Эдзён Лехнер
Дата нараджэння	27 жніўня 1845(1845-08-27)[1][2]
Месца нараджэння	Пешт, медзье Пешт[d], Венгрыя[3]
Дата смерці	10 чэрвеня 1914(1914-06-10)[1] (68 гадоў)
Месца смерці	Будапешт, Аўстра-Венгрыя[4][2]
Месца пахавання	Керэпешы[d]
Грамадзянства	Венгрыя
Дзеці	Янаш Эдзён Лехнер[d]
Альма-матар	Будапешцкі ўніверсітэт тэхналогіі і эканомікі (1866) Берлінская акадэмія архітэктуры (1879)
Узнагароды	прэмія «Спадчына Венгрыі»[d] (2001)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Э́дён Ле́хнер (венг.: венг.: Lechner Ödön; 27 жніўня 1854, Пешт — 10 чэрвеня 1914, Будапешт) — венгерскі архітэктар.

Біяграфія

Вучыўся ў Політэхнічным інстытуце ў Будапешце, Акадэміі мастацтваў у Берліне, у навучальных установах Францыі і Англіі. З 1868 года працаваў у Будапешце і іншых гарадах Аўстра-Венгрыі — Браціславе, Зрэняніне, Кечкемеце.

Ранняя творчасць — у духу эклектыкі, пазней стаў найвыдатным прадстаўніком венгерскага мадэрну. Лехнер імкнуўся выказаць мовай архітэктуры венгерскі нацыянальны характар. Адным з першых ужыў у Венгрыі бетон і сталь.

Працы

Музей прыкладнога мастацтва (Будапешт)

• Музей прыкладнога мастацтва ў Будапешце (1893—1896)
• Інстытут геалогіі ў Будапешце (1898—1899)
• Будынак паштамта-ашчадкасы ў Будапешце (1899—1902)
• Каталіцкая гімназія на Грэслінгавай вуліцы у Браціславе (1906—1908)
• Касцёл Святой Елізаветы ў Браціславе (1907—1913)

Зноскі

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эдзён Лехнер
• Эдзён Лехнер у Вялікай савецкай энцыклапедыі