Уладзімір Казіміравіч Шылейка
Род дзейнасці	мовазнавец, перакладчык, паэт, асірыёлаг
Дата нараджэння	2 (14) лютага 1891[1] ці 14 лютага 1891(1891-02-14)[1]
Месца нараджэння	Пецяргоф, Пецяргофскі павет[d], Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	5 кастрычніка 1930(1930-10-05)[1] (39 гадоў)
Месца смерці	Масква, Маскоўская вобласць, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Увядзенскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР  Расійская імперыя
Жонка	Ганна Андрэеўна Ахматава
Альма-матар	Q33082587?
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Казіміравіч Шылейка (сапраўднае імя Вальдэмар-Георг-Ганна-Марыя Казіміравіч Шылейка, 2 [14] лютага 1891, Пецяргоф — 5 кастрычніка 1930, Масква) — рускі усходазнавец, паэт і перакладчык, другі муж Ганны Ахматавай, член Імператарскай праваслаўнага палестынскага таларыства, прафесар.

Біяграфія

Вольдемар Шылейка нарадзіўся 2 (14) лютага 1891 года ў Пецяргофе. Старэйшы сын у сям’і, у якой было пяцёра дзяцей. Бацька, Казімір Данатавіч Шылейка, — адстаўны паручнік, потым чыноўнік (стацкі саветнік), два гады вывучаў археалогію ў Пецярбургскім археалагічным інстытуце і, магчыма, спрыяў захапленню сына Усходам.

Валодзя пачаў самастойна вывучаць старажытнаяўрэйскую мову з сямі гадоў. У гімназіі, якую скончыў з залатым медалём ў 1909 годзе, вывучыў старажытнагрэчаскую і латынь, вёў навуковую перапіску з Брытанскім музеем. З 1909 года вучыўся ў Пецярбургскім універсітэце, аднак праз два гады яго вучоба перапынілася: В. К. Шылейка захварэў на сухоты. Да 1913 годзе ён паправіўся і вярнуўся ва ўніверсітэт. Вывучаў ассириологию пад кіраўніцтвам П. К. Какоўцава і Б. А. Тураева. Перапісваўся з вядучымі ўсходазнаўцам свету (Франсуа Цюро-Данжэнам і іншымі), друкаваўся ў еўрапейскіх навуковых часопісах.

Акрамя навуковай дзейнасці, Шылейка пісаў вершы (блізкія да паэтыкі акмеізму), публікаваўся ў расійскіх літаратурных часопісах. Невыпадкова самымі знакамітымі яго перакладамі зрабіліся пераклады шумерскай і акадскай паэзіі.

З 1913 года быў жанаты з дачкой адстаўнога штабс-капітана Сафііяй Аляксандраўнай Краеўскай (1880—1942, Ленінград), мастачкай, выкладчыцай малявання ў Каломенскай жаночай гімназіі.

У 1918 годзе ўзяў шлюб з паэтэсай Ганнай Андрэеўнай Ахматавай, стаўшы яе другім мужам (пасля М. С. Гумілёва). Шлюб доўжыўся каля пяці гадоў, да 1922 года (афіцыйна скасаваны рашэннем народнага суда Крапоткінскаяга ўчастка Хамоўніцкага раёна Масквы ад 8 чэрвеня 1926 года). Пасля растання Ахматава і Шылейка падтрымлівалі перапіску да самай смерці апошняга.

Пасля разводу з Ганнай Андрэеўнай Вальдэмар Казіміравіч ажаніўся з Верай Канстаўцінаўнай Андрэевай (1888—1974). У 1927 годзе ў іх нарадзіўся сын Аляксей, у будучыні прафесар, загадчык кафедры электронікі ў МІІТ, блізкі сябар братоў Стругацкіх. Аляксей Вальдэмаравіч Шылейка ў супрацоўніцтве з жонкай Тамарай Іванаўнай на працягу многіх гадоў актыўна займаўся творчай спадчынай бацькі, складаннем архіва (у прыватнасці, выратаваннем рукапісы «Асірыйска-вавілонскі эпас»), падрыхтоўкай публікацый.

З 1919 да 1929 года працаваў у Петраградскім (Ленінградскім) дзяржаўным універсітэце, дзе супрацоўнічаў з А. П. Рыфціным і акадэмікам В. В. Струвэ, затым пераехаў у Маскву.

Памёр 5 кастрычніка 1930 года ад сухот, не дажыўшы да 40 гадоў. Пахаваны на Увядзенскіх могілках.

Зноскі