Эйнарс Рэпшэ | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лат.: Einars Repše | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Андрыс Берзіньш | ||||||
Пераемнік | Індуліс Эмсіс | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Аціс Слактэрыс[d] | ||||||
Пераемнік | Андрыс Вілкс[d] | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
9 снежня 1961[1][2] (62 гады) |
||||||
Партыя |
|
||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | палітык, эканаміст, фізік | ||||||
Узнагароды |
|
||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Эйнарс Рэпшэ (лат.: Einars Repše; нар. 9 снежня 1961 года, Елгава) — латвійскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Латвіі з 5 лістапада 2002 года па 9 сакавіка 2004 года.
Пасля заканчэння школы ў Рызе вывучаў матэматыку і фізіку ў Латвійскім універсітэце (1979–1986). Потым да 1990 года працаваў інжынерам. У канцы 1980-х гадоў далучыўся да Латвійскага народнага фронту і Руху за нацыянальную незалежнасць Латвіі, адным з заснавальнікаў якіх стаў (1988).
У 1990—1993 гадах быў дэпутатам Вярхоўнага Савета Латвійскай ССР, а затым Сейма Латвійскай Рэспублікі. У 1991 годзе быў абраны кіраўніком Банка Латвіі, якім заставаўся да 2001 года. За сваю працу быў узнагароджаны ордэнам Трох Зорак 3-й ступені. У 2002 годзе ён заснаваў новую палітычную структуру пад назвай "Новая эра", якая хутка стала лідарам апытанняў грамадскай думкі і перамагла на парламенцкіх выбарах восенню 2002 года. Ён быў старшынёй партыі да 2007 года, а затым быў старшынёй яе палітычнага савета да 2008 года. У 2002 і 2006 гадах ён абіраўся ў Сейм.
З 7 лістапада 2002 года быў прэм'ер-міністрам урада Латвіі, створанага чатырма партыямі. Ён удзельнічаў у саміце Еўрапейскага саюза ў Капенгагене ў снежні таго ж года. У студзені 2004 года яго кабінет страціў парламенцкую большасць, а праз месяц ён падаў у адстаўку, пакінуўшы пасаду 9 сакавіка 2004 года. З лістапада 2004 года па снежань 2005 года ён працаваў ва ўрадзе Айгарса Калвітыса ў якасці міністра абароны. У кабінеце Валдыса Домбраўскіса, створаным у сакавіку 2009 года, ён быў міністрам фінансаў. У красавіку 2010 года абвясціў аб сыходзе з палітыкі пасля парламенцкіх выбараў. У лістападзе таго ж года ён сышоў з пасады міністра.
Зноскі
- ↑ Einars Repse // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ Einars Repse // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 снежня 2014.