Якаб Бернулі | |
---|---|
ням.: Jakob Bernoulli | |
![]() | |
Дата нараджэння | 27 снежня 1654 (6 студзеня 1655)[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 16 жніўня 1705[1][3][…] (50 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Nicholas Bernoulli[d] |
Маці | Margaretha Schoenauer[d] |
Жонка | Judith Stupanus[d] |
Род дзейнасці | матэматык, фізік, урач, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | тэорыя імавернасцей[5], тэорыя лікаў, матэматыка[5], фізіка[5] і матэматычны аналіз[5] |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар філасофіі[6] (1684) |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Nicolas Malebranche[d][7], Peter Werenfels[d][8] і Готфрыд Лейбніц |
Член у | |
![]() |
Якаб Бернулі (ням.: Jakob Bernoulli, 27 снежня 1654, Базель — 16 жніўня 1705, там жа) — швейцарскі матэматык, старэйшы брат Іагана Бернулі; прафесар матэматыкі Базельскага ўніверсітэта (з 1687).
Навуковая дзейнасць
Развіў метады злічэння бесканечна малых Г. Лейбніца; у тэорыі імавернасцей даказаў самы просты выпадак закону вялікіх лікаў (тэарэма Бернулі); разам з братам Іаганам заклаў асновы варыяцыйнага злічэння.
Працы
- Bernoulli, Jakob. Ars conjectandi, opus posthumum. Accedit Tractatus de seriebus infinitis, et epistola gallicé scripta de ludo pilae reticularis, Basel: Thurneysen Brothers, 1713.
- Jakob Bernoulli. Tractatus de Seriebus Infinitis. (pdf)
Зноскі
- 1 2 MacTutor History of Mathematics archive — 1994. Праверана 22 жніўня 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
- ↑ Jakob Bernoulli // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
- 1 2 3 4 Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 10 жніўня 2016.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 8 жніўня 2016.
Літаратура
- Бернулі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.