Эманюэль Макрон
фр.: Emmanuel Macron
Сцяг Прэзідэнт Францыі Сцяг
з 14 мая 2017
Кіраўнік урада Эдуар Філіп
Папярэднік Франсуа Аланд
Сцяг Князь Андоры Сцяг
з 14 мая 2017
Сумесна з Жаан Энрык Вівес-і-Сісілья
Кіраўнік урада Антоні Марці
Папярэднік Франсуа Аланд
Сцяг Старшыня руху «Наперад!» Сцяг
6 красавіка 2016 — 8 мая 2017
Папярэднік пасада заснавана
Пераемнік пасада перайменавана
Катрын Барбару
(як в.а. старшыні партыі «Наперад, Рэспубліка!»);
Крыстаф Кастанер
(як генеральны дэлегат партыі «Наперад, Рэспубліка!»)
Сцяг Міністр эканомікі, фінансаў і лічбавай эканомікі Францыі
26 жніўня 2014 — 30 жніўня 2016
Прэзідэнт Франсуа Аланд
Кіраўнік урада Мануэль Вальс
Папярэднік Арно Мантэбур
Пераемнік Мішэль Сапен
Сцяг Намеснік генеральнага сакратара прэзідэнта Францыі
15 мая 2012 — 15 ліпеня 2014
Прэзідэнт Франсуа Аланд
Папярэднік Жан Кастэ
Нараджэнне 21 снежня 1977(1977-12-21)[1][2][…] (46 гадоў)
Імя пры нараджэнні фр.: Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron[4]
Бацька Jean-Michel Macron[d][5]
Маці Françoise Noguès[d]
Жонка Брыжыт Макрон[d]
Веравызнанне агнастыцызм[6]
Партыя Сацыялістычная партыя (2006—2009)
Наперад, Рэспубліка! (2016—2017)
Член у
Адукацыя
Дзейнасць investment banker, дзяржаўны дзеяч, службовая асоба, палітык
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера палітыка[7]
Месца працы
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Сайт en-marche.fr/emma… (фр.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эманюэль Макрон (фр.: Emmanuel Macron; нар. 21 снежня 1977, Ам’ен) — французскі палітык, былы інвестыцыйны банкір. 26 жніўня 2014 года быў прызначаны міністрам эканомікі, прамысловасці і статыстыкі ў другім урадзе Вальса. Падаў у адстаўку 30 жніўня 2016 года. Атрымаў перамогу на прэзідэнцкіх выбарах 2017 года.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і прафесара неўралогіі Універсітэта Пікардыі Жан-Мішэля Макрона і доктара медыцынскіх навук Франсуазы Макрон-Нагес. Вучыўся ва Універсітэце Парыж X-Нантэр, Інстытуце палітычных даследаванняў і Нацыянальнай школе адміністрацыі. З 1999 па 2001 год быў памочнікам французскага філосафа Поля Рыкёра.

Макрон працаваў інспектарам у Міністэрстве эканомікі з 2004 па 2008 год. З 2007 года займаў пасаду намесніка дакладчыка для Камісіі па паляпшэнню французскага росту на чале з Жакам Аталі. Быў інвестыцыйным банкірам у Rothschild&Cie Banque.

Уступ на пасаду міністра 27 жніўня 2014 года

Палітычная дзейнасць

Знаходзіўся ў сацыялістычнай партыі з 2006 па 2009 год.

З 2012 па 2014 год працаваў намеснікам генеральнага сакратара пры прэзідэнце Аландзе. Падаў у адстаўку 10 чэрвеня 2014 года, а 26 жніўня прызначаны міністрам эканомікі.

Галоўнае дасягненне Макрона ва ўладзе — прыняцце «закона дзеля эканамічнага росту, актыўнасці і роўнасці шанцаў». «Закон Макрона», як на яго спасылаюцца, быў прыняты 6 жніўня 2015 года. Ён прадугледжвае лібералізацыю некаторых сектараў эканомікі, у тым ліку адкрыццё магазінаў па нядзелях, адкрыццё для канкурэнцыі сектара аўтобуснага транспарту і інш.[8]. Гады міністэрскай дзейнасці Макрона адзначаны актыўнымі працэсамі зліцця і паглынання дзяржаўных кампаній (сярод якіх Alstom і Technip)[9].

6 красавіка 2016 года ён стварыў рух «Наперад, Рэспубліка!» які абвясціў «ні правым, ні левым»[10].

16 лістапада 2016 года Макрон абвясціў аб сваім удзеле ў Прэзідэнцкіх выбарах у Францыі 2017 года і апублікаваў кнігу-праграму «Révolution» («Рэвалюцыя»), якая адразу зрабілася бестселерам[11]. У час выбарчай кампаніі штаб Макрона абвінавачваў расійскія дзяржаўныя СМІ RT і Sputnik News у публікацыі фэйкавай інфармацыі аб іх кандыдаце[12].

Прэзідэнцкія выбары 2017 года

Прайшоў у другі тур разам з Марын Ле Пэн, набраўшы 23,86 % галасоў[13]. Яго кандыдатуру падтрымалі кандыдаты ад партый «Рэспубліканцы» і «Сацыялістычная Партыя» Франсуа Фіён і Бенуа Амон[14].

У другім туры прэзідэнцкіх выбараў выступаў апанентам Марын Ле Пэн — лідара крайне правых, — і перамог, набраўшы 66,06 % галасоў супраць 33,94 % у Ле Пэн[15][16]. На думку назіральнікаў, настолькі рашучая перамога Макрона тлумачыцца страхам выбаршчыкаў адносна нестабільнасці, якая пагражала б Францыі ў выпадку перамогі Ле Пэн. Макрон — наймаладзейшы прэзідэнт у гісторыі Французскай Рэспублікі, станам на час абрання.

Погляды

Эманюэль Макрон — прыхільнік еўрапейскай інтэграцыі і трансатлантычнага сяброўства[12]. У знешняй палітыцы з’яўляецца еўрапейскім федэралістам, які гатовы супрацоўнічаць з Марцінам Шульцам у выпадку абрання яго канцлерам ФРГ. Тым не менш, яму бліжэй палітычны курс Ангелы Меркель. Не падтрымлівае прызнанне дзяржавы Палесціна.

Прыхільнік рынкавай эканомікі і павелічэння выдаткаў на войска, спецслужбы і паліцыю. Выступае за абмежаванне замежных інвестыцый і за гандлёвую дамову паміж ЕС і Канадай.

У час прэзідэнцкай кампаніі 2017 года казаў аб неабходнасці правесці глыбокія рэформы, якіх Францыя не ведала ўжо болей за 30 гадоў.

Зноскі

  1. ↑ Emmanuel Macron // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Emmanuel Macron // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Who's Who in France — Paris: 1953. — ISSN 0083-9531; 2275-0908
  4. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 3 мая 2017.
  5. ↑ http://colchide.com/people/emmanuel-macron/
  6. ↑ https://www.thelocal.fr/20180625/meeting-with-pope-puts-macrons-religious-views-in-spotlight
  7. ↑ Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  8. ↑ Ce que contient (désormais) la loi Macron
  9. ↑ Наталья Руткевич. Продукт по имени Макрон // Радио Свобода, 09.03.2017
  10. ↑ Focraud, Arnaud. "Emmanuel Macron lance son mouvement politique, ni "à droite" ni "à gauche" - leJDD.fr". LeJDD.fr [французская]. Праверана 2017-02-05.
  11. ↑ ""Révolution", le livre-programme de Macron cartonne". Challenges [французская]. Праверана 2017-02-05.
  12. 1 2 Александр Баранов. «Французский Обама»: почему Макрон — плохой вариант для Кремля «Русская служба BBC», 24.04.2017
  13. ↑ http://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/4205614
  14. ↑ Эйро, Казнёв, Фийон и Амон призвали французов голосовать за Макрона «ТАСС», 23.04.2017
  15. ↑ «Официальный итог: Макрон стал президентом Франции с 66 % голосов»
  16. ↑ "Эманюэль Макрон перамог на выбарах прэзідэнта Францыі". Наша Ніва. 7 мая 2017. Праверана 7 мая 2017. {{cite news}}: Шаблон цытавання мае пустыя невядомыя параметры: |trans_title=, |separator=, |month=, і |coauthors= (даведка)

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.