Фіялка

Браткі (Viola tricolor)
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Viola L. (1753)

Наменклатурны тып
Viola odorata L. (1753) Фіялка духмяная

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  22030
NCBI  13757
IPNI  41602-1

Фія́лка, Браткі[3] (Viola) — род кветкавых раслін сямейства фіялкавых.

Апісанне

Шматгадовыя травяністыя расліны вышынёй 2—50 см, часам паўкусты. Сцёблы прамастойныя або прыўзнятыя. Лісце з прылісткамі, чаргаванае або ў разетцы, простае, зубчастае ці пілаватае. Кветкі ліловыя, сінія, белыя, жоўтыя або рознакаляровыя, адзіночныя. Плод — каробачка.

Распаўсюджанне

Налічваецца каля 500 відаў. Пашыраны ўсюды, пераважна ва ўмераным поясе Паўночнага паўшар’я і Андах. Як эфіраалейную расліну вырошчваюць фіялку духмяную (Viola odorata). На Беларусі найбольш вядомыя фіялка балотная (Viola palustris), фіялка дзіўная (Viola mirabilis), фіялка камяністая (Viola saxatilis), фіялка палявая (Viola arvensis), фіялка сабачая (Viola canina), фіялка трохколерная, або браткі (Viola tricolor), фіялка багнавая (Viola uliginosa), фіялка высокая (Viola elatior). Трапляюцца ў лясах, на лугах, балотах, па берагах рэк. Культывуюць гібрыдную садовую фіялку Вітрака (Viola × wittrockiana).

Віды

Род налічвае ад 525 да 600 відаў[4][5].

Некаторыя віды

Выкарыстанне

Лекавыя, эфіраалейныя і дэкаратыўныя расліны.

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 141. — 160 с. 2 350 экз.
  4. Ning, Z. L., et al. (2012). Viola jinggangshanensis (Violaceae), a new species from Jiangxi, China. Annales Botanici Fennici 49(5) 383-86.
  5. Zhou, J. S., et al. (2008). Viola nanlingensis (Violaceae), a new species from Guangdong, southern China. Annales Botanici Fennici 45(3) 233-36.

Літаратура

  • Фіялка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 16. — С. 421. — 576 с. 10 000 экз. — ISBN 985-11-0263-6 (Т. 16).

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.