П’ер Эдмон Буасье
фр.: Edmond Boissier
Дата нараджэння 25 мая 1810(1810-05-25)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 25 верасня 1885(1885-09-25)[1] (75 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Маці Caroline Boissier-Butini[d]
Дзеці Caroline Barbey-Boissier[d]
Род дзейнасці батанік, біёлаг, падарожнік, падарожнік-даследчык, матэматык
Навуковая сфера батаніка[3], біялогія[3] і падарожжа[3]
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Сістэматык жывой прыроды
Pierre Edmond Boissier на Віківідах
Старонка на Віківідах		 Pierre Edmond Boissier на Вікісховішчы
Выявы на Вікісховішчы

П'ер Эдмон Буасье (фр.: Pierre Edmond Boissier; 1810—1885) — швейцарскі батанік, падарожнік і матэматык, вучань Дэкандоля-старэйшага. У яго гонар названы від пустэльных слімакоў - Sphincterochila boissieri.

Біяграфія

Скончыўшы курс навук у Жэневе, ён адправіўся ў Парыж, дзе займаўся пад кіраўніцтвам Веба. Па парадзе апошняга Буасье заняўся спецыяльным вывучэннем іспанскай флоры, у той час (1836) яшчэ зусім не вывучанай.

Вынікам першага падарожжа Буасье па Іспаніі з'явілася ў 1838 яго першая вялікая праца «Elenchus plantarum novarum minusque cognitarum», у якой ён, сярод іншага, апісаў 200 новых відаў.

У 1839 Буасье пачаў выдаваць капітальны труд «Voyage botanique dans le mide de l’Europe pendant l’année 1837», in 4°, скончаны ў 1846.

У 1842, зацікавіўшыся атрыманым з Афін гербарыем, Буасье распачаў падарожжа ў Грэцыю, наваколлі Канстанцінопаля і Малую Азію, а ў 1845 і 1846 ён наведаў, разам са сваёю жонкаю, народжанай Lucile Butini (у гонар якой ім названы віды Celsia luciliae, Omphalodes luciliae і Chionodoxa luciliae), Егіпет, Аравію, Сірыю і Палесціну.

З 1849 некалькі разоў наведваў Пірэнейскі паўвостраў, бываў у Альпах, у Германіі, Аўстрыі, Англіі, Нарвегіі, Даніі, Італіі, Алжыры і Расіі, а ў 1866 ён падарожнічаў з дэрпцкім прафесарам Бусэ па Азіяцкай Расіі і Персіі.

У 1867 выйшаў першы том яго знакамітага сачынення «Flora orientalis», апошні, 5-ы том якога быў скончаны ў 1884, за год да смерці Буасье ў 1885 годзе. «Flora orientalis» уключае падрабязнае апісанне 11 876 відаў, з указаннем вобласці іх распаўсюджвання, з ключамі для вызначэння відаў. Гэта праца з'яўляецца неабходным дапаможнікам для ўсякага, які займаецца флорай Усходу.

Буасье апісаў сам усяго 3 602 новыя віды, а разам з іншымі — яшчэ 2 338 відаў. Ім усталявана 103 новыя роды самастойна і 28 у супрацоўніцтве з іншымі, дадзена апісанне ўсяго 18 496 відаў, апублікавана 347 табліц з 378 відамі. Асобных прац яго (часткова ў супрацоўніцтве з іншымі) маецца 21.

У якасці адпачынку Буасье займаўся каля Жэневы садаводствам.

Навуковыя працы

  • Elenchus plantarum novarum … in itinere hispanico legit, 1838
  • Diagnoses plantarum novarum hispanicum, 1842 + Georges François Reuter
  • Voyage botanique dans le midi de l’Espagne…, 1839—1845
  • Pugillus plantarum novarum Africae borealis Hispaniaeque australis, 1852 + Georges François Reuter
  • Diagnoses plantarum orientalium novarum, 1842—1859
  • Aufzählung der auf einer Reise durch Transkaukasien und Persien gesammelten Pflanzen, 1860 + Friedrich Alexander Buhse
  • Icones Euphorbiarum, 1866
  • Flora Orientalis, 1867—1884, т.1, т.2, т.3, т.4, т.5, sapp. 1888

Зноскі

  1. 1 2 Pierre Edmond Boissier // www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
  2. 1 2 3 www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
  3. 1 2 3 Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.