Першая сусветная вайна

Тэрэзінская крэпасць у гады Першай сусветнай вайны выкарыстоўвалася як канцлагер для ваеннапалонных. У Тэрэзіне з 1914 па 1915 гады ўтрымліваліся палітычныя зняволеныя — галіцкія русіны. Сюды былі дэпартаваныя жыхары Галіцыі і Букавіны — русіны, якія сімпатызавалі або магчыма сімпатызавалі Расіі, высланыя з сваіх абласцей па заявах палякаў і украінафілаў^[2][3]. Іншым буйным канцлагерам для русафілаў быў Талергоф.

Другая сусветная вайна

Падчас Другой сусветнай вайны ў Тэрэзінштате было заснавана «ўзорнае гета», у якім знаходзілася каля 140 000 чалавек (з іх 33 000 памерлі падчас знаходжання ў гета). У Тэрэзінскім гета мелася самакіраванне. Спецыяльна да візіту прадстаўнікоў Чырвонага Крыжа немцы выпусцілі «грошы гета», на якіх быў намаляваны безназоўны рабін, і якія ў рэальнасці не выкарыстоўваліся. Нямецкія ўлады разглядалі Тэрэзінштат як часовае месцазнаходжанне для яўрэяў аж да «канчатковага рашэння», таму каля 88 000 насельнікаў Тэрэзінштата былі паступова дэпартаваныя ў Асвенцым і іншыя лагеры смерці. Да канца вайны ў гета знаходзілася 17 247 чалавек, якія выжылі.

Частка крэпасці была аддзеленая ад гета і служыла як турма гестапа, праз якую за гады вайны прайшло каля 90 000 чалавек, з іх 2600 памерлі там жа. Тэрэзін быў вызвалены савецкімі войскамі 9 мая 1945 года.