапад’ёмнікі спераду, электрапрывад люстэркаў і прыборную панэль з імітацыяй аздаблення дрэвам. Кошт складаў 30 150 марак[14].

Седан Orion/Escort Sedan, што рэдка для гэтага тыпу кузава, мог мець у якасці опцыі задні шклоачышчальнік[15].

Рухавікі

Аўтамабіль абсталёўваўся бензінавымі рухавікамі аб’ёмам 1,3; 1,4; 1,6; 1,8; 2,0 л і 1,8-літровым дызелем.

Бензінавыя

Аўтамабіль абсталёўваўся бензінавымі рухавікамі трох сямействаў.

Да першага належаў чыгунны верхняклапанны матор 1,3 л з ніжнім размяшчэннем размеркавальнага вала ў блоку цыліндраў (OHV) і ланцужным прывадам ГРМ. Гэта матор серыі HCS (High Compression Swirl), ён жа Endura-E ў мадэрнізаваным варыянце пад стандарт выхлапу EEC ​​96.

Другое — васьміклапанныя рухавікі 1,4 л або 1,6 л з верхнім размяшчэннем размеркавальнага вала (OHC) і паўсферычнымі камерамі згарання. З зубчастым рамянём ГРМ і гідраштурхачамі клапанаў. Гэтая серыя матораў пазначаецца як CVH (Compound Valve Hemi) або PT-E на апошніх серыях Escort.

Рухавік Zetec 1,6i (90 к.с.)

Трэцяе — 16-клапанныя двухвальныя (DOHC) рухавікі серыі Zetec (у залежнасці ад сістэм упырску адрозніваюць Zetec-E і Zetec-SE), якія з’явіліся ў лютым 1992 года.

МадэльТыпАб’ёмКолькасць цыліндраў/клапанаўМагутнасць, кВт (к.с.)
1,3iHCS / Endura-E1299 см³Р4/8V44 (60)
1,4iCVH1391 см³Р4/8V52 (71)
1,4iPT-E1391 см³Р4/8V55 (75)
1,6iZetec-E1597 см³Р4/16V65 (88)
1,6iZetec1597 см³Р4/16V66 (90)
1,6iCVH1596 см³Р4/8V77 (105)
1,8 16VZetec1796 см³Р4/16V77 (105)
1,8 16VZetec-E1796 см³Р4/16V85 (115)
1,8 16VZetec1796 см³Р4/16V96 (130)
2,0 16VDOHC1993 см³Р4/16V110 (150)
2,0 16VDOHC1993 см³Р4/16V162 (220)

Дызельныя

Дызельны рухавік — 1,8-літровы віхракамерны, даступны ў трох варыянтах: атмасферны 60 к.с., і турбанаддзіманы 70 і 90 к.с.

МадэльТыпАб’ёмКолькасць цыліндраў/клапанаўМагутнасць, кВт (к.с.)
1,8 DEndura-D1753 см³Р4/8V44 (60)
1,8 TDEndura-DE1753 см³Р4/8V51 (70)
1,8 TDEndura-DE1753 см³Р4/8V66 (90)

Трансмісія і хадавая частка

Прывад: пярэдні, або поўны.

Каробка перадач — механічная, пяціступеньчатая; перадатачныя лікі: I – 3,58 (3,15); II – 1,91; III – 1,28; IV – 0,95; V – 0,76; задні ход – 3,62; галоўная перадача – 3,82 (4,27).

Акрамя механічных каробак, на 1,4- і 1,6-літровыя мадыфікацыі мог усталёўвацца варыятар CTX.

Пярэдняя падвеска — незалежная, тыпу McPherson з адным рычагом. Задняя — паўзалежная, спружынная бэлька на падоўжных рычагах. Пярэдні стабілізатар папярочнай устойлівасці мацуецца да рычага праз стойку з двума шаравымі шарнірамі, усталёўваўся на ўсіх версіях; заднім абсталёўваліся толькі двухлітровыя мадыфікацыі. Тормазы з узмацнялнікам; пярэднія — дыскавыя, вентыляваныя; заднія — барабанныя.

Бяспека

Вынікі тэсту Euro NCAP, 1999[16]
Бяспека пасажыраў 14
Бяспека пешаходаў 18
Пратэставаны аўтамабіль:
Ford Escort 1.6 LX

Упершыню Escort быў выпрабаваны спецыялістамі Euro NCAP у 1998 годзе, але камітэт не стаў публікаваць вынікі — як было абвешчана, "у сувязі з дапрацоўкай фірмай Ford структуры кузава" аўтамабіляў, якія выпушчаныя пасля кастрычніка 1998 года і ідэнтыфікацыйныя нумары (VIN) якіх пачынаюцца з XC15000[17].

Пры паўторным выпрабаванні, праведзеным у наступным годзе, была адзначана моцная дэфармацыя падлогі, рулявая калонка значна ссунулася ў салон (уверх — на 122 мм), а ногі кіроўцы апынуліся без абароны пры ўдары аб дэталі пад панэллю прыбораў. На грудзі абодвух манекенаў дзейнічалі вялікія нагрузкі ад рамянёў бяспекі.

Пры першым бакавым краш-тэсце Escort паказаў вельмі сур’ёзную рызыку смяротных пашкоджанняў грудзей кіроўцы, і Ford істотна ўзмацніў бакавіны кузава. Дапрацаваны аўтамабіль атрымаў 11 балаў за бакавы ўдар.

У 1999 годзе краш-тэст аўтамабіля таксама быў праведзены расійскім выданнем Аўтарэвю (руск.: Авторевю)[18].

Escort RS Cosworth

Ралійны Ford Escort RS Cosworth

Ford Escort RS Cosworth быў створаны для ўдзелу ў чэмпіянаце свету па ралі. Распрацоўка і падрыхтоўка да вытворчасці ажыццяўлялася кампаніяй SVE (Special Vehicle Engineering), якая ўваходзіць у склад Цэнтра даследаванняў і распрацовак Ford of Europe ў Дантане (Вялікабрытанія). Вытворчасць ажыццяўлялася кампаніяй Karmann.

Ад серыйнага Escort засталіся толькі дзверы, дах, лабавае шкло і фары. Кузаў аўтамабіля атрымаў развіты аэрадынамічны пакет: сплітар спераду і падвойны задні спойлер.

Рухавік — аб’ёмам 1993 куб. см., 16-клапанны турбіраваны, дапрацаваны фірмай Cosworth. Пры дапрацоўцы атрымаў турбанаддзіманне Garret Т25, сістэму электроннага кіравання падачай паліва Ford ЕСС IV і мадэрнізаваную галоўку цыліндраў. Матор пры невялікай (8,0:1) ступені сціску развіваў магутнасць 227 к.с. пры 5750 аб/хв, а максімальны круцільны момант складаў 299 Нм пры 2500 аб/хв.

Escort RS Cosworth меў прывад на ўсе колы. У якасці міжвосевага дыферэнцыяла выкарыстоўвалася віскамуфта, якая ў штатных умовах размяркоўвала круцільны момант паміж пярэднімі і заднімі коламі ў суадносінах 1:2. Каробка перадач — сяміступеньчатая. У падвесцы ўжытыя газавыя амартызатары і стабілізатары папярочнай устойлівасці як на пярэдніх, так і на задніх колах. Тормазы — дыскавыя на ўсіх колах, вентыляваныя.

Перамогі на этапах чэмпіянату свету па ралі
Год Ралі Аўтамабіль Пілот Штурман Каманда Крыніцы
1993 Сцяг Партугаліі Ралі Партугаліі Ford Escort RS Cosworth Сцяг Францыі Франсуа Дэлекур Сцяг Францыі Даніэль Граталу Ford Motor Co. Ltd. [19]
Сцяг Францыі Ралі Корсікі Сцяг Францыі Франсуа Дэлекур Сцяг Францыі Даніэль Граталу Ford Motor Co. Ltd.
Сцяг Грэцыі Ралі «Акропаліс» Сцяг Італіі Мікі Біясьён Сцяг Італіі Тыцыяна Сівіера Ford Motor Co. Ltd.
Сцяг Італіі Ралі Сан-Рэма Сцяг Італіі Джанфранка Куніка Сцяг Італіі Стэфана Эвангелісці Ford Italia
Сцяг Іспаніі Ралі Каталоніі Сцяг Францыі Франсуа Дэлекур Сцяг Францыі Даніэль Граталу Ford Motor Co. Ltd.
1994 Сцяг Манака Ралі Монтэ-Карла Сцяг Францыі Франсуа Дэлекур Сцяг Францыі Даніэль Граталу Ford Motor Co. Ltd.
Сцяг Фінляндыі Ралі «Тысяча азёр» Сцяг Фінляндыі Томі Мякінен Сцяг Фінляндыі Сэпа Хар’янэ Ford Motor Co. Ltd.
1996 Сцяг Інданезіі Ралі Інданезіі Сцяг Іспаніі Карлас Сайнс Сцяг Іспаніі Луіс Мойя Ford Motor Co. Ltd.
1997 Сцяг Грэцыі Ралі «Акропаліс» Ford Escort WRC Сцяг Іспаніі Карлас Сайнс Сцяг Іспаніі Луіс Мойя Ford Motor Co. Ltd. [20]
Сцяг Інданезіі Ралі Інданезіі Сцяг Іспаніі Карлас Сайнс Сцяг Іспаніі Луіс Мойя Ford Motor Co. Ltd.

Дарожная версія

Дарожны Ford Escort RS Cosworth

Правілы амалагацыі абавязвалі выпусціць 2500 асобнікаў, а знешне серыйны аўтамабіль павінен быў выглядаць гэтак сама, як і гоначны. Такім чынам дарожныя аўтамабілі мелі такі самы аэрадынамічны пакет, у тым ліку і характэрны падвойны задні спойлер, аднак на некаторых рынках прапаноўваліся без яго верхняй часткі.

У адрозненне ад ралійных аўтамабіляў, дарожныя машыны мелі пяціступеньчатую каробку перадач MT75.

Серыйная вытворчасць пачалася 27 красавіка 1992 года[21].

Ралійны аўтамабіль выйграў ралі «Монтэ-Карла» ў 1994 годзе. У гонар перамогі былі выраблены 70 машын спецыяльнай серыі Cosworth Monte Carlo. Машыны адрозніваліся колерам кузава Jewel Violet і літымі дыскамі OZ[22].

Выпуск дарожных Escort RS Cosworth быў завершаны ў студзені 1996 года. Усяго было пабудавана 7145 дарожных машын: 1992 — 3448 адз.; 1993 — 1143 адз.; 1994 — 1180 адз.; 1995 — 1306 адз.; 1996 — 68 адз[21].

Зборка ў Беларусі

30 ліпеня 1997 года ў пасёлку Апчак Мінскага раёна быў адкрыты завод па зборцы аўтамабіляў "Форд".

На заводзе была наладжана зборка мікрааўтобусаў Ford Transit і хэтчбекаў і седанаў Ford Escort з карбюратарнымі рухавікамі аб’ёмам 1,3 і 1,6 л. У сабраных у Беларусі аўтамабілях ідэнтыфікацыйны VIN-нумар пачынаўся з Y4F, а на восьмай пазіцыі (код зборачнага завода) меў літару A[23].

5 снежня 1997 года на заводзе быў выраблены 1000-ы аўтамабіль "Форд": ім стаў седан Эскорт CLX колеру "срэбны металік", з рухавіком 1,6 л[24].

З сакавіка 1999 года сабраныя аўтамабілі сталі абсталёўвацца рухавікамі з упырскам паліва, АБС, кандыцыянерам і падушкамі бяспекі[25].

Скасаванне падатковых і мытных ільгот і расійскі фінансавы крызіс 1998 года прывялі да таго, што завод так і не змог выйсці на запланаваную магутнасць. Ажыццяўляць зборку ў Беларусі стала нявыгадна і ў ліпені 2000 года Ford Union згортвае вытворчасць. З 1997 па 2000 год было сабрана 2380[26] аўтамабіляў Ford Escort, пераважна з кузавам седан, карбюратарнымі маторамі і ў базавай камплектацыі[23].

Зноскі

  1. ↑ Когда машины были надежны (руск.). abw.by (4 снежня 2006). Праверана 9 жніўня 2017.(недаступная спасылка)
  2. ↑ De snelle facelift van de Ford Escort Mk5 - Uit de Oude Doos (гал.). autoweek.nl (28 верасня 2022). Праверана 28 верасня 2022.
  3. ↑ Europe 1991: VW Golf leads, Ford Fiesta & Renault Clio on podium (англ.). bestsellingcars.wordpress.com. Праверана 26 жніўня 2022.
  4. ↑ Europe 1992: New gen VW Golf and Opel Astra on top (англ.). bestsellingcars.wordpress.com. Праверана 26 жніўня 2022.
  5. ↑ Europe 1995: Fiat Punto interrupts 154 months of Golf domination (англ.). bestsellingcars.wordpress.com. Праверана 26 жніўня 2022.
  6. ↑ Europe 1996: VW Golf resists Fiat Punto assault (англ.). bestsellingcars.wordpress.com. Праверана 26 жніўня 2022.
  7. ↑ Europe 1997: Fiat Punto crowned for the first time (англ.). bestsellingcars.wordpress.com. Праверана 26 жніўня 2022.
  8. ↑ Europe 1998: VW Golf, Renault Megane and Fiat Punto lead (англ.). bestsellingcars.wordpress.com. Праверана 26 жніўня 2022.
  9. ↑ Игра в четыре руки // Авторевю : часопіс. — 1996. — № 23 (138). — С. 13.(недаступная спасылка) (руск.)
  10. ↑ Ford Escort, Opel Astra: Багаж требует места (руск.). autocentre.ua (4 ліпеня 2005). Праверана 13 жніўня 2017.
  11. 1 2 Ford Escort Van - dobry, bo tani (польск.). truck.pl (27 лістапада 2009). Праверана 11 жніўня 2017.
  12. ↑ Grandes Brasileiros: Ford Escort XR3 1992 (парт.). quatrorodas.abril.com.br (23 лістапада 2016). Праверана 3 лістапада 2017.
  13. ↑ Zapomenuté hot hatche devadesátých let aneb celkem nenápadní sportovci (чэшск.). auto.cz (10 ліпеня 2017). Праверана 25 жніўня 2017.
  14. ↑ Ford Escort 1.6i, Opel Astra 1.6, VW Golf 1.8 (ням.)(недаступная спасылка). auto-motor-und-sport.de (2 красавіка 2003). Архівавана з першакрыніцы 14 сакавіка 2016. Праверана 11 жніўня 2017.
  15. ↑ Alle Infos zur Generation: Ford Orion MK 2 (ням.). autobild.de. Праверана 3 лістапада 2017.
  16. ↑ https://www.euroncap.com/en/results/ford/escort/15498
  17. ↑ Рейтинг безопасности: старожилы гольф-класса // Авторевю : часопіс. — 1999. — № 6. — С. 30. (руск.)
  18. ↑ Слишком добротный Escort // Авторевю : часопіс. — 1999. — № 2. (руск.)
  19. ↑ Ford Escort RS Cosworth. Stats - WRC. eWRC-results.com. Праверана 29 верасня 2022.
  20. ↑ Ford Escort WRC. Stats - WRC. eWRC-results.com. Праверана 30 верасня 2022.
  21. 1 2 Graham Robson. Ford Escort RS Cosworth & World Rally Car. — Veloce Publishing Ltd, 2008. — С. 21. — 128 с. — ISBN 9781845841812. (англ.)
  22. ↑ Generation X vs Millennial: Ford Escort Cosworth takes on Focus RS (англ.)(недаступная спасылка). autoclassics.com (7 снежня 2018). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2020. Праверана 12 верасня 2020.
  23. 1 2 Обслуживаем Ford Escort: привет из девяностых (руск.)(недаступная спасылка). abw.by (26 чэрвеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 23 жніўня 2016. Праверана 5 жніўня 2017.
  24. ↑ "Форд Юнион" с момента своего открытия выпустил 1000 автомобилей // Автобизнес-Weekly : газета. — 1997. — № 47 (94), 11 снежня. Архівавана з першакрыніцы 18 мая 2013. (руск.)
  25. ↑ Ford Union возобновит работу в марте // Авторевю : часопіс. — 1999. — № 4.(недаступная спасылка) (руск.)
  26. ↑ Завод Ford Union: продано! // Авторевю : часопіс. — 2000. — № 15.(недаступная спасылка) (руск.)

Літаратура

Відэа

Спасылкі

Гл. таксама

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.