Сіні і белы — самая распаўсюджаная камбінацыя колераў для сірсакера.

Сцісканне белых палосак тканіны відаць буйным планам.

Дэвід Вудард у зялёна-белым клятчастым блэйзеры з сірсакера.

Сірсакер або цісканы паркаль — тонкая, шурпатая, цалкам баваўняная тканіна, звычайна паласатая або ў клетку, выкарыстоўваная для вырабу вясновага і летняга адзення. Слова паходзіць ад персідскіх слоў شیر . shîr і شکر shakar, якія літаральна азначаюць «малако і цукар», з-за падабенства яго гладкіх і шурпатых палос з гладкай тэкстурай малака і няроўнай тэкстурай цукру адпаведна. Сірсакер ткуць так што некаторыя ніткі збіваюцца разам, што надае тканіне месцамі маршчыністы выгляд. Гэты эфект часта дасягаецца пры пляценні за кошт таго, што ніткі для жатых палос падаюцца з большай хуткасцю, чым ніткі гладкіх палос (яны не абавязкова павінны быць, але часта бываюць розных колераў). Гэтая асаблівасць прымушае тканіну ў асноўным трымацца далей ад скуры пры нашэнні, палягчаючы адвод цяпла і цыркуляцыю паветра. З-за гэтага гладзіць такую тканіну прасам не абавязкова.

Папулярныя вырабы з сірсакера ўключаюць касцюмы, шорты, кашулі, штора, сукенка і халаты. Самыя распаўсюджаныя колеры для яго — белы і сіні; аднак ён вырабляецца ў самых розных колерах, звычайна з чаргаванымі каляровымі палосамі і складкавымі белымі палосамі, трохі шырэй тонкіх палосак.

Гісторыя

У брытанскі каланіяльны перыяд сірсакер быў папулярным матэрыялам у калоніях з гарачым кліматам, такіх як Індыя. У Іспанскай Ост-Індыі мела месца тканіна раядылья, якую выкарыстоўвалі для вырабу афіцыйнай ваеннай формы, што пазней таксама была прынята ў яе калоніях у Афрыцы. Калі сірсакер быў прадстаўлены ў Злучаных Штатах, ён выкарыстоўваўся для вырабу шырокага спектру прадметаў адзення. Для касцюмаў гэты матэрыял лічыўся асновай летняга гардэроба джэнтэльменаў, асабліва на Поўдні, якія аддавалі перавагу лёгкай тканіне ва ўмовах моцнай спёкі і вільготнасці паўднёвага клімату, асабліва да з’яўлення кандыцыянераў^[1].

Зноскі