Чаротаўка балотная | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Acrocephalus palustris Bechstein, 1798 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Чаротаўка балотная, чараця́нка балотная (Acrocephalus palustris) — птушка сямейства валасянкавых атрада вераб’нападобных.
Апісанне
Даўжыня цела 13-15 см, размах крылаў 18-21 см, маса 11-12 г. Апярэнне спіны аліўкава-бурае (рыжы колер адсутнічае), брушка і спад крылаў глініста-вохрыстыя. Ногі ружаватыя. Вельмі падобная да трысняговай чаротаўкі (асабліва маладыя), адрозніваецца спевам і суадносінамі даўжыні махавых. Спеў няспешная скорагаворка з хрыплымі тонамі, а таксама з мноствам імітацый іншых відаў; крык адрывісты, часты.
Пашырэнне
Пашырана ў Заходняй, Цэнтральнай і Усходняй Еўропе. На Беларусі адзін з самых шматлікіх сярод чарацянак гняздоўных пералётных відаў. У Альпах даходзіць да 2100 м, ва ўсходняй Грэцыі — 3000 м над у.м.[1]
Селіцца на адкрытых лугах з асобнымі дрэвамі і групамі кустоў, курцінамі высакатраўя па берагах рэк, азёр, ручаёў, каналаў, на ўзлесках, зарастаючых высечках, у запушчаных садах і парках.
Зімуе ва Усходняй і Паўднёвай Афрыцы.
Асаблівасці біялогіі
Корміцца дробнымі насякомымі: жукамі (лістаедамі, даўганосікамі), мухамі, камарамі, голымі вусенямі матылёў, восенню зрэдку ягадамі.
Гняздо цыліндрычнае, падвешанае ў густой зялёнай расліннасці (крапіве, вятроўніку, хмелі, спірэі) на адлегласці не больш як 1,5 м ад краю; заўсёды над сушай (а не над вадой) злёгку аплятае сцябліны раслін (звычайна 0,35-1,0 м над зямлёй).
Яйкі (3-5, часам 6-7) бела-зеленаватыя або бела-зеленавата-блакітныя, часам светла-шэрыя. Глыбокія плямкі, кляксы і мазкі светла-шэрыя (часам з блакітнаватым адценнем) або аліўкава-зялёныя), часта іх больш на шырокім канцы; паверхневыя — шэра-аліўкавыя і з чарнаватымі крапінкамі.
Заўвагі
- ↑ ptushki.org(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2016. Праверана 10 красавіка 2016.
Літаратура
- Дарафееў А. Чарацянка балотная // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.