Сербы
Саманазва Срби
Колькасць ≈12-13 млн[1][2]
Рассяленне

 Сербія 6,212,838[3]
 Боснія і Герцагавіна 1,484,530[4]
 Германія 507,328
 Чарнагорыя 226,092
 Харватыя 201,637
 Швейцарыя 191,500[5]
 Аўстрыя 177,300[6]
 ЗША звыш 170,000[7]
 Канада 100,000-125,000[8]
 Нідэрланды 100,000-180,500
 Швецыя 100,000[9]
 Аўстралія 95,000[10]
 Вялікабрытанія 90,000
 Францыя 80,000[11]
 Італія 78,174[12]
 Славенія 38,000[13]
 Паўночная Македонія 35,939[14]
 Румынія 22,518[15]
 Нарвегія 12,500
 Грэцыя 10,000[16]

 Венгрыя 7,350[17]
Этнічныя мовы сербская
Традыцыйныя рэлігіі (канфесіі) каля 85% Праваслаўныя
Геаграфічна-моўная група славяне
Блізкія этнасы паўднёвыя славяне
Субэтнасы гаранцы

Сербы (сербск.: Срби) — паўднёваславянскі народ, жыве пераважна ў Сербіі, Чарнагорыі, Босніі і Герцагавіны, Харватыі і шэрагу іншых краін. Агульная колькасць каля 12,5—13 млн чалавек[18][19]. Мова сербская.

Гісторыя

Этнічная гісторыя народа звязана з перасяленнем славянскіх плямёнаў на Балканы, як лічаць, у VI—VII стст. У IX ст. створана Сербскае княства, з тых часоў сербы імкнуцца да цэнтралізацыі дзяржавы.

Гэтыя працэсы былі перапынены паражэннем на Косавым полі ў 1389 годзе, якое сербы лічаць нацыянальнай трагедыяй, бо з тых часоў сербскія землі трапляюць пад акупацыю Асманскай імперыі. «Асманскае ярмо» працягвалася амаль пяць стагоддзяў. Толькі ў пачатку XIX ст. узмацняецца вызваленчая барацьба сербаў, якая прыводзіць да аўтаноміі сербскіх зямель (1833), пасля, у 1878 годзе ствараецца незалежная Сербская дзяржава. У 1918 годзе ствараецца Каралеўства сербаў, харватаў і славенцаў (з 1929 — Югаславія).

Мова

Сербы размаўляюць на сербскай мове славянскай групы індаеўрапейскай моўнай сям’і. Сербская мова афіцыйная ў Сербіі, Чарнагорыі, а таксама адна з трох афіцыйных у Босніі і Герцагавіне.

Рассяленне

Вядомыя асобы

Гл. таксама

Зноскі

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.