«Вось, Чалавек!» Хутка зразумеўшы, што Хрыстос ні ў чым не вінаваты, Пілат так і не рашыўся вызваліць Ісуса, і пад ціскам святароў і натоўпу аддаў Яго на распяцце

Суд Пілата — падзея з жыцця Ісуса Хрыста, запісаная ў Новым Запавеце. Суд Пілата над Ісусам у прэторыі Понція Пілата пасля папярэдняга суду ў Сінедрыёне слуханні. У Евангеллі паводле Лукі апавядаецца, што Пілат даведаўся, што Ісус, будучы з Галілеі, належаў да юрысдыкцыі Ірада Анціпы, і таму ён вырашае паслаць Ісуса да Ірада. Пасля допыту Ісуса і атрымання вельмі мала адказаў, Ірад прызнае Ісуса невіноўным і вяртае яго да Пілата. Баючыся апаганення, яўрэі не ўвайшлі ў межы прэрыі, і размова Пілата з імі адбылося па-за яе межамі.

Варта адзначыць, што Пілат з'яўляецца ў справе Ісуса хутчэй у якасці адваката, чым у якасці суддзі ў афіцыйным слуханні.

Біблейскае апавяданне

Паколькі ў той час Іерусалім быў часткай Рымскай Іўдзеі, абвінавачванні сінедрыёна супраць Ісуса не мелі моцы перад Пілатам. З трох абвінавачванняў, прад'яўленых яўрэйскімі лідарамі (разбешчвае народ, забараняе плаціць даніну кесару і падбухторванне да мецяжу супраць Рымскай імперыі), Пілат прымае да ўвагі трэці і пытаецца: «Ты — цар Іўдзейскі?» Ісус адказвае: «Ты так сказаў» (Матф. 27:11, Мк. 15:2, Лк. 23:3), што на той час з'яўлялася станоўчым адказам. Пасля слуханне працягваецца (Ян. 18:33-38), і Пілат нарэшце пытаецца Ісуса: «Што ёсць ісціна?»

Выйшаўшы да натоўту, Пілат публічна заяўляе, што ён знаходзіць Ісуса невінаватым у абвінавачванні, але натоўп па-ранейшаму настойвае на смяротнага пакарання. Універсальнае правіла Рымскай імперыі абмежоўвала смяротнае пакаранне строга судом рымскага кіраўніка, і Пілат вырашыў публічна памыць рукі, як датычны смерці Ісуса. Аднак ён сперша аддае Хрыста на цялеснае пакаранне, а потым, выкарыстоўваючы даўні звычай адпускаць аднаго вязня ў гонар свята, прапануе натоўпу выбраць паміж Ісусам і разбойннікам Варавай. Натоўп, падбухтораны святарамі, крычыць, каб Пілат адпусціў Вараву, а Хрыста ўкрыжаваў. Пры гэтым натоўп заяўляе, што крывя Ісуса будзе на іх і нах дзецях. Пасля гэтага Пілат аддае Хрыста на распяцце.

Месцазнаходжанне прэторыі

Былі прапанаваныя два магчымых месцы ў Іерусаліме, дзе магла знаходзіцца прэторыя: крэпасць Антонія ці палац Ірада. Першыя паломнікі ў Іерусалім звычайна асацыявалі прэторыю з крэпасцю Антонія, дзе пачынаецца традыцыйны Крыжовы шлях. Археалагічныя дадзеныя, якія адносяць рэшткі крыпасці 2-ім стагоддзям нашай эры, а таксама щличваючы напружаную сітуацыю, якая патрабавала Пілата, каб быць побач Другога Храма, цэнтрам велікоднай дзейнасці, падтрымліваюць размяшчэнне прэторыі ў крэпасці Антонія.

Евангелле паводле Марка выкарыстоўвае слова «ауле» («зала», «палац»), каб вызначыць прэторыю. Па-за прэторыі была вобласць, названая брукаваная плошча, тратуар (Ян. 19:3). Судзілішча Пілата (на грэчаскім: Бема), у якім ён размаўляў з яўрэямі, было размешчана там.

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.