Цыліндр (стар.-грэч.: κύλινδρος — валік, каток) — геаметрычнае цела, абмежаванае цыліндрычнай паверхняй і двума паралельнымі плоскасцямі, якія перасякаюць яе. Цыліндрычная паверхня - паверхня, якая атрымліваецца такім паступальным рухам прамой (утваральнай) ў прасторы, што вылучаная кропка утваральнай рухаецца ўздоўж плоскай крывой (накіравальнай). Частка паверхні цыліндру, абмежаваная цыліндрычнай паверхняй завецца бакавой паверхняй цыліндру. Іншая частка, абмежаваная паралельнымі плоскасцямі, гэта асновы цыліндру. Такім чынам мяжа асновы будзе па форме супадаць з накіравальнай.
У большасці выпадкаў пад цыліндрам маецца на ўвазе прамы кругавы цыліндр, у якога накіравальная - акружнасць і асновы перпендыкулярныя утваральнай. У такога цыліндру ёсць вось сіметрыі.
Іншыя віды цыліндру - эліптычны, гіпербалічны, парабалічны. Паводле азначэння прызма таксама з'яўляецца разнавіднасцю цыліндру.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Цыліндр