Старажытнаяўрэйская мова
Саманазва ŝəpat kənáʕan, yəhudit, ʕibrit
Краіны Эрэц-Ісраэль, дыяспара
Статус мова набажэнства
Вымерла з II стагоддзя н.э. перастала быць гутарковай
Класіфікацыя
Катэгорыя Мовы Еўразіі

Афразійская макрасям'я

Семіцкая сям'я
Заходнесеміцкая галіна
Ханаанейская група
Пісьменнасць яўрэйскае пісьмо
Моўныя коды
ISO 639-1 —
ISO 639-2 —
ISO 639-3 hbo
Ethnologue hbo
LINGUIST List hbo
IETF hbo
Glottolog anci1244
Вікіпедыя на гэтай мове

Старажытнаяўрэйская мова або біблейскі іўрыт — першая мова яўрэяў, распаўсюджаная ў Старажытным Ізраілі (Ханаан, (стар.-яўр.: אֶרֶץ כְּנַעַן — краіна Ханаанская; стар.-яўр.: אֶרֶץ יִשְׂרָאֵל — краіна Ізраільская). На працягу 1-га тысячагоддзя да н.э. была як у вусным, так і ў пісьмовым ужытку, выйдучы пасля з вуснага ўжывання[1]. Асноўным помнікам старажытнаяўрэйскай мовы з’яўляецца яўрэйскае Свяшчэннае Пісанне (Танах, Стары Запавет), акрамя яго захаваліся нешматлікія эпіграфічныя тэксты і фрагменты Кнігі Прамудрасці Ісуса, сына Сірахава[2].

Сучасны іўрыт з’яўляецца штучна адроджанай формай старажытнаяўрэйскай мовы[3].

Пісьменнасць

Алфавітам старажытнаяўрэйскай мовы служыла палеаяўрэйскае пісьмо, вельмі блізкае да фінікійскага, найстаражытнейшага алфавітнага пісьма ў свеце. Палеаяўрэйскае пісьмо выкарыстоўваўся да апошніх стагоддзяў 1-га тыс. да н.э., калі было выцеснена т.зв. «квадратным», ці «асірыйскім», пісьмом, якое ўжо ўжывалася да гэтага часу для арамейскіх моў. Іменна гэта пісьмо вядома цяпер як яўрэйскае пісьмо.

Уласна ж палеаяўрэйскае пісьмо захавалася ў некалькі перайначанай форме ў самарыцян, якія выкарыстоўваюць гэта т.зв. самарыцянскае пісьмо выключна для сакральных мэт.

Гл. таксама

Зноскі

  1. ↑ Дакладны час, калі старажытнаяўрэйская мова перастала ўжывацца ў якасці паўсядзённай, застаецца прадметам дыскусіі.
  2. ↑ Ламбдин 2003: 21.
  3. ↑ Коган, Лезов 2009: 296.

Літаратура

  • Arnorld B.T., Choi J.H., A Guide to Biblical Hebrew Syntax, Cambridge, 2003.
  • Bauer H., Leander P. Historische Grammatik der hebräischen Sprache des Alten Testaments. Halle, 1922.
  • Bergsträsser G. Hebräische Grammatik. Leipzig, 1918—1929.
  • Blau J. A Grammar of Biblical Hebrew. Wiesbaden, 1976.
  • Ewald H.G.A. Kritische Grammatik der hebräischen Sprache. Leipzig, 1827.
  • Ewald H.G.A. Ausführliches Lehrbuch der hebräischen Sprache. Leipzig, 1870.
  • Gesenius W., Kautzsch E., Cowley A.E. Gesenius’ Hebrew Grammar. Oxford, 1910.
  • Hetzron R. Hebrew // The World’s Major Languages / Ed. by B. Comrie. New York; Oxford, 1987.
  • Jouon P., Muraoka T. A Grammar of Biblical Hebrew. Roma, 1991.
  • Kautzsch E. (ed.) Gesenius' Hebrew Grammar. Eng. ed. A. E. Cowley. Oxford: Clarendon Press, 1910.
  • Lambert M. Traité de grammaire hébraique. Paris, 1946.
  • Schneider W. Grammatik des Biblischen Hebräisch. München, 1974.
  • Steiner R. Ancient Hebrew // The Semitic Languages / Ed. by R. Hetzron. London, 1997.
  • Würthwein E. The Text of the Old Testament (trans. Erroll F. Rhodes) Grand Rapids: Wm.B.Eardmans Publishing, 1995. ISBN 0-8028-0788-7.

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.