![](../I/Discrete_probability_distribution_illustration.png.webp)
Функцыя размеркавання выпадковай велічыні — гэта функцыя, якая апісвае імавернасць таго, што выпадковая велічыня прыме значэнне, меншае за некаторы рэчаісны лік. Функцыя размеркавання задае размеркаванне выпадковай велічыні.
Азначэнне
Функцыяй размеркавання выпадковай велічыні завецца функцыя , якая вызначаецца праз роўнасць[1]
У некаторых крыніцах функцыя размеркавання вызначаецца з іншым знакам:
Такое вызначэнне ўплывае на ўласцівасць непарыўнасці, робячы функцыю непарыўнай справа, а не злева (гл. § Уласцівасці).
Існуе таксама абагульненне гэтага азначэння на многавымерныя выпадковыя велічыні.
Уласцівасці
Для функцыі размеркавання кожнай выпадковай велічыні справядлівыя наступныя ўласцівасці[1] :
- Манатоннасць. Калі , то .
- Абмежаванасць. Маюць месца няроўнасці , прычым
- Непарыўнасць злева. Для кожнага выконваецца
Для кожнай функцыі , якая адпавядае ўмовам манатоннасці, абмежаванасці і непарыўнасці злева, існуюць імавернасная прастора і выпадковая велічыня , у якой функцыя размеркавання супадае з . Іншымі словамі, кожная такая функцыя і ёсць функцыяй размеркавання для некаторай выпадковай велічыні.
Часта функцыя размеркавання задаецца праз роўнасць . У такім выпадку для яе характэрна ўласцівасць непарыўнасці справа, а не злева.
Доказы ўласцівасцей
Доказ манатоннасці
Няхай . Тады , і таму
гэта значыць .
Карыстаючыся манатоннасцю імавернасці, атрымліваем
Доказ абмежаванасці
Няроўнасць відавочна вынікае з .
Разгледзім улучэнні . Заўважым, што . Акрамя таго,
Па аксіёме непарыўнасці імавернасці атрымліваем
для . Няхай цяпер імкнецца да . З манатоннасці функцыі размеркавання вынікае Калі , абедзве крайнія часткі няроўнасці імкнуцца да нуля. Карыстаючыся тэарэмай аб заціснутай функцыі, атрымліваем
Прадставім як суму і, скарыстаўшы злічоную адытыўнасць, атрымаем
для . Доказ для праводзіцца аналагічна папярэдняму выпадку праз тэарэму аб заціснутай функцыі.
Доказ непарыўнасці злева
Возьмем адвольную нарастальную паслядоўнасць рэчаісных лікаў , якая збягаецца да . Існаванне ліміту вынікае з манатоннасці . Пакажам, што гэты ліміт роўны .
Заўважым, што і . Карыстаючыся аксіёмамі непарыўнасці і адытыўнасцю імавернасці, атрымліваем
Адсюль вынікае .