Уладзімір Уладзіміравіч Дуктаў (28 снежня 1953, Крычаў, Магілёўская вобласць — 25 чэрвеня 2017, Магілёў) — беларускі празаік.

Біяграфія

Нарадзіўся 28 снежня 1953 года ў Крычаве ў сям’і служачых. Пасля заканчэння школы займаўся на факультэце журналістыкі БДУ, у 1986—1987 гадах вучыўся ў ВПШ. З 1976 г. працаваў карэспандэнтам клімавіцкай раённай газеты «Новае жыццё». З 1977 г. лектар, з 1979 г. намеснік загадчыка аддзела, з 1980 г. загадчык аддзела Магілёўскага абкама камсамола. З 1982 г. загадчык аддзела Кастрычніцкага райкама партыі Магілёва, з 1984 г. інструктар Магілёўскага абкама партыі. З 1987 г. рэдактар магілёўскай раённай газеты «Прыдняпроўская ніва»^[1].

Член Саюза беларускіх пісьменнікаў з 1994 г. У 1994 г. абраны сакратаром Магілёўскага абласнога аддзялення СБП^[1]. З утварэннем праўладнага Саюза пісьменнікаў Беларусі з 14 снежня 2005 года з'яўляўся старшынёй яго Магілёўскага абласнога аддзялення^[2].

Памёр 28 снежня 1953 года ў Магілёве. Пахаваны там жа^[1].

Творчасць

Дэбютаваў у друку ў 1986 г. Аўтар кніг прозы «Дзякуй і даруй» (Мінск, 1993), «Трэцяя асоба» (Мінск, 1997), «Апёк» (Мінск, 2015), зборнікаў мініяцюр і гумарэсак «Смешкі-пацешкі» (Магілёў, 1998), «Кніжнік» (Магілёў, 2005). Друкаваўся ў калектыўных зборніках «Галасы Прыдняпроўя», «Дняпроўскія хвалі», «Карані», «Прыдняпроўе — маё натхненне», у рэспубліканскай перыёдыцы^[1].

Зноскі