Хобіты (англ.: Hobbits) — чалавекападобная раса ў легендарыуме Толкіна, якая насяляе землі Міжзем'я. Упершыню з'яўляюцца ў рамане «Хобіт», дзе галоўным героем стаў Більба Бэгінс. Ва «Уладары Пярсцёнкаў» хобіты адыгрываюць яшчэ больш значную ролю, а ў «Сільмарыліёне» і «Няскончаных казаннях» згадваюцца эпізадычна.

Паводле самога аўтара, хобіты — «сваякі» людзей Міжзем'я: «Ясна, што хобіты хоць і падаюцца цяпер людзям чужынцамі, яны — блізкая іх радзіна, значна бліжэйшая за эльфаў і нават за гномаў»^[1].

Гісторыя народаў

У пралогу да кнігі Дж. Р. Р. Толкіна «Уладар Пярсцёнкаў», расказана поўная гісторыя іх асваення Заходніх зямель Міжзем'я.

Самі па сабе народы хобітаў адрозніваліся нязначна: адны любілі ваду, і жылі ля яе, другія наадварот, адны жылі ў норах, другія ў дамах… Хобіты любяць спакойнае жыццё, і звычайна нікуды за межы свайго края не выходзяць.

У часы Трэцяй Эпохі, была адна галоўная краіна хобітаў — Шыр, якая падзялялася на некалькі частак (Хабітон, Заскоч'е, і інш.).

Плямёны хобітаў

Таксама Толкін згадаў тры старажытныя племя хобітаў, якія пасля змяшаліся ў адзіную народнасць:

• Касматаногі (англ.: Harfoots) — смуглявыя і драбнейшыя за іншых хобітаў. Аддавалі перавагу пагоркам і ўзгоркам. Аўтар называе іх "самымі сапраўднымі, самымі правільнымі Хобітамі, найбольш кансерватыўнымі ў параўнанні з іншымі плямёнамі. Тыповыя прадстаўнікі Касматаногаў — Сэм Гэмджы, а таксама Більба і Фрода Бэгінсы (абодва — па бацькаўскай лініі).
• Зухі (англ.: Stoors) — вялікарукія і дужыя, сяліліся ў рачных далінах і на раўнінах (мяркуема, менавіта да такіх належалі Мэры, а таксама Смеагорл (Горлум) і яго брат Дэагол).
• Лесавікі (англ.: Fallohides) — светласкурыя і высокія (па мерках хобітаў), жылі ў лясах (тыповыя прадстаўнікі — сямейства Тукаў, у тым ліку вядомы па рамане «Уладар Пярсцёнкаў» Перэгрын Тук).

Зноскі