Уладзімір Мсціславіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне | 1132[1] | ||||||
Смерць |
30 мая 1171 |
||||||
Род | Рурыкавічы | ||||||
Бацька | Мсціслаў Уладзіміравіч | ||||||
Дзеці | Мсціслаў Уладзіміравіч, Яраслаў Уладзіміравіч і Святаслаў Уладзіміравіч[d] | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Уладзімір Мсціславіч (у хрышчэнні Дзмітрый; 1132 — 30.5.1171) — князь дарагабужскі (1150—1171), князь уладзіміра-валынскі (1154—1157), князь слуцкі (1162), князь трыпольскі (1162—1168), князь кіеўскі (1171), сын кіеўскага князя Мсціслава Уладзіміравіча ад другога шлюбу.
Біяграфічныя звесткі
Пасля смерці старэйшага брата Святаполка (1154) атрымаў Уладзіміра-Валынскае княства, адкуль у 1156 годзе яго выгнаў Мсціслаў Ізяславіч. У наступныя гады Уладзімір Мсціславіч беспаспяхова дамагаўся Уладзіміра і Турава. У 1162 годзе ўпамінаецца як трымальнік Слуцка, адкуль быў выгнаны кааліцыяй князёў: «Рюрик и Святополк Гюргевичь Туровьским и Святослав Всеволодович с братомъ Ярославом и съ Олгомъ Святославичем и с Володимиричемъ и съ Кривьскими князьми идоша къ Случьску». Пасля Уладзімір Мсціславіч часта пераходзіў з аднаго княжання на другое, пакуль незадоўга да смерці заняў княжацкі пасад у Кіеве.
Зноскі
- ↑ А. Э. Владимир Мстиславич // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1892. — Т. VIа. — С. 652.
Літаратура
- Уладзімір Мсціславіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6. Кніга 1: Пузыны — Усая / Рэдкал.: Г.П. Пашкоў [і інш.]. — Мінск.: БелЭн, 2001. — С. 576.
- Котляр М. Ф. Володимир Мстиславич // Енциклопедія історії України: У 10 т. / Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін.; Інститут історії України НАН України. — Київ: Наукова думка, 2003. — Т. 1: А — В. — С. 617.
- Войтович Л. В. Князівські династії Східної Європи (кінець IX — початок XVI ст.): склад, суспільна і політична роль. Історико-генеалогічне дослідження. — Львів: Інститут українознавства ім. І. Крип’якевича, 2000. — 649 с.