Адборачны турнір чэмпіянату свету 2014 пачаўся 15 чэрвеня 2011 і завяршыўся 20 лістапада 2013 [1].

3 сакавіка 2011 ФІФА размеркавала месцы ў фінальным турніры па рэгіянальных канфедэрацыі. Размеркаванне месцаў засталося такім жа, як і для двух папярэдніх чэмпіянатаў свету. Адно месца зоймуць гаспадары турніру, канфедэрацыі атрымаюць 29 гарантаваных месцаў у фінальным турніры, яшчэ 2 месцы будуць занятыя пераможцамі міжкантынентальных стыкавых матчаў; склад пар іх удзельнікаў быў вызначаны лёсаваннем 29 ліпеня 2011 [2][3]. Лёсаванне ў зонах УЕФА (1 раўнд), КАФ (1 і 2 раўнды), КАНКАКАФ (2 і 3 раўнды), АФК (3 раўнд) і КФА (2 раўнд) адбылася 30 ліпеня 2011 у Рыа-дэ-Жанейра[3].

Першы матч адборачнага турніру адбыўся 15 чэрвеня 2011 (Мантсерат - Беліз, зона КАНКАКАФ), апошні - 20 лістапада 2013 года (Уругвай - Іарданія, міжкантынентальны стыкавы матч).

Удзельнікі

У адборачным турніры прымалі ўдзел зборныя 203 з 208 краін, якія ўваходзілі ў ФІФА на пачатак адборачнага цыклу (Паўднёвы Судан быў прыняты ў ФІФА 25 мая 2012 года).

Бразілія як арганізатар чэмпіянату аўтаматычна атрымала месца ў фінальным турніры.

Бутан, Гуам і Маўрытанія адмовіліся ад удзелу ў турніры.

Брунэй знаходзіўся пад дзеяннем забароны ФІФА на ўдзел у міжнародных матчах да апошняга дня рэгістрацыі заявак на ўдзел у турніры. Забарона была знята 31 мая 2011 года, ужо пасля лёсавання 1-га і 2-га раўндаў адборачнага турніру ў азіяцкай зоне, якая адбылася двума месяцамі раней, 30 сакавіка 2011 года.

Сірыя была дыскваліфікавана за ўдзел у матчах гульца без сірыйскага грамадзянства.

Багамы і Маўрыкій зняліся з турніру пасля лёсавання, прычым Багамы паспелі правесці 2 гульні.

Выйшлі ў фінальны турнір

Зборная Кваліфікацыя Дата выхода
ў фінальны турнір		 Удзел
у фінальных
турнірах		 Запар Апошні раз Лепшы вынік Рэйтынг
на момант
пачатку турніру
Бразілія БразіліяГаспадарка30 кастрычніка 2007 20202010Чэмпіён
(1958, 1962, 1970, 1994, 2002)		3
Японія ЯпоніяАзія, група В,
1-е месца		4 чэрвеня 2013 5520101/8 финала (2002, 2010)46
Аўстралія АўстраліяАзія, група В,
2-е месца		18 чэрвеня 2013 4320101/8 фінала (2006)62
Іран ІранАзія, група A,
1-е месца		18 чэрвеня 2013 412006Групавы раўнд (1978, 1998, 2006)43
Паўднёвая Карэя Паўднёвая КарэяАзія, група A,
2-е месца		18 чэрвеня 2013 9820104-е месца (2002)57
Нідэрланды НідэрландыЕўропа, Група D,
1-е месца		10 верасня 2013 10320102-е месца (1974, 1978, 2010)15
Італія ІталіяЕўропа, Група B,
1-е месца		10 верасня 2013 18142010Чэмпіён
(1934, 1938, 1982, 2006)		9
Злучаныя Штаты Амерыкі ЗШАПаўночная Амерыка,
1-е месца		10 верасня 2013 10720103-е месца (1930)13
Коста-Рыка Коста-РыкаПаўночная Амерыка,
2-е место		10 верасня 2013 4120061/8 фінала (1990)28
Аргенціна АргенцінаПаўднёвая Амерыка,
1-е месца		10 верасня 2013 16112010Чэмпіён
(1978, 1986)		5
Бельгія БельгіяЕўропа, Група A,
1-е месца		11 кастрычніка 2013 12120024-е месца (1986)11
Швейцарыя ШвейцарыяЕўропа, Група Е,
1-е месца		11 кастрычніка 2013 10320101/4 фінала (1934, 1938, 1954)6
Германія Германія[4]Еўропа, Група C,
1-е месца		11 кастрычніка 2013 18162010Чэмпіён
(1954, 1974, 1990)		2
Калумбія КалумбіяПаўднёвая Амерыка,
2-е месца		11 кастрычніка 2013 5119981/8 фінала (1990)8
Расія Расія[5] Еўропа, Група F,
1-е месца		15 кастрычніка 2013 312002Групавы раўнд (1994, 2002)19
Боснія і Герцагавіна Боснія і Герцагавіна[6]Еўропа, Група G,
1-е месца		15 кастрычніка 2013 11——21
Англія АнгліяЕўропа, Група H,
1-е месца		15 кастрычніка 2013 1452010Чэмпіён
(1966)		10
Іспанія ІспаніяЕўропа, Група I,
1-е месца		15 кастрычніка 2013 14102010Чэмпіён
(2010)		1
Чылі ЧыліПаўднёвая Амерыка,
3-е месца		15 кастрычніка 2013 9220103-е месца (1962)14
Эквадор ЭквадорПаўднёвая Амерыка,
4-е месца		15 кастрычніка 2013 3120061/8 фінала (2006)26
Гандурас ГандурасПаўночная Амерыка,
3-е месца		15 кастрычніка 2013 322010Групавы раўнд (1982, 2010)33
Нігерыя НігерыяАфрыка, пераможца стыкавых матчаў16 лістапада 2013 5220101/8 фінала (1994, 1998)44
Кот-д’Івуар Кот-д’ІвуарАфрыка, пераможца стыкавых матчаў16 лістапада 2013 332010Групавы раўнд (2006, 2010)23
Камерун КамерунАфрыка, пераможца стыкавых матчаў17 лістапада 2013 7220101/4 фінала (1990)56
Гана ГанаАфрыка, пераможца стыкавых матчаў19 лістапада 2013 3320101/4 фінала (2010)37
Алжыр Алжыр[7]Афрыка, пераможца стыкавых матчаў19 лістапада 2013 422010Групавы раўнд (1982, 1986, 2010)22
Грэцыя ГрэцыяЕўропа, пераможца стыкавых матчаў19 лістапада 2013 322010Групавы раўнд (1994, 2010)12
Харватыя Харватыя[8]Еўропа, пераможца стыкавых матчаў19 лістапада 2013 4120063-е месца (1998)18
Партугалія ПартугаліяЕўропа, пераможца стыкавых матчаў19 лістапада 2013 6420103-е месца (1966)4
Францыя ФранцыяЕўропа, пераможца стыкавых матчаў19 лістапада 2013 1452010Чэмпіён
(1998)		17
Мексіка МексікаПаўночная Амерыка, пераможца міжкантынентальных стыкавых матчаў20 лістапада 2013 15620101/4 фінала (1970, 1986)20
Уругвай УругвайЮжная Америка, пераможца міжкантынентальных стыкавых матчаў20 лістапада 2013 1222010Чэмпіён
(1930, 1950)		7
     Каманда выйшла ў фінальны турнір      Каманда не выйшла ў фінальны турнір      Краіна не падала заяўку на ўдзел      Краіна не ўваходзіла ў ФІФА да пачатку турніру

Рэгламент

Матчы адборачнага турніру маглі праводзіцца ў адным з трох фарматаў:

  1. Групавы турнір па кругавой сістэме ў два круга: кожная каманда ў групе гуляе з кожнай два матчы, па адным на полі кожнага з супернікаў;
  2. Гульні на выбыванне: пара каманд праводзіць два матчы, па адным на полі кожнага з супернікаў;
  3. Групавы турнір па кругавой сістэме ў адзін круг на поле аднаго з удзельнікаў ці на нейтральным полі.

Пры правядзенні матчаў па першых двух фарматам перанос гульні ў іншую краіну дапускаўся толькі з дазволу аргкамітэта ФІФА.

  Дадатковыя паказчыкі пры роўнасці ачкоў у двух і больш каманд (артыкул 41.5):

  1. Розніца забітых і прапушчаных галоў
  2. Колькасць мячоў, забітых ва ўсіх гульнях
  3. Вынік гульняў паміж сабой (ачкі, рознасць мячоў, колькасць забітых мячоў)
  4. Лёсаванне

Пры правядзенні матчаў на выбыванне перамагала каманда, якая забіла больш галоў па суме двух матчаў.

  • Пры роўнай колькасці галоў дзейнічала правіла гола, забітага на чужым полі.
  • Калі па заканчэнні асноўнага часу другога матчу рахунак па суме гульняў роўны і абедзве каманды забілі роўны лік галоў на чужым полі або не забілі ніводнага, прызначаўся дадатковы час (два тайма па 15 хвілін).
  • Дадатковы час з'яўляецца часткай другога матчу: калі абедзве каманды забілі роўны лік галоў у дадатковы час, перамагала каманда гасцей па правілу гола на чужым полі.
  • Калі абедзве каманды не забілі ў дадатковы час ні аднаго гола, прызначаліся пасляматчавыя пенальці[9].

Еўропа (УЕФА)

У фінальны турнір выйшлі 13 каманд.

53 зборныя былі разбіты на дзевяць груп: восем груп па шэсць каманд і адну з пяццю зборнымі.

Пераможцы дзевяці груп выйшлі напрамую ў фінальную стадыю. Восем уладальнікаў другіх месцаў з лепшымі паказчыкамі прынялі ўдзел у спараных стыкавых матчах, якія вызначылі яшчэ чатырох удзельнікаў фінальнага турніру. Боснія і Герцагавіна ўпершыню ў сваёй гісторыі прабілася ў фінальную частку чэмпіянату свету ці Еўропы, перамогшы ў групе G.

Паўднёвая Амэрыка (КАНМЕБОЛ)

У турніры ўдзельнічалі 9 зборных, у фінальны турнір наўпрост выйшлі чатыры каманды — Аргенціна, Калумбія, Чылі і Эквадор.

Зборная Уругвая якая заняла пятае месца ў турніры таксама прайшла на чэмпіянат свету пасля таго, як прыняла ўдзел у 2 міжкантынентальных стыкавых матчах са зборнай Іарданіі, якая заняла пятае месца ў АФК, і перамагла яе.

Афрыка (КАФ)

У турніры ўдзельнічалі 52 зборных. З іх у фінальны турнір выйшлі пяць каманд — Нігерыя, Кот-д'Івуар, Камерун, Гана і Алжыр.

Паўночная Амэрыка (КАНКАКАФ)

У турніры ўдзельнічалі 35 зборных, з іх у фінальны турнір наўпрост выйшлі тры каманды — ЗША, Коста-Рыка і Гандурас. Чацвёртая каманда, Мексіка, таксама прайшла — яна ўдзельнічала ў міжкантынентальных стыкавых матчах з пераможцам адборачнага турніру зоны КФА, Новай Зеландыяй. Мексіка стала пераможцам і кваліфікавалася на чэмпіянат свету.

Азія (АФК)

У турніры ўдзельнічалі 43 зборных, з іх у фінальны турнір выйшлі чатыры каманды — Японія, Аўстралія, Іран і Рэспубліка Карэя. Зборная Іарданіі якая заняла пятае месца (пасля перамогі ў кантынентальных стыкавых матчах супраць зборнай Узбекістана) ўдзельнічала ў міжкантынентальных стыкавых матчах са зборнай Уругвая, якая заняла пятае месца ў КАНМЕБОЛ, і саступіла ёй.

Акіянія (КФА)

У турніры ўдзельнічалі 11 зборных. Пераможца турніру, зборная Новай Зеландыі, удзельнічала ў міжкантынентальных стыкавых матчах са зборнай Мексікі, якая заняла чацвёртае месца ў КАНКАКАФ. Новая Зеландыя саступіла Мексіцы і не кваліфікавалася на чэмпіянат свету.

Міжкантынентальныя стыкавыя матчы

Па 2 стыкавых матчы праходзілі паміж чацвёртай зборнай КАНКАКАФ (Мексіка) і пераможцам зоны КФА (Новая Зеландыя), а таксама паміж пятай зборнай КАНМЕБОЛ (Уругвай) і пятай зборнай АФК (Іарданія).

Першыя матчы

Другія матчы

У фінальны турнір выйшлі пераможцы — Мексіка і Уругвай.

Спасылкі

Зноскі

  1. ↑ FIFA.com — Financial report presented , Brazil 2014 slots & host countries decided Архівавана 30 красавіка 2011.
  2. ↑ FIFA.com — Financial report presented, Brazil 2014 slots & host countries decided Архівавана 30 красавіка 2011.
  3. 1 2 2014 FIFA World Cup Brazil™ Preliminary Draw Архівавана 17 сакавіка 2015.
  4. ↑ Без дасягненняў каманды ФРГ, афіцыйным пераемнікам якой з'яўляецца каманда Германіі - 8 удзелаў, з іх 6 запар. Лепшыя дасягненні адзінай германскай каманды - 2 месца ў 2002 і тройчы 3 месца (1934, 2006, 2010). Таксама адзін раз у фінальным турніры чэмпіяната свету гуляла зборная ГДР (1974).
  5. ↑ Зборная СССР, часткай якога з'яўлялася Расія прымала ўдзел у чэмпіянатах свету 7 разоў. Лепшы вынік — 4 месца ў 1966 году.
  6. ↑ Зборная Югаславіі, часткай якой з'яўлялася Боснія і Герцагавіна мела 9 удзелаў у чэмпіянатах свету. Лепшы вынік - двойчы 4 месца ў 1930 і 1962 гадах.
  7. ↑ Зборная Францыі, часткай якой з'яўляўся Алжыр да 1962 года, мела ў гэты перыяд 5 удзелаў у чэмпіянатах свету. Лепшы вынік - 3 месца ў 1958 годзе.
  8. ↑ Зборная Югаславіі, часткай якой з'яўлялася Харватыя мела 9 удзелаў у чэмпіянатах свету. Лепшы вынік - двойчы 4 месца ў 1930 і 1962 гадах.
  9. ↑ http://www.fifa.com/mm/document/tournament/competition/01/47/38/17/regulationsfwcbrazil2014_en.pdf Архівавана 24 верасня 2015.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.