(19) Фартуна Сімвал астэроіда ФартунаM:

Астэроід (19) Фартуна на фоне Крабападобнай туманнасці
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Дж. Р. Хайнд
Месца выяўлення Абсерваторыя Бішапа
Дата выяўлення 22 жніўня 1852
Эпанім Фартуна
Альтэрнатыўныя абазначэнні A902 UG
Катэгорыя Галоўны пояс астэроідаў
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 18 красавіка 2013 года
JD 2456400.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,1578556
Вялікая паўвось (a) 365,3 млн км
(2,4418813 а.а.)
Перыгелій (q) 307,636 млн км
(2,0564167 а.а.)
Афелій (Q) 422,965 млн км
(2,8273459 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 1 393,751 сут (3,816 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 18,941 км/с
Схіленне (i) 1,57340°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 211,23398°
Аргумент перыгелія (ω) 182,40250°
Сярэдняя анамалія (M) 348,70243°
Фізічныя характарыстыкі[1][2]
Дыяметр 225 × 205 × 195 км
200 км (IRAS)
Маса (1,27 ± 0,05)×1019 кг[3]
Шчыльнасць (2,700 ± 0,48) г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0393 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0629 км/с
Перыяд вярчэння 7,4432 гад
Спектральны клас G (Ch)
Бачная зорная велічыня 8,88 — 12,95 m[4]
Абсалютная зорная велічыня 7,13m
Альбеда 0,037[5]
Сярэдняя тэмпература паверхні 180 К (−93 °C)

(19) Фартуна (лац.: Fortuna) — вельмі буйны астэроід галоўнага пояса, які належыць да вельмі цёмнага спектральнага класа G. Ён быў адкрыты 22 жніўня 1852 года англійскім астраномам Джонам Хайндам у абсерваторыі Бішапа, Вялікабрытанія і названы ў гонар старажытнарымскай багіні поспехі Фартуны[6]. Склад астэроіда падобны са складам карлікавай планеты Цэрэры і мае цёмную паверхню са слядамі касмічнага выветрывання, багатую найпрасцейшымі арганічнымі рэчывамі, у прыватнасці талінамі. Паводле даных назіранні касмічнага тэлескопа Хабл астэроід мае блізкую да сферычнай форму з максімальным дыяметрам каля 225 км. Спадарожнікаў у астэроіда выявіць не ўдалося. Яшчэ больш удакладніць фізічныя параметры астэроіда ўдалося дзякуючы неаднаразовым назіранням пакрыцці зорак гэтым целам і, правядзенні радарных даследаванняў[7]. Масу астэроіда ўдалося ацаніць большай часткай дзякуючы таму, што Фартуна патрапіла пад узбуральнае ўздзеянне (англ.) з боку іншага астэроіда (135) Герта. Першапачаткова амерыканскі астраном Джэймс Баер ацэньваў масу Фартуны як 1,08×1019 кг, але пазней ён выказаў здагадку, што астэроід мае больш высокую масу 1,27×1019 кг. Паколькі астэроід знаходзіцца ў галоўным поясе і мае слаба выцягнутую арбіту, то ён не ўяўляе небяспекі для Зямлі і заўсёды будзе заставацца ад яе на значнай адлегласці. Затое ён лёгка можа збліжацца з іншымі астэроідамі. Адно з такіх збліжэнняў адбылося 21 снежня 2012 года, калі Фартуна прайшла ўсяго ў 6,5 млн км ад астэроіда (687) Тынэта[8].

Гл. таксама

Зноскі

  1. ↑ Recent Asteroid Mass Determinations Архівавана 21 кастрычніка 2013. (англ.)
  2. ↑ Storrs, Alex (1998). "Imaging Observations of Asteroids with Hubble Space Telescope" (PDF). Icarus. 137 (2): 260–268. Bibcode:1999Icar..137..260S. doi:10.1006/icar.1999.6047. Архівавана з арыгінала (PDF) 25 лютага 2012. Праверана 2005-01-15. {{cite journal}}: Невядомы параметр |coauthors= ігнараваны (прапануецца |author=) (даведка); Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка) Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 лютага 2012. Праверана 1 снежня 2015.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 лютага 2012. Праверана 1 снежня 2015.
  3. ↑ Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris. Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy(недаступная спасылка) (2008). Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2011. Праверана 11.10.2008.
  4. ↑ AstDys (19) Fortuna Ephemerides. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Архівавана з першакрыніцы 26 лютага 2013. Праверана 27 чэрвеня 2010.
  5. ↑ Storrs, Alex (2005). "A closer look at main belt asteroids 1: WF/PC images" (PDF). Icarus. 173 (2): 409–416. Bibcode:2005Icar..173..409S. doi:10.1016/j.icarus.2004.08.007. Архівавана з арыгінала (PDF) 18 красавіка 2007. Праверана 2007-09-23. {{cite journal}}: Невядомы параметр |coauthors= ігнараваны (прапануецца |author=) (даведка); Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка)
  6. ↑ Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 17. — ISBN 3-540-00238-3.
  7. ↑ Radar-Detected Asteroids and Comets(недаступная спасылка). NASA/JPL Asteroid Radar Research. Архівавана з першакрыніцы 25 лістапада 2015. Праверана 30 кастрычніка 2011.
  8. ↑ Solex 10 by Aldo Vitagliano Архівавана 20 снежня 2008.

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.