Францішак Ксаверый Сапега
Franciszek Ksawery Sapieha
Францішак Ксаверый Сапега. Ф. Думонт, 1788
Францішак Ксаверый Сапега. Ф. Думонт, 1788
Герб «Ліс»
Герб «Ліс»
Ваявода смаленскі
1791 — 1793
Папярэднік Юзаф Тышкевіч
Пераемнік пасада скасавана
Нараджэнне не пазней за 1746 ці 1747[1]
Смерць 30 студзеня 1806(1806-01-30)[1] ці 10 лютага 1808(1808-02-10)[2]
Месца пахавання
Род Сапегі
Бацька Ігнацы Сапега[1]
Маці Ганна з Красіцкіх[d][1]
Жонка 1) Тэрэза з Суфчынскіх
2) Касільда з Залескіх
Дзеці Мікалай Сапега[3], Павел Сапега[3], Аляксандр Сапега[3], Тэкля з Сапегаў[d][3], Ганна Агнешка з Сапегаў[d][3], Барбара з Сапегаў[d][4] і Януш Аляксандр Сапега[d][5]
Член у
Узнагароды
ордэн Святога Губерта ордэн Святога Станіслава

Францішак Ксаверый Сапега (1741 або 1746 — 30 студзеня 1806 або 10 лютага 1808) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч. Апошні ваявода смаленскі (з 1791) і мерацкі (з 1793). Кавалер Ордэна Святога Станіслава (1791).

Біяграфія

З кодзенскай лініі магнацкага роду Сапегаў герба «Ліс», сын Ігнацыя і Ганны з Красіцкіх. Меў братоў Юзафа і Каятана Міхала.

У 1750-я навучаўся ў Варшаве, па чым распачаў ваенную кар'еру. У 1763 атрымаў званне паручніка пяцігорскай харугві, а ў 1768 — яе палкоўніка.

Дзякуючы пратэкцыі Казіміра Нестара Сапегі атрымаў пасаду ваяводы смаленскага. Непрыхільна паставіўся да Канстытуцыі 3 мая.

Упершыню ажаніўся з Тэрэзай Суфчынскай (шлюб у 1768, роспуст да 1796), з якой меў сыноў Януша Аляксандра, Мікалая, Паўла і Аляксандра, а таксама дачок Тэклю, Ганну Агнешку і Барбару. Другі раз пабраўся шлюбам з Касільдай Залескай (у 1796). Пахавалі Францішка Ксаверыя Сапегу ў Базаліі[6].

Зноскі

  1. 1 2 3 4 5 6 Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 102. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
  2. ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 4, Ziemia smolenśka i województwo smolenśkie XIV-XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003. — С. 220. — 412 с. — ISBN 83-7181-279-5
  3. 1 2 3 4 5 Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 104. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
  4. ↑ Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 105. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
  5. ↑ Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 103. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
  6. ↑ Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 223.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.