| Сульфанілавая кіслата | |
 | |
 | |
| Агульныя | |
|---|---|
| Сістэматычнае найменне | Сульфанілавая кіслата |
| Хім. формула | C6H7NO3S |
| Фізічныя ўласцівасці | |
| Малярная маса | 173,2 г/моль |
| Шчыльнасць | (адносна воды, вада - 1): 1,5 г/см³ |
| Тэрмічныя ўласцівасці | |
| Тэмпература плаўлення | 288 °C |
| Хімічныя ўласцівасці | |
| Растваральнасць у вадзе | слабая, (пры 20 °C) 1 г/100 мл |
| Класіфікацыя | |
| Рэг. нумар CAS | |
| PubChem | |
| Рэг. нумар EINECS | 204-482-5 |
| SMILES | |
| ChemSpider | |
Сульфані́лавая кіслата́[1] (параамінабензолсульфакіслата, n-амінабензолсульфакіслата[1], 4-амінафенолсульфонавая кіслата, анілін-4-сульфонавая кіслата) — унутраная соль, формула якой C6H7NO3S, структурная NH2—C6H4—SO3H.
Уласцівасці
Уяўляе сабой белыя ці шэрыя крышталі. Раскладаюцца пры тэмпературы 280—300 °C, абмежавана растваральныя ў вадзе (1 г у 100 г пры 20 °C). Сульфанілавая кіслата — унутраная соль, у якой амінагрупа нейтралізаваная астаткам сульфакіслаты, таму яна не ўтварае соляў з мінеральнымі кіслотамі, але яе сульфагрупа можа быць нейтралізаваная шчолачамі.
Атрымліваецца сульфаваннем аніліну канцэнтраванай сернай кіслатой пры тэмпературы 180 °C.
Выкарыстанне
Сульфанілавая кіслата выкарыстоўваецца ў вытворчасці фарбавальнікаў, лекавых сродкаў, у якасці рэагента ў аналітычнай хіміі, для вызначэння білірубіну ў крыві.
Зноскі
- 1 2 БелЭн 2002.
Літаратура
- Сульфані́лавая кіслата́ // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 263. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Сульфанілавая кіслата // Хімічны слоўнік навучэнца: Дапаможнік для вучняў / Б. Н. Качаргін, В. М. Макарэўскі, Л. Я. Гарнастаева, В. С. Аранская. — Мн.: Народная асвета, 2003. — С. 224. — 287 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-12-0621-8.