Трупнае высыханне з’яўляецца адной з асноўных прыкмет канчатковай біялагічнай смерці ў арганізме. Адбываецца з-за страты вільгаці з тканак трупа з прычыны выпарэння. Высыханне трупа пачынаецца ў першыя некалькі хвілін пасля наступлення смерці і працягваецца доўгі час, дасягаючы рознай ступені, у залежнасці ад тэмпературы і вільготнасці навакольнага асяроддзя.

Трупнае высыханне з’яўляецца найбольш выразным у месцах, якія пры жыцці былі натуральна ўвільготненыя, як рагавіца і склеры на вачах. Яны паслядоўна страчваюць бляск, цямнеюць і прыкладна праз 2-3 гадзіны пасля смерці, у кутках вачэй з’яўляюцца трохкутныя (пры адкрытых вачах) або ніткападобныя (пры заплюшчаных вачах) плямы, якія вядомыя пад назвай «плямы Ларшэ»^[1].

Наступнымі высыхаюць эпітэліяльныя пакровы з тонкім эпідэрмісам — у кутках губ, малых палавых губ, галоўка палавога члена і машонка. Пасмяротныя пашкоджанні скуры на трупе высыхаюць хутчэй, чым непашкоджаная скура, і фарміруюць так званыя «пергаментныя плямы». Яны могуць быць пераблытаныя з прыжыццёвымі пашкоджаннямі цела. Іх адрозніваюць дзве наступныя прыкметы:

• пляму багата паліваюць вадой або воцатна-спіртавым растворам і пакрываюць вільготнай марляй; Пергаментныя плямы знікаюць праз 2-3 гадзіны, а плямы ад прыжыццёвых пашкоджанняў застаюцца;
• робяць надрэз на мяжы паміж пашкоджанай і нязмененай скурай; тканка пад пергаментнай плямай і непашкоджанай скурай маюць аднолькавы колер, у той час як тканка пад плямай ад прыжыццёвага пашкоджання цямнейшая і прасякнута крывёй.

Ступень і час трупнага высыхання не могуць быць выкарыстаны ў якасці крытэрыю для вызначэння часу смерці.

Зноскі

Спасылкі

• Трупное высыхание (руск.)