Фумімара Каноэ
яп.: 近衛文麿
34-ы прэм’ер-міністр Японіі
4 чэрвеня 1937 — 5 студзеня 1939
Папярэднік Senjūrō Hayashi[d]
Пераемнік Хіранума Кіітыра
38-ы прэм’ер-міністр Японіі
22 ліпеня 1940 — 18 ліпеня 1941
Папярэднік Mitsumasa Yonai[d]
Пераемнік Каноэ Фумімара
39-ы прэм’ер-міністр Японіі
18 ліпеня 1941 — 18 кастрычніка 1941
Папярэднік Каноэ Фумімара
Пераемнік Хідэкі Тадзё
Нараджэнне 12 кастрычніка 1891(1891-10-12)[1][2][…]
Смерць 16 снежня 1945(1945-12-16)[1][2][…] (54 гады)
Месца пахавання
Род Konoe family[d]
Бацька Konoe Atsumaro[d]
Маці Sawako Konoe[d][3]
Жонка Chiyoko Konoe[d]
Дзеці Fumitaka Konoe[d], Noguchi Akiko[d], Michitaka Konoe[d] і Yoshiko Hosokawa[d]
Партыя
Член у
Адукацыя
Дзейнасць палітык
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
ордэн Узыходнага сонца 1 ступені (да 2003 года) Order of the Sacred Treasure кавалер Вялікага крыжа ордэна Кароны Італіі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фумімара Каноэ (яп.: 近衞 文麿 Каноэ Фумімара, пасля спрашчэння — 近衛 文麿; 12 кастрычніка 1891 — 16 снежня 1945) — японскі палітык, 34-ы (4 чэрвеня 1937 — 5 студзеня 1939), 38-ы (22 ліпеня 1940 — 18 ліпеня 1941) і 39-ы (18 ліпеня 1941 — 18 кастрычніка 1941) прэм'ер-міністр Японіі.

Біяграфія

Член шляхетнага роду Фудзівара, сваяк імператарскай фаміліі. Адзін з прыхільнікаў і ініцыятараў тэрытарыяльнай экспансіі Японіі падчас Другой сусветнай вайны, накіраванай, у прыватнасці, на захоп Кітая і індакітайскіх калоній еўрапейскіх дзяржаў. Прыхільнік умацавання саюза Японіі з фашысцкай Італіяй і нацысцкай Германіяй, накіраванага на перадзел свету. Пад яго кіраўніцтвам Японія падпісала ўзмоцнены варыянт «Антыкамінтэрнаўскага пакта» — «Пакт трох дзяржаў» 27 верасня 1940 года. Буйны акцыянер дзайбацу «Сумітома».

У 1938 годзе правёў закон аб усеагульнай нацыянальнай мабілізацыі, паводле якога парламент адмаўляўся ад права кантролю над урадам, а кабінет міністраў павінен быць ажыццяўляць уладу пасродкам імператарскіх указаў. Гэты закон актыўна падтрымліваўся японскімі манаполіямі — дзайбацу. У канцы 30-х гадоў быў прыхільнікам роспуску палітычных партый і стварэння замест іх фашысцкай[4] арганізацыі — «Асацыяцыі дапамогі трону», што і было здзейсснена ў 1940 годзе. У чэрвені 1945 года японскі ўрад планаваў адправіць Каноэ ў Маскву для таго, каб угаварыць савецкае кіраўніцтва выступіць пасроднікам паміж Японіяй і саюзнікамі, такім чынам японскі ўрад спадзяваўся пазбегнуць безумоўнай капітуляцыі. СССР у адпаведнасці з саюзніцкімі абавязацельствамі ад ролі пасродніка адмовіўся.

Пасля капітуляцыі Японіі Фумімара Каноэ быў уключаны ў спіс ваенных злачынцаў, дзейнікаў суду Міжнароднага трыбунала і павінен быў стаць адным з галоўных абвінавачваных на працэсе. 6 снежня 1945 года японскі парламент пад ціскам Мак-Артура прыняў рашэнне пра арышт Каноэ. Але дзякуючы працэдуры арышту японскіх ваенных злачынцаў (ім давалася 10-15 дзён пасля загаду пра арышт для добраахвотнай яўкі ў турму) у ноч на 16 снежня 1945 года за некалькі гадзін да заканчэння тэрміна яўкі ў турму Каноэ скончыў жыццё самагубствам, прыняўшы яд.

Зноскі

  1. 1 2 Konoe Fumimaro // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. 1 2 Fumimaro Konoe // Brockhaus Enzyklopädie
  3. ↑ Pas L. v. Genealogics — 2003.
  4. ↑ История Востока: в 6 т. / Редкол.: Р. Б. Рыбаков, Л. Б. Алаев, В. Я. Белокреницкий и др.; Ин-т востоковедения РАН. — Т. V: Восток в новейшее время. — М.: Восточная литература, 2006. — С. 93.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.