Станавы хрыбет
руск. Становой хребет
55°30′ пн. ш. 127°30′ у. д.
Краіна
РэгіёныАмурская вобласць, Якуція, Хабараўскі край
Даўжыня700 км
Шырыня180 км
Станавы хрыбет (Далёкаўсходняя федэральная акруга)
Станавы хрыбет
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
На мяжы Якуціі і Амурскай вобласці

Станавы́ хрыбе́т[1], таксама Знешні Хінган — горны хрыбет у паўднёвай частцы Далёкага Усходу Расіі працягласцю 700 км ад сярэдняй плыні ракі Алёкма да вытокаў ракі Учур. На захадзе злучаецца са Станавым нагор’ем, на ўсходзе — з гарамі Джугджур. З’яўляецца водападзелам рэк Паўночнага Ледавітага і Ціхага акіянаў.

Вышыня да 2412 м. Складзены сланцами і гнейсами, прадзёртымі інтрузіямі гранітаў. Радовішчы золата, рэдкіх металаў, жалезных руд, слюды. Характэрныя складчатыя сярэднегорныя плоскавяршынныя хрыбты, падзеленыя далінамі. Паўсюдна шматгадовамёрзлыя пароды. На схілах — лістоўнічная тайга, вышэй 1200 м — кедравы сланік і горная тундра.

Упершыню даследаваны і навукова апісаны расійскім даследчыкам А. Ф. Мідэндорфам.

Зноскі

Літаратура

  • Станавы хрыбет // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 144. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Становой хребет // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
  • Станово́й хребе́т // Словарь современных географических названий / Рус. геогр. о-во. Моск. центр; Под общ. ред. акад. В. М. Котлякова. Институт географии РАН. — Екатеринбург: У-Фактория, 2006. (руск.)
  • Станово́й хребе́т // География. Современная иллюстрированная энциклопедия. / Под редакцией проф. А. П. Горкина. — М.: Росмэн. 2006. (руск.)

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.