Украінскі правапіс 1933 году (укр.: Український правопис 1933 року) — украінскі правапіс, прыняты ў 1933 годзе ў тагачаснай сталіцы УССР, у Харкаве. Пачаў працэс штучнага збліжэньня ўкраінскай і расійскай моўных традыцый правапісу. Некаторыя нормы, адхіленыя з-за адсутнасьці ў расійскім правапісе, вернуты да украінскага правапісу 2019 году.
Напярэдадні рэформы
На 1920-я гады прыпаў росквіт украінскага мовазнаўства, праведзена значная праца па нарміраванні ўкраінскай літаратурнай мовы, навуковай тэрміналогіі, слоўнікаў. Праца навукоўцаў адзначылася выданнем Украінскага правапісу 1928 г., што ўпершыню стала афіцыйным і уніфікаваным для ўсёй Украіны. Убачылі свет Акадэмічны расійска-ўкраінскі слоўнік пад рэд. Агатангела Крымскага. Аднак кадыфікацыя 1928—1929 гадоў, якая аб'ядноўвала ў адным правапісным кодэксе прыдняпроўскую і прыднястроўскую моўныя нормы, аказалася нездавальняючай пры тых палітычных абставінах і мела патрэбу ў зменах.[1]
Пачатак рэпрэсій і русіфікацыі
Але на пачатку 1930-х гадоў на Украіну пракацілася хваля татальнай планавай русіфікацыі пад лозунгамі барацьбы з украінскім нацыяналізмам.
«Новая эпоха» савецкай палітыкі ў адносінах да ўкраінскай культуры, а таксама мовы пачалася пасля пастановы ЦК ВКП(б) ад 3 красавіка 1932 г. «Аб падаўленні нацыяналізму ва Украіне» і ўвядзення камуністычных ідэй. Для гэтага ва Украіну быў накіраваны Павел Постышаў, які прыбыў у сталіцу Харкаў у студзені 1933 года. Ён сілком ачысціў Украіну ад «нацыяналістаў». 7 ліпеня 1933г р. Мікола Скрыпнік скончыў жыццё самагубствам, не вытрымаўшы пераследу. Члены Прэзідыума Арфаграфічнай камісіі Усевалад Ганцоў, А. Прыходька, С. Піліпенка ( Алякса Сіняўскі і А. Крымскага рэпрэсавалі пазней). Правапіс шукаў «нацыяналістычную шкодніцтва», неабходную для барацьбы з украінскім нацыянальным адраджэннем.
Выкараненне спецыфічных асаблівасцей украінскай мовы
Каб знішчыць і спыніць росквіт украінскай мовы ўвогуле, і літаратурнай мовы ў прыватнасці, бальшавікі спачатку ўзяліся за чужыя рукі — За гэта ўзяліся Андрэй Хвыля (сапраўднае прозвішча Олінтэр) і Н. Кагановіч. Па сутнасці, яны першыя паднялі шум, нібы ва ўкраінскім мовазнаўстве - буржуазна-шавіністычны дэструктыўны метад, які А. Хвыля замацаваў сваёй сумнай памяццю кнігай «Выкараніць, знішчыць карані ўкраінскага нацыяналізму на моўным фронце», Харкаў, 1933 г.[2], было надрукавана 15 000 асобнікаў.[3]
А. Хвыля, старшыня новастворанага 1933г р. Арфаграфічная камісія пры Народным камісарыяце асветы сцвярджала:
«Правапіс, зацверджаны М. Скрыпнікам 6 верасня 1928 года скіраваў развіццё ўкраінскай мовы на польскую, чэшскую буржуазную культуру. Гэта стварала бар'ер паміж украінскай і расійскай мовамі, перашкаджала вывучэнню пісьменнасці шырокімі працоўнымі масамі <…>. Камісія, створаная НДА, перагледзела ўкраінскі правапіс <„>. Асноўныя выпраўленні тычыліся ліквідацыі ўсіх правілаў, якія арыентавалі ўкраінскую мову на польскую і чэшскую буржуазныя культуры, скажалі сучасную ўкраінскую мову і ставілі бар'ер паміж украінскай і расійскай мовамі <…>. Адкінутыя смяротныя кансерватыўныя нормы, устаноўленыя нацыяналістамі, якія скажаюць сучасную ўкраінскую мову, жывую мову практыкі працоўных мас Украіны».
Без усялякіх дыскусій і канферэнцый названая камісія «перапрацавала» 1933 год выдаў новыя правілы. З алфавіту была выкінута літара ґ, кардынальна зменены напісанне іншамоўных слоў, зменены парадыгмы склонавых лексем. У правілы ўнесена каля 126 паправак, цалкам зменены раздзел аб напісанні іншамоўных слоў. Новыя правілы правапісу ўпершыню былі апублікаваныя ў часопісе «Політэхнічная адукацыя» (933, « 6), у канцы 1933 г. яны выдалі асобную кнігу «Украінскі правапіс».
З абвінавачваннямі ва ўбіванні клін паміж расійскай і ўкраінскай моўнымі практыкамі:
- Ліквідаваны формы дваістасці (дві книзі, три вербі, чотири хаті, дві руці і інш.).
- Адменена ўжыванне вінавальнага склону ў формах: бачу молодиці, веду хлопці, дивлюся на піонерки.
- З паралельных форм бабів і баб, хатів і хат, губів і губ, статтів і статей засталіся толькі найбольш блізкія да расійскага варыянту.
- Ад паралельных словаўтваральных варыянтаў становисько — становище, огнисько — огнище, гноїсько — гноїщ пераважней утварэнняў з суфіксам (суфіксам) -ище.
- Паралельныя формы давальнага і меснага склонаў адзіночнага ліку назоўнікаў другога скланення з'яўляюцца святові — святу, серцеві — серцю, сонцеві — сонцю, у русі — у рухові абмяжоўваецца формамі на -у(ю), агульнымі з расійскай.
- Чаргаванне прыставак (прыназоўнікаў) з - з перад глухімі зычнымі к, п, т, хбыў пашыраны да ф:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
зфалшувати | сфальшувати |
зфотографувати | сфотографувати |
- Надпіс замежных слоў бакханка, барбаризм для лацінскай мадэлі усходняга вярнулася на выбар, зроблены пад уплывам расійскай: вакханка, варваризм, а таксама претенсія, іхтіосавр, бронтосавр (узаконены претензія, іхтіозавр, бронтозавр), радіюс, консиліюм, медіюм, Маріюпіль (узаконены радіус, консиліум, медіум, Маріуполь).[4]
- Ужыванне канчаткаў давальнага склону адзіночнага ліку мужчынскага роду (-ові, -еві/-єві) спрашчаецца. Згодна з папярэднім правапісам, назоўнікі мужчынскага роду павінны мець канчаткі -ові, -еві/-єві, а ўжыванне канчатка -у/-ю абмежавана. Наступныя рэформы спрасцілі і абагульнілі ўжыванне гэтых форм, аддаючы перавагу аналагічнаму расійскай канчатку -у/-ю.
- Існуе цвёрдае напісанне шэрагу прыметнікаў:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
західній | західний |
східній | східний |
трикутній | трикутний |
- Канчатак -и ў родзе адзіночнага ліку для назоўнікаў жаночага роду з двума зычнымі ў канцы асновы быў заменены на -і, што супала з гістарычным развіццём украінскай мовы (Шавялёў[5]):
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
до смерти | до смерті |
без совісти | без совісті |
без чести | без честі |
- У адпаведнасці з этымалогіяй чаргуюцца галосных:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
випроваджати | випроводжати |
голодівка | голодовка |
манастир | монастир |
мариво | марево |
салітра | селітра |
соняшний | сонячний |
шаравари | шаровари |
- Ва ўскосных склонах украінскія прозвішчы атрымалі новыя канчаткі:
Імя | Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|---|
Гончар | до Гончаря | до Гончара |
Кравців | до Кравцова | до Кравціва |
Мазурок | до Мазурка | до Мазурока |
Швець | до Шевця | до Швеця |
- Геаграфічныя назвы адсартаваныя. Згодна з правапісам 1928 г. назвы гарадоў павінны былі пераносіцца «пісьмова ў іх нацыянальна-гістарычным выглядзе» (§ 81), а правапіс 1933 г. патрабуе перадаваць як «як прыняты савецкімі органамі дзяржаўнай улады» (§ 89):
Правапіс 1928 года Архівавана 31 сакавіка 2017. | Правапіс 1933 года |
---|---|
Басарабія | Бесарабія |
Берестя | Брест |
Білгород | Бєлгород |
Бердянське | Бердянськ |
Букарешт | Бухарест |
Єйське | Єйськ |
Дін | Дон |
Кахівка | Каховка |
Кремінчук | Кременчук |
Лубні | Лубни |
Луганське | Луганськ |
Мелітопіль | Мелітополь |
Маріюпіль | Маріуполь |
Мукачів | Мукачеве |
Прилука | Прилуки |
Рівне | Ровно |
Ромен | Ромни |
Ростів | Ростов |
Севастопіль | Севастопаль |
Симферопіль | Симферополь |
Сальське | Сальськ |
Таганріг | Таганрог |
Тираспіль | Ціраспаль |
Новозибків | Новозибков |
Озівське море | Азовське море |
Острогозьке | Острогозьк |
Пинське | Пінск |
Назвы гарадоў пачалі заканчвацца на -ськ, -цьк (а не -ське, -цьке): Волочинське, Старобільське, Пинське, Зінов'ївське, Луцьке і інш. і г.д.
Пачалі адмяняцца такія назвы, як назоўнікі: із Старобільська, під Волочинськом, а не як прыметнікі: із Старобільського, під Волочинським.
Прыметнікі, утвораныя з назваў гарадоў перемиський, радомиський, звернуты на перемишльський, радомишльський.
- Практыкуецца пазбяганне назоўнікаў у тых выпадках, калі яны не паўтараюць расійскага ўжытку: прыназоўнік до ў парах до школи, до Києва паслядоўна замяняецца прыназоўнікам у — у школу, у Київ.
- З ужытку ў УССР зніклі канструкцыі з безасабовымі прыметнікамі: випуск машин припинено, злочинця затримано; замест гэтага квітнее суржыкаванне: випуск машин припинений, злочинець затриманий.
- Штучна падзеленыя прыметнік на два дружній прыметнікі: дружний і дружній, розніцу паміж імі можна ўсталяваць, толькі параўнаўшы іх з расійкімі аналагамі і дружественным дружественным. Такая ж аперацыя была зроблена са словам багатир. На адным штучна зроблены два словы: багатир (багатий) і богатир (витязь, лицар, герой).
- Увядзенне новай, скапіяванай з расійскай, тэрміналогіі ва ўсіх галінах ведаў:
Удзельная ўкраінская форма | Расійская форма | Накінутая форма |
---|---|---|
Великий Віз | Большая Медведица | Велика Ведмедиця |
городина | овощи | овочі |
садовина | фрукты | фрукти |
дієйменник | инфинитив | інфінітив |
живе срібло | ртуть | ртуть |
родзинки | изюм | ізюм |
стоп | сплав | сплав |
риска | тире | тир |
- Імёны людзей унармаваны ў адпаведнасці з усходнеўкраінскай традыцыяй:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
Агатангел | Агафангел |
Тадей | Фадей і Тадей |
Теодосій | ФеаФеодосійдосія |
Олександер | Олександр |
- Паколькі літара ґ была выдалена з алфавіту, замежныя ўласныя імёны з h і g сталі прадстаўляцца толькі адной літарай г, незалежна ад вымаўлення (§ 76):
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
Гаронна | Гаронна |
Ґете | Гете |
Гаммерфест | Гаммерфест |
- Лексіка грэчаскай літары θ зменена для ўсходняга ўзору:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
анатема | анафема |
Атени | Афіни |
Методій | Мефодій |
Теофанія | Феофанія |
- Гукавое спалучэнне ія ў іншамоўных словах, зацверджанае правапісам 1928 г., было заменена распаўсюджаным у тагачаснай практыцы іа [6]:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
варіянт | варіант |
комедіянт | комедіант |
Сіям | Сіам |
- Нямецкі дыфтонг ei, які гучыць як ай, узяў напісанне:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
Айнштайн | Ейнштейн |
Гайне | Гейне |
капельмайстер | капельмейстер |
- У запазычаных словах з мяккім л зацвярджаецца ўсходнеўкраінскае вымаўленне л:[7]
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
Ля-Манш | Ла-Манш |
лямпа | лампа |
пляц | плац |
- Упарадкаваны правапіс замежных слоў:
Правопис 1928 року | Правопис 1933 року | |
---|---|---|
a. | генеза | генезис |
криза | кризис | |
теза | тезис | |
б. | Геллада | Еллада |
гієроґліф | іерогліф | |
гістерія | істерія | |
гураґан | ураган | |
в. | Арабія | Аравія |
Бакх | Вакх | |
Теби | Фіви | |
г. | амнестія | амністія |
хемія | хімія | |
ґ. | метода | метод |
роля | роль | |
спіраля | спіраль | |
д. | міністер | міністр |
Олександер | Олександр | |
циліндер | циліндр | |
е. | евнух | євнух |
Европа | як і було Европа (§ 79, С. 62) | |
епархія | єпархія | |
Еспанія | Іспанія | |
ё. | ґолф | гольф |
мусулманин | мусульманин | |
носталгія | ностальгія | |
шелф | шельф | |
ж. | авдиторія | аудиторія |
авдієнція | аудіенція (§ 82, С. 63) | |
клявза | кляуза | |
з. | вуаль чол.роду | вуаль жін. роду |
деталь чол.роду | деталь жін. роду | |
емаль чол. роду | емаль жін. роду | |
модель чол.роду | модель жін. роду | |
і. | евфорія | ейфорія |
невтральний | нейтральний | |
неврологія | нейрологія | |
й. | авул | аул |
богдохан | богдихан | |
Букарешт | Бухарест | |
вермічелі | вермішель | |
данець; & данський | датчанин; & датський | |
маштаб | масштаб | |
моххамеданин | магометанин | |
претенсія | претензія |
- Унарміраваны націскі:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
доне́змогу | донезмо́ги |
душни́й | ду́шний |
за́їзд | заї́зд |
о́сідок | осі́док |
по́душка | поду́шка |
Знішчэнне тэрміналогіі і лексікі
Пасля фізічнай расправы над мовазнаўцамі тэрміналагічная справа нанесла чарговы ўдар. Былі створаны спецыяльныя брыгады для прагляду слоўнікаў і выдалення «нацыяналістычных» слоў і тэрмінаў; гвалтоўнымі метадамі ўся тэрміналогія (тэхнічная, навуковая) прыводзіцца ў поўную адпаведнасць з расійскай. Нават у мовазнаўстве была ўведзена расійская граматычная тэрміналогія, якая адкінула ўсе дасягненні ўкраінскіх навукоўцаў.
Рэформа «правапісу» фактычна ператварылася ў барацьбу з самабытнымі і самабытнымі асаблівасцямі ўкраінскай мовы. З гэтай мэтай змагар з «нацыяналізмам» у мовазнаўстве Андрэй Хвыля, сам пазней рэпрэсаваны за нацыяналізм, высунуў перад нагляднымі органамі партыі наступныя патрабаванні аб тэрміналагічнай дзейнасці:
- неадкладна спыніць выданне ўсіх слоўнікаў;
- агляд слоўнікаў і ўсёй тэрміналогіі;
- уніфікаваць тэхнічную тэрміналогію з тэрміналогіяй, якая існуе ў Савецкім Саюзе і выкарыстоўваецца ва Украіне;
- перагледзець кадры на моўным фронце і выгнаць з гэтага фронту буржуазна-нацыяналістычныя элементы;
- прагляд правапісу.
Украінская лексіка была пастаўлена ў залежнасць ад расійскай, адбывалася сістэматычная ліквідацыя спецыфічнай украінскай лексікі і замена яе расійскай. Прыклад:
Правапіс 1928 года | Правапіс 1933 года |
---|---|
гуртовий | оптовий |
дбайливий | бережливий |
досить | достатньо |
зазіхання | посягання |
обставати за /обстоювати/ що | ратувати за що |
Спецыфічнае ўкраінскае слова закотистий (закотистий комір) выдаленае са слоўнікаў і ўведзенае слова відкладний (відкладний комір), таму што яно прытрымліваецца формы расійскай отложной (отложной воротник).
Калі правапісцы 1933 г. былі рэпрэсаваныя, у часы страху і моўнага хаосу ўсе перыядычныя выданні, а таксама выдавецтвы Украінскай ССР рэгулярна атрымлівалі спісы слоў, якіх трэба пазбягаць, ад вядучага камуністычнага партыйнага выдання.
Дакладна такая ж моўная палітыка прымяняецца да беларускай мовы. Таксама ў 1933 годзе быў уведзены новы беларускі правапіс - у беларускую мову ўнесены каля 30 фанетычных і марфалагічных прыкмет, узятых жыўцом з расійскай мовы. Актыўная русіфікацыя беларускай лексікі пачалася з накіравання лексікаграфічнай практыкі.[4]
Тэкст
Хвиля, А., рэд. (1933). Український правопис. Харків: Радянська школа. (Альтернативне посилання: Архівавана 29 жніўня 2021..)
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ «Правопис 1928—1929 років, дарма що старанно опрацьований видатними мовознавцями, був нереальний, приречений на невдачу. Від самого початку його прийняли вельми неприхильно, дотримувалися неохоче. Бажане поєднання двох правописно-мовних традицій не відбулося, та ледве чи й могло відбутися при збереженні їх обох у своєрідному, штучно накиненому компромісі.». Ю. Шевельов. Українська мова в першій половині двадцятого століття 1900—1941. // Там само. — С. 171. «Учительство посилало численні делегації до комісара освіти М. Скрипника й просило перегляду правил писання іншомовних слів.» Огієнко І. Історія української літературної мови. — К., 2001.
- ↑ А. Хвиля. Викорінити, знищити націоналістичне коріння на мовному фронті. - Більшовик України, 1933, № 7, с. 42-56; Партвидав ЦК КП(б)У, 1933.
- ↑ Огієнко І. Історія української літературної мови. — К., 2001. — (Перше видання — Вінніпег, 1949)
- 1 2 Українська мова у ХХ сторіччі: історія лінгвоциду. Документи і матеріали. За ред. Л. Масенко.-К.: Києво-Могилянська академія, 2005—399с.
- ↑ «В історичному розвитку бачимо, як послідовно й поступово в цьому типі відміни іменників усуваються в різних відмінках форми на -и, — спершу в давальному й місцевому однини, пізніше в називному відмінку множини, а в новіші часи — і в останньому бастіоні форм на -и, в родовому відмінку однини. Хоч київські нормалізатори виходили, імовірно, не з історичних тенденцій української мови, а просто взорувалися на російській мові (…), але їхня норма тут збіглася з історичною тенденцією, яка полягає в тому, щоб максимально наблизити відмінювання іменників жіночого роду на приголосний до відмінювання іменників типу земля» Ю. Шевельов. Так нас навчали правильних проізношеній / Шевельов Ю. Мовознавство. — К., 2008. — Кн. 1. — С. 319—320.
- ↑ Поширений мовний огріх при вимові -ія- за новими правилами 1928 року відмічався в порадниках того часу: «…в словах іншомовного походження вимова іа, треба ж ія» Порада Й. Горецького цит. за: Жовтобрюх М. Нарис історії українського радянського мовознавства (1918—1941), К., 1991, С. 68.
- ↑ «З найдавнішого часу, як показують наші пам'ятки, ми не мали звички вимовляти чужі слова з ґ та з ль, але вимовляли їх по-своєму (цебто й по-грецькому): Платон, Іларіон, Лонгин, грек, Іспанія, Ірина (а не Плятон, Іляріон, Льонгін, ґрек, Еспанія, Ірена) й т. ін. Це так звана грецька система вимови чужих слів, і власне вона сильно защепилася в нашій мові за княжих часів, і позостається в народі панівною аж до часу теперішнього.» Огієнко Іван. Історія української літературної мови. К., 2001.
Літаратура
- Караван С. Таямніцы ўкраінскай мовы. Навукова-папулярная разведка з дадаткам слоўнікаў рэпрэсаванай і закінутай украінскай лексікі. - К. : УКСП «Кобза», 1994. - 152 с. - ISBN 5-87274-051-4 .
- Німчук В. Праблемы ўкраінскага правапісу ў ХХ Арт.
- Агіенка І. І гісторыя ўкраінскай літаратурнай мовы. – Кіеў, 2001. - (Выданне першае - Вініпег, 1949).
- Украінская мова ў ХХ стагоддзі: гісторыя лінгвацыду. Дакументы і матэрыялы / пад рэд. Л.Масенка . - К. : Кіева-Магілянская акадэмія, 2005. - 399 с. - ISBN 966-518-314-1 .