Сяргей Георгіевіч Гаршкоў | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
руск.: Сергей Георгиевич Горшков | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Дата нараджэння | 13 (26) лютага 1910 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Месца нараджэння | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Дата смерці | 13 мая 1988[1][2] (78 гадоў) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Месца смерці | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Месца пахавання | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Альма-матар | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Грамадзянства | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Прыналежнасць | СССР | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Род войскаў | Ваенна-марскі флот СССР | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Званне |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Камандаваў | Ваенна-марскі флот СССР | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Бітвы/войны | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Узнагароды і званні |
Замежныя ўзнагароды: |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Сярге́й Гео́ргіевіч Гаршко́ў (13 (26) лютага 1910, г. Камянец-Падольскі, Падольская губерня, Расійская імперыя — 13 мая 1988, Масква) — савецкі военачальнік, флатаводзец, стваральнік савецкага ракетна-ядзернага флоту, Адмірал Флоту Савецкага Саюза. Галоўнакамандуючы ВМФ — намеснік Міністра абароны СССР (1956—1985). Двойчы Герой Савецкага Саюза (1965, 1982). Лаўрэат Ленінскай прэміі (1985) і Дзяржаўнай прэміі СССР (1980). Член ЦК КПСС (1961—1985). Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 4—11 скліканняў.
Біяграфія
Нарадзіўся 13 (26) снежня 1910 ў горадзе Камянец-Падольскі ў сям’і настаўнікаў.
З 1912 па 1926 год жыў і вучыўся ў Каломне. Пасля заканчэння сярэдняй школы № 9 паступіў на фізіка-матэматычны факультэт Ленінградскага універсітэта. У 1927 годзе пакідае універсітэт.
З кастрычніка 1927 — на ваеннай службе. Скончыў Ваенна-марское вучылішча імя М. В. Фрунзе ў 1931 годзе. Пачаў службу на Марскіх сілах Чорнага і Азоўскага мораў: з лістапада 1931 года — вахтавы начальнік на эскадранным мінаносцы «Фрунзе», са снежня 1931 года — штурманам гэтага эсмінца. Але ўжо ў сакавіку 1932 года пераведзены на Ціхаакіянскі флот, дзе служыў штурманам на мінным заграджальніке «Томск», з студзеня 1934 года — флагманскі штурман брыгады загароджвання і тралення, з лістапада 1934 года — камандзір вартавога карабля «Бурун», з сакавіка 1937 — камандзір эсмінца «Знішчальны».
У сакавіку 1937 года скончыў курсы камандзіраў караблёў. З кастрычніка 1937 — начальнік штаба, а з мая 1938 — камандзір брыгады эсмінцаў Ціхаакіянскага флоту. На чале брыгады ўдзельнічаў у баях ля возера Хасан.
У чэрвені 1940 года пераведзены назад на Чарнаморскі флот і прызначаны камандзірам брыгады крэйсераў. У красавіку 1941 завочна скончыў Курсы ўдасканалення вышэйшага начальніцкага саставу пры Ваенна-марской акадэміі імя К. Я. Варашылава.
Вялікая Айчынная вайна
На чале брыгады ўступіў у баявыя дзеянні Чарнаморскага флоту ў Вялікай Айчыннай вайне ў чэрвені 1941 года. Як буйны флоцкі начальнік упершыню вызначыўся пры абароне Адэсы[3] і асабліва ў верасні 1941 года пры высадцы Грыгор’еўскага дэсанту. З кастрычніка 1941 года камандаваў Азоўскай ваеннай флатыліяй[4], на чале якой удзельнічаў у Данбаска-Растоўскай абарончай аперацыі, у Керчанска-Феадасійскай дэсантнай аперацыі, у абарончым этапе бітвы за Каўказ. Пасля расфарміравання флатыліі, з жніўня 1942 года — намеснік камандуючага Наварасійскага абарончага раёна па марской частке — член Ваеннага Савета, удзельнік Наварасійскай абарончай аперацыі. У лістападзе 1942 года часова камандаваў войскамі 47-й арміі, якая абаранялася ў раёне Наварасійска (адзіны выпадак камандавання флоцкім военачальнікам агульнавайсковай арміяй у Вялікай Айчыннай вайне).
У студзені 1943 года была адроджана Азоўская ваенная флатылія і Гаршкоў С. Г. быў ізноў прызначаны яе камандзірам. Пад яго камандаваннем флатылія ў 1943 годзе актыўна садзейнічала савецкім войскам у Данбаскай аперацыі і ў Новарасійска-Таманскай наступательнай аперацыі. Сілы флатыліі правялі серыю дэсантных аперацый на Азоўскім моры: дэсант у касы Вербяной, Таганрожскі дэсант, Марыупальскі дэсант, дэсант у Асіпенка, Цемрукскі дэсант. У ходзе Керчанска-Эльцігенскай дэсантнай аперацыі Азоўская флатылія пад яго камандаваннем высаджвала сілы галоўнага дэсанту пад Керччу і забяспечвала падтрымку з мора савецкіх войскаў на Керчанскім плацдарме.
З красавіка 1944 года — камандзір зноў створанай Дунайскай ваеннай флатыліі. Кіраваў яе дзеяннямі ў Яска-Кішынёўскай, Бялградскай, Апацін-Капашварскай, Будапешцкай аперацыях, умела арганізаваў узаемадзеянне флатыліі з сухапутнымі войскамі. Зноў вызначыўся пры высадцы многіх тактычных і аператыўных дэсантаў (фарсіраванне Днястроўскага лімана, дэсант у Жэбрыяны — Вілкава, дэсант у Кілію Новую, дэсанты ў Радуевацы і Прахава, Гер’енскі дэсант, Апатавацкі дэсант, Вукаварскі дэсант). Аднак у снежні 1944 года нечакана быў зняты з камандавання флатыліяй і прызначаны камандуючым эскадрай Чарнаморскага флоту. Паколькі на Чорным моры да таго часу баявыя дзеянні ўжо некалькі месяцаў як завяршыліся, то адкліканне з ваеннай флатыліі ў тыл было відавочным паніжэннем.
Пасляваенная служба
Пасля Перамогі камандаваў эскадрай яшчэ больш за 3 гадоў. З лістапада 1948 года — начальнік штаба Чарнаморскага флоту, з жніўня 1951 года — камандуючы Чарнаморскім флотам. З ліпеня 1955 года — першы намеснік Галоўнакамандуючага ВМФ СССР. З 5 студзеня 1956 года па 9 снежня 1985 года — Галоўнакамандуючы ВМФ — намеснік Міністра абароны СССР. Прыхільнік развіцця акіянскага флоту, падводнага флоту, далёкіх баявых паходаў. За амаль 30 гадоў камандавання С. Г. Гаршкова ВМФ СССР цалкам змяніўся і стаў магутным акіянскім флотам. Пастаяннымі сталі працяглыя баявыя службы баявых караблёў у важных раёнах Сусветнага акіяна з фарміраваннем аператыўных эскадраў у Міжземным моры, у Атлантычным, Ціхім і Індыйскім акіянах. На флоце з’явіліся караблі і судна новых тыпаў, створаны падводны ядзерны ракетны флот. Вялікае развіццё атрымала ваенна-марская авіяцыя.
Са снежня 1985 года — у Групе генеральных інспектараў Міністэрства абароны СССР.
Член УКП(б) з 1942 года. Член ЦК КПСС з 1961 года (кандыдат з 1956 года). Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР: Савета Саюза ад Крымскай вобласці (4 скліканне, 1954—1958)[5], Адэскай вобласці (5 скліканне, 1958—1962)[6], Латвійскай ССР (8—11 скліканне, 1970—1989)[7][8][9][10]; Савета Нацыянальнасцяў ад Латвійскай ССР (6—7 скліканне, 1962—1970)[11][12].
Памёр у 1988 годзе. Пахаваны на Новадзявочых могілках.
Ганаровы грамадзянін Севастопаля (1974)[13], Уладзівастока (1985)[14], Бэрдзянска (1974), Ейска, Северадзвінска (1978)[15].
Сяргей Георгіевіч служыў перш на эсмінцах і вартавых караблях, скончыў тры ваенна-марскіх навучальных ўстановы, чарнаморац і ціхаакіянец, ён вельмі вырас за гады вайны. У 1941—1942 гадах ён быў актыўным удзельнікам абароны Адэсы і Новарасійска. Паспяховаму ўзаемадзеянню яго караблёў з сухапутнымі войскамі нямала спрыяла тое акалічнасць, што ён валодаў вопытам баявога кіраўніцтва як на моры, так і на сушы. Пазней С. Г. Гаршкоў камандаваў Дунайскай ваеннай флатыліяй, Чарнаморскім флотам, а цяпер, як вядома, камандуе Ваенна-Марскімі Сіламі краіны, намеснік міністра абароны, Адмірал флоту Савецкага Саюза.
— [16]
Воінскія званні
- Капітан 3-га рангу (1937).
- Капітан 2-га рангу (1939).
- Капітан 1-га рангу (1940).
- Контр-адмірал (16.09.1941).
- Віцэ-адмірал (25.09.1945).
- Адмірал (03.08.1953).
- Адмірал флоту (28.04.1962).
- Адмірал Флоту Савецкага Саюза (28.10.1967).
Памяць
- Помнікі С. Г. Гаршкову ўстаноўлены ў гарадах Каломне (аўтар — скульптар Л. Е. Кербель) і Новарасійску.
- На будынку штаба Чарнаморскага флоту ўстаноўлена мемарыяльная дошка.
- Імя С. Г. Гаршкова ўвекавечана ў назвах Цэнтральнага шпіталя ВМФ, гімназіі № 9 у г. Каломне, якую ён скончыў у 1926 годзе, вуліцы і гімназіі ў мікрараёне Купаўна г. Жалезнадарожны Маскоўскай вобласці, вуліцы ў новым жылым мікрараёне «Снегавая Падзь» г. Уладзівастока і Тэхніка-эканамічнага ліцэя і мікрараёна г. Наварасійска.
- Яго імя насіў цяжкі авіяносны крэйсер (былы «Баку»), прададзены Індыі і пераназваны ў «Вікрамадзіцья».
- У знак удзячнасці выдатных заслуг С. Г. Гаршкова перад Айчынай у галіне ўмацавання Расійскага флоту, а таксама за пастаянны яго клопат аб флоцкіх спартсменах у адпаведнасці з распараджэннем Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі ад 21 кастрычніка 1996 года № 513-рп, загадам Міністра абароны Расійскай Федэрацыі ад 15 студзеня 1997 года № 17 (загад падпісаў першы намеснік Міністра абароны РФ генерал арміі В. Самсонаў) Цэнтральнага спартыўнага клуба Ваенна-Марскога Флоту прысвоена найменне — Цэнтральны спартыўны клуб Ваенна-Марскога Флоту імя Адмірала Флота Савецкага Саюза С. Г. Гаршкова.
- У 2005 годзе рашэннем Галоўнакамандуючага ВМФ Расіі заснавана стыпендыя ім. С. Г. Гаршкова, якая ўручаецца штогод лепшым навучэнцам гімназіі № 9 у г. Каломне.
- Імя «Адмірал Флота Савецкага Саюза Гаршкоў» носіць галаўны фрэгат праекта 22350 Паўночнага флоту ВМФ Расіі[17].
- У 2006 годзе заснаванs ведамаснs медаль Міністэрства абароны РФ «Адмірал Гаршкоў».
- 92 айчынныя і замежныя ўзнагароды перададзеныя сям’ёй Гаршкова ў 2017 годзе на захоўванне ў Музей Перамогі на Паклоннай гары[18].
- У 2017 годзе ў Мурманску ля ўваходу ў Нахімаўскае ваенна-марское вучылішча сярод іншых ўстаноўлены бюст С. Г. Гаршкова.
Сачыненні
- Горшков С. Г. Морская мощь государства. — М.: Воениздат, 1976.
- Горшков С. Г. Военно-Морской Флот. — М.: Воениздат, 1977.
- Горшков С. Г. На страже Отчизны. — М., 1980.
- Горшков С. Г. Проблемы изучения и освоения Мирового океана. — Рига, 1982.
- Горшков С. Г. На южном приморском фланге (осень 1941 г. — весна 1944 г.). — М.: Воениздат, 1989. — 286 с. — ISBN 5-203-00144-8.
- Горшков С. Г. Во Флотском Строю (Военные Мемуары). — СПб.: LOGOS, 1996. — С. 407. — 200 экз. — ISBN 5-87288-127-4.
Зноскі
- ↑ Sergei Georgiyevich Gorshkov // TracesOfWar
- ↑ Sergej G. Gorschkow // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Виталий Орлов. Адмирал Горшков: защитник Одессы и освободитель Измаила // Час Пик, № 37 (541), 18.09.2011.
- ↑ Горшков Сергей Георгиевич // Вавилон — «Гражданская война в Северной Америке» / [под общ. ред. Н. В. Огаркова]. — М.: Военное издательство Министерства обороны СССР, 1979. — (Советская военная энциклопедия).
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета СССР 4-га склікання
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета СССР 5-га склікання
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета СССР 8-га склікання
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета СССР 9-га склікання
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета СССР 10-га склікання
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета СССР 11-га склікання
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета СССР 6-га склікання
- ↑ Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета СССР 7-uf склікання
- ↑ Ганаровыя грамадзяне горада-героя Севастопаля Архіўная копія на Wayback Machine // Афіцыйны сайт адміністрацыі Севастополя.
- ↑ Ганаровыя грамадзяне Архівавана 25 сакавіка 2013. // Афіцыйны сайт адміністрацыі Уладзівастока.
- ↑ Рашэнне муніцыпальнага Савета Северадзвінска № 396 ад 26 ліпеня 1978 года
- ↑ Василевский А. М. Дело всей жизни. / 2-е изд., доп. — М.: Политиздат, 1975. — С. 360-361.
- ↑ Фрэгат «Адмірал Гаршкоў» адпрацаваў ўзаемадзеянне з карабельнымі верталётамі: Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі
- ↑ http://function.mil.ru/news_page/country/more.htm?id=12141202@egNews
Літаратура
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382. — С.359.
- Абламонов П. Ф. Адмирал: О дважды Герое Советского Союза С. Г. Горшкове. — М.: Политиздат, 1986. — 112 с. — (Герои Советской Родины). — 200 000 экз.
- Военно-морской энциклопедический словарь — Москва, 2002. — С. 314—315.
- Лазарев С. Е. Горшков, Сергей Георгиевич // Российская историческая энциклопедия в 18 томах / Глав. ред. А. О. Чубарьян. Т. 5. М.: ОЛМА Медиа Групп, 2017. С. 213—214.
- Лурье В. М. Адмиралы и генералы Военно-Морского флота СССР в период Великой Отечественной и советско-японской войн (1941—1945). — СПб.: Русско-балтийский информационный центр БЛИЦ, 2001. — 280 с. — 2000 экз. — ISBN 5-86789-102-X.
- Монаков М. С. Главком (Жизнь и деятельность Адмирала флота Советского Союза С. Г. Горшкова). — М.: Кучково поле, 2008. — С. 380. — 704 с. — (Библиотека клуба адмиралов). — 3 500 экз. — ISBN 978-5-9950-0008-2.
Спасылкі
- Сяргей Георгіевіч Гаршкоў на сайце «Героі краіны»
- Гаршкоў Сяргей Георгіевіч Архівавана 18 студзеня 2018. на сайце Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі
- Ягораў Ю. Самы вялікі флот у свеце Архівавана 28 верасня 2007..
- Некралог(недаступная спасылка)
- Мемуары С. Г. Гаршкова.
- Спіс адміралаў, віцэ-адміралаў, контр-адміралаў ВМФ СССР (1940—1945).
- Спіс інжынер-адміралаў, інжынер-віцэ-адміралаў, інжынер-контр-адміралаў ВМФ СССР (1940—1945).