акупацыйная адміністрацыя
Рэспубліка Крым і Севастопаль
руск.: Республика Крым и Севастополь
Аўтаномнай Рэспублікі Крым і Севастопаля:     Акупіравана на бягучы момант
Аўтаномнай Рэспублікі Крым і Севастопаля:     Акупіравана на бягучы момант
2014 —

Сталіца Сімферопаль
Найбуйнейшыя гарады Еўпаторыя, Керч, Сімферопаль, Севастопаль, Феадосія, Ялта
Афіцыйная мова руская, крымскататарская, украінская
Грашовая адзінка расійскі рубель
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Расійская акупацыя Аўтаномнай Рэспублікі Крым і Севастопаля — гэта ваенная акупацыя Расійскай Федэрацыяй, якая працягваецца на тэрыторыі Украіны, яна пачалася 20 лютага 2014 года, калі ваенна-палітычны, адміністрацыйны, эканамічны і сацыяльны лад Расіі быў распаўсюджаны на Аўтаномную Рэспубліку Крым[1][2][3] і Севастопаль. Акупацыя Крыма і Севастопаля стала пачаткам расійска-украінскай вайны.

У цяперашні час прызнанне анексіі Крыма Расійскай Федэрацыяй з'яўляецца адной з асноўных умоў, вылучаных Расіяй для спынення расійскага ўварвання ва Украіну ў 2022 годзе. У сваю чаргу Украіна заявіла, што гатовая дэакупаваць Крым і Севастопаль ваенным шляхам.[4][5][6]

Акупацыя

Акружэнне і захоп вайсковых частак Узброеных сіл Украіны ў АР Крым і Севастопалі ў сакавіку 2014 года
Падрабязны разгляд тэмы: Расійскае ўварванне ў Крым

У ноч з 26 на 27 лютага расійскі спецназ захапіў і заблакаваў Вярхоўны Савет Крыму і Савет міністраў Крыму. Прадстаўнікі так званага крымскага апалчэння пры падтрымцы вайскоўцаў Узброеных сіл РФ 25 траўня захапілі іншыя адміністрацыйныя будынкі, аэрапорты Сімферопаля і Севастопаля, сродкі сувязі, СМІ і інш. 2014 — у дзень прэзыдэнцкіх выбараў ва Украіне. У той жа час наяўнасць кворуму выклікае сумневы, паколькі на паседжанне не дапусцілі СМІ.[7] Расійскі дыверсант Ігар Гіркін у эфіры адной з расійскіх тэлепраграм прызнаўся, што дэпутатаў Вярхоўнай Рады АР Крым галасаваць за рашэнне аб аддзяленні Крыма ад Украіны гвалтоўна выгналі так – «апалчэнне», і ён асабіста быў адным з камандзіраў гэтага «апалчэння». Неўзабаве дату рэферэндуму мянялі двойчы: спачатку перанеслі на 30 сакавіка, а потым на 16 сакавіка. Была зменена і фармулёўка пытання — замест пашырэння аўтаноміі гаворка ішла аб далучэнні да Расіі. Фактычна абодва «альтэрнатыўныя» пытанні былі сфармуляваныя такім чынам, што выключалі прыналежнасць Крыму Украіне.[8] У той жа час, згодна з украінскім заканадаўствам, паколькі Украіна з'яўляецца ўнітарнай дзяржавай, пытанне аб аддзяленні рэгіёна можа быць вырашана толькі на ўсенародным рэферэндуме. Улічваючы гэта, яшчэ да правядзення рэферэндуму лідары Аўстраліі, Канады, Еўрасаюза, Вялікабрытаніі, ЗША і многіх іншых лічылі яго незаконным, а яго вынікі несапраўднымі.

1 сакавіка 2014 года Савет Федэрацыі падтрымаў зварот прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна аб дазволе выкарыстання Узброеных сіл РФ на тэрыторыі Украіны. Рада нацыянальнай бяспекі і абароны Украіны ў сувязі з агрэсіяй з боку Расіі прыняла рашэнне аб прывядзенні Ўзброеных сілаў Украіны ў поўную баявую гатоўнасць і распрацавала «падрабязны плян дзеянняў на выпадак прамой ваеннай агрэсіі з боку Расійскай Фэдэрацыі».

Анэксія

Падрабязны разгляд тэмы: Анексія Крыма Расіяй

16 сакавіка 2014 года адбыўся «рэферэндум аб статусе Крыма», на якім, паводле афіцыйных звестак, 96,77% жыхароў Крыма і горада Севастопаля прагаласавалі за ўз'яднанне адпаведных тэрыторый з Расійскай Федэрацыяй. 17 сакавіка Вярхоўная Рада Аўтаномнай Рэспублікі Крым абвясціла незалежнасць Рэспублікі Крым, а 18 сакавіка ў Георгіеўскай зале Крамля прэзідэнт Расіі Уладзімір Пуцін разам з самаабвешчаным старшынёй Савет міністраў Аўтаномнай Рэспублікі Крым Сяргей Аксёнаў, спікер Вярхоўнай Рады Аўтаномнай Рэспублікі Крым Уладзімір Канстанцінаў і самаабвешчаны жыхар Севастопаля Аляксей Чалы падпісалі Дамову аб уваходжанні Рэспублікі Крым у склад Расіі. 21 сакавіка Савет Федэрацыі прыняў закон аб ратыфікацыі Дамовы ад 18 сакавіка і закон аб утварэнні новых суб'ектаў федэрацыі — Рэспублікі Крым і горада федэральнага значэння Севастопаль, замацаваўшы далучэнне гэтых рэгіёнаў да Расія.

27 сакавіка 2014 года Генеральная Асамблея Арганізацыі Аб'яднаных Нацый падтрымала тэрытарыяльную цэласнасць Украіны, прызнаўшы Аўтаномную Рэспубліку Крым і Севастопаль яе неад'емнымі часткамі. За адпаведную рэзалюцыю прагаласавалі 100 краін-сябраў ААН са 194. Толькі 11 краін прагаласавалі супраць (Арменія, Беларусь, Балівія, Венесуэла, Зімбабвэ, Куба, Нікарагуа, Паўночная Карэя, Расія, Сірыя і Судан), 58 устрымаліся.[9] Гвалтоўнае далучэнне Крыма не прызнаецца Украінай[10], не прызнаецца Генасамблеяй ААН, ПАРЕ[11], ПА АБСЕ, а таксама супярэчыць рашэнню Венецыянскай камісіі, а расійскія ўлады трактуюць яго як « вяртанне Крыма Расіі». Згодна з законам Украіны «Аб забеспячэнні правоў і свабодаў грамадзян і прававым рэжыме на часова акупаванай тэрыторыі Украіны», тэрыторыя Крымскага паўвострава лічыцца часова акупаванай тэрыторыяй у выніку расійскай акупацыі.

Інцыдэнт у Керчанскім праліве

Падрабязны разгляд тэмы: Інцыдэнт у Керчанскім праліве

25 лістапада 2018 года караблі ВМС Украіны ў складзе двух малых браняваных артылерыйскіх катэраў «Бярдзянск» і «Нікапаль» і рэйдавага буксіра «Яны Капу» ажыццявілі планавы пераход з порта Адэса на Чорным моры ў р. порт Марыупаль на Азоўскім моры. Украінскі бок загадзя паведаміў аб маршруце ў адпаведнасці з міжнароднымі стандартамі ў мэтах забеспячэння бяспекі суднаходства. У раёне Керчанскага праліва іх спыніў расійскі танкер, які перакрыў праход пад Керчанскім мостам, пабудаваным акупацыйнымі ўладамі. Насуперак Канвенцыі ААН па марскім праве і Дагавору паміж Украінай і Расійскай Федэрацыяй аб супрацоўніцтве ў выкарыстанні Азоўскага мора і Керчанскага праліва, памежныя караблі Расійскай Федэрацыі (патрульныя памежныя катэры) тыпу «Собаль», ПСКР «Дон», катэры тыпу «Мангуст», МПК «Суздалец») учынілі агрэсіўныя дзеянні супраць караблёў ВМС Узброеных сіл Украіны. Памежны карабель «Дон» здзейсніў таран украінскага рэйдавага буксіра, у выніку чаго ў карабля былі пашкоджаны галоўны рухавік, абшыўка і парэнчы, а таксама страчаны выратавальны плыт. Дыспетчарская служба няверных адмовілася забяспечыць права свабоды суднаходства, гарантаванае міжнароднымі пагадненнямі. Усе тры украінскія караблі былі захопленыя рускімі.

У палон трапілі 24 маракі, 6 з якіх атрымалі раненні. Ва Украіне ў гэты ж дзень адбылося тэрміновае паседжанне Рады нацыянальнай бяспекі і абароны, на якім абмяркоўвалася пытанне аб увядзенні ваеннага становішча. На наступны дзень, 26 лістапада, яны зацвердзілі рашэнне аб увядзенні ваеннага становішча на 30 дзён.

Расійскае ўварванне ва Украіну (2022)

Падрабязны разгляд тэмы: Уварванне Расіі ва Украіну (2022)

Незадоўга да пачатку перамоваў прэс-сакратар Уладзіміра Пуціна Дзмітрый Пяскоў у інтэрв'ю Reuters акрэсліў асноўныя патрабаванні да Украіны, адным з якіх было прызнанне Крыма расійскім. Прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі ў эфіры тэлеканала ABC заявіў, што гатовы абмяркоўваць пытанні Крыма і Данбаса, але ў складзе Украіны.

29 сакавіка 2022 года кіраўнік украінскай дэлегацыі Міхаіл Падоляк прапанаваў дамаўляцца аб статусе Крыма і Севастопаля на 15 гадоў.[12] Пры гэтым і Масква, і Кіеў павінны ўвесь гэты перыяд устрымлівацца ад вырашэння гэтага пытання ваенным шляхам. Уладзімір Мядзінскі, у сваю чаргу, заявіў, што гэта не адпавядае расійскай пазіцыі.[13] Паводле заяваў Міхаіла Падаляка і Давіда Арахаміі пасля перамоваў, Украіна прапанавала замарозіць пытанне статусу Крыму на 15 гадоў, прапанавала заключыць міжнародную дамову аб гарантыях бяспекі, якую б падпісалі і ратыфікавалі ўсе краіны-ўдзельніцы. як гаранты бяспекі Украіны.[14][15] Але ў маі 2022 года перамоўны працэс быў прыпынены.[16]

Аэрадром «Сакы», жнівень 2022 г

9 жніўня 2022 года на вайсковым аэрадроме Сакы ў Крыме прагрымелі выбухі.[17] У выніку пажару і выбухаў на аэрадроме, які выкарыстоўваўся як галоўная база ВПС Чарнаморскага флоту Расіі, знішчана ад 7 да 11 самалётаў Су-24 і Су-30СМ.[18][19][20][21][22] 7 верасня 2022 года галоўнакамандуючы Узброеных сіл Украіны Валерый Залужны заявіў аб нанясенні ракетнага ўдару па аэрадроме.[23][24]

23 жніўня 2022 года ў сувязі з поўнамаштабным уварваннем Расійскай Федэрацыі ва Украіну ў анлайн-рэжыме прайшоў другі саміт Крымскай платформы. У мерапрыемстве прынялі ўдзел больш за 60 удзельнікаў — кіраўнікоў краін і міжнародных арганізацый. Яны выступілі з заявамі ў падтрымку Украіны.

29 жніўня 2022 года прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі заявіў, што расійска-украінская вайна скончыцца менавіта там, дзе і пачалася ў 2014 годзе — выхадам украінскіх войскаў на дзяржаўную мяжу ў 1991 годзе, вызваленнем раней акупаваных тэрыторый Украіны, у тым ліку Данбас і Крым, ад рускіх.[25][26]

28 верасня 2022 году камандуючы арміяй ЗША ў Эўропе генэрал-лейтэнант у адстаўцы Бэн Ходжэс перакананы, што Ўзброеныя сілы Украіны змогуць адціснуць расійскіх вайскоўцаў на пазыцыі 23 лютага да канца гэтага году., а да сярэдзіны 2023 года ВА можа ўвайсці ў часова акупаваную Аўтаномную Рэспубліку Крым. [27] 30 верасня 2022 года начальнік Галоўнага ўпраўлення разведкі Мінабароны Кірыла Буданаў заявіў, што «Украіна вернецца ў акупаваны Крым — гэта адбудзецца са зброяй і даволі хутка. Вызваленне Крыма адбудзецца не летам, а да канца вясны, магчыма, крыху раней».[28]

6 кастрычніка 2022 года адміністрацыя прэзідэнта ЗША Джо Байдэна ацаніла верагоднасць вызвалення Крыма украінскімі вайскоўцамі, адзначыўшы, што дэакупацыя для Украіны ўжо цалкам магчымая. Таму такі сцэнар развіцця падзей ужо нельга скідаць з рахункаў. Чыноўнік падкрэсліў, што тэмпы прасоўвання украінскіх вайскоўцаў у Херсонскай вобласці даюць надзею на вызваленне часова акупаванага Расіяй паўвострава.[29]

8 кастрычніка на Крымскім мосце ў Керчы адбыўся пажар, у падрыве пераправы акупацыйныя ўлады паўвострава абвінавацілі Украіну.[30] Афіцыйны акаўнт украінскага ўрада ў Твітэры напісаў у адказ на пажар «sick burn» (бел.: «хворы апёк»), а дарадца прэзідэнта Украіны Міхаіл Падоляк назваў шкоду «пачаткам».[31] Мінабароны Украіны параўнала разбурэнне Крымскага моста са знішчэннем крэйсера «Масква»: «What's next, Russkies?» (бел.: «Што далей, рускія?»).[32][33] Расійскія ўлады ў Крыме абвінавацілі ў тым, што адбылося, украінскі бок.[34]

Кіраўнік анэксаванага Севастопаля Міхаіл Разводжаеў паведаміў, што раніцай 29 кастрычніка 2022 года ўкраінскія вайскоўцы атакавалі караблі Чарнаморскага флота і грамадзянскія судны. Паводле яго слоў, гэта была самая масіраваная атака беспілотнікаў за ўсю гісторыю вайны, і караблі атрымалі пашкоджанні.[35][36] Мінабароны Расіі абвінаваціла Каралеўскі ваенна-марскі флот Вялікабрытаніі ў падрыхтоўцы нападзення на Севастопаль, які нібыта знаходзіцца ў Ачакаве Мікалаеўскай вобласці.[37][38] І Украіна, і Вялікабрытанія адпрэчылі абвінавачанні Расіі, а Вялікабрытанія заявіла, што Расія "гандлюе ілжывымі заявамі эпічнага маштабу".[39] У той жа дзень Расія аб'явіла, што прыпыняе ўдзел у рэалізацыі збожжавага пагаднення з-за тэракту ў Севастопальскай бухце.[40][41]

Пасля вызвалення правабярэжнай Мікалаеўскай вобласьці, Херсонскай вобласці і гораду Херсону ў лістападзе 2022 году Financial Times апублікаваў артыкул паводле кіраўніка Ўкраінскага цэнтру бясьпекі і супрацоўніцтва Сяргея Кузана, у якім адзначалася, што вяртанне горада Херсона дазволіла б Узброеным сілам Украіны трымаць пад агнём тры важныя дарогі, у прыватнасці ў Крым, адкуль расейцы пастаўляюць тэхніку і боепрыпасы.[42][43] Крыху раней, у лістападзе 2022 года, юрыст і былы вайсковец, які служыў на Балканах, у Іраку і Аўганістане, Фрэнк Ледвідж распавёў The Guardian, што ў верасні галоўнакамандуючы Ўкраіны генерал Валерый Залужны заявіў, што лічыць Крым «цэнтрам цяжару» Расіі, ключом да вайны.[44] Усе ваенныя паказчыкі пераканаўча сведчаць аб тым, што мэтай наступнага наступу Украіны будзе Аўтаномная Рэспубліка Крым.[45]

3 снежня 2022 году стала вядома, што рускія завезлі ўпаковачны матэрыял у цэнтральныя музэі акупаванага Крыму і пачалі рыхтаваць калекцыі і экспанаты для вывазу ў РФ.[46][47]

19 студзеня 2023 года падчас украінскага сняданку ў Давосе Уладзімір Зяленскі заявіў, што мэтай Украіны з'яўляецца дэакупацыя ўсіх часова акупаваных Расіяй тэрыторый і заклікаў заходні свет прадаставіць для гэтага цяжкае ўзбраенне.[48][49][50]

Аналітыка

Украінскія гісторыкі і палітыкі меркавалі падобнае развіццё падзей яшчэ ў 2008 годзе падчас расійска-грузінскай вайны. Эксперты адзначалі, што для пачатку анексіі паўвострава РФ патрэбна была толькі падстава. Такой нагодай сталі падзеі на Еўрамайдане і Рэвалюцыі Годнасці.[51]

2 сакавіка 2014 года ў звароце да Рады бяспекі ААН амбасадар Украіны Юрый Сяргееў заклікаў міжнародную супольнасць «зрабіць усё магчымае», каб спыніць расійскі акт агрэсіі. Ён падкрэсліў, што колькасць расійскіх вайскоўцаў у Крыме расце «па гадзінах». Амбасадар Расіі Віталь Чуркін заявіў, што «павінны перамагчы халодныя галовы», і Захад павінен спыніць эскалацыю канфлікту, заахвочваючы пратэстоўцаў. Амбасадарка ЗША Саманта Паўэр заявіла на сесіі, што дазвол Расіі на прымяненне сілы з'яўляецца «небяспечным і дэстабілізуючым».[52]

2 сакавіка 2014 г. The Wall Street Journal паказала, што дзеянні Пуціна ўпершыню з часоў халоднай вайны прывялі да пагрозы вайны ў цэнтры Еўропы.

15 красавіка 2014 года брытанскі дыпламат Чарльз Кроўфард напісаў, што лічыць Украіну палігонам для Пуціна ў яго планах адраджэння Расійскай імперыі. Анексія Крыма адбылася адразу, але далейшае заваяванне Украіны будзе праводзіцца метадам тысячы адрэзаў.

Намеснік міністра замежных справаў Украіны Даніла Любкіўскі:

« У Крыме Расія ўвяла цэнзуру як хваробу, нецярпімасьць да меншасьцяў, абмежаваньне свабоды слова, несправядлівае правасудздзе, адміністрацыйны ціск і запалохванне нязгодных.
Даніла Любкіўскі, намеснік Міністра замежных спраў Украіны, 8 ліпеня 2014
 »

У лістападзе 2014 года Андрэй Іларыёнаў, былы дарадца прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна, заявіў, што планаванне расійскага ўварвання пачалося задоўга да звароту Януковіча.[53]

У студзені 2017 года расійскі палітык, дэпутат Дзярждумы Расіі (фракцыя «Справядлівая Расія») Ілля Панамароў заявіў, што кіраўніцтва акупацыя Крыма было даручана міністру абароны Сяргею Шайгу і памочніку Уладзіміра Пуціна Уладзіславу Суркову.[54]

17 снежня 2019 году МЗС Украіны нагадаў, што дзеянні Расіі ў Крыме і на Данбасе цалкам падпадаюць пад вызначэнне агрэсіі ў адпаведнасці з рэзалюцыяй Генасамблеі ААН 1976:[55]

« З 2014 года Украіна пастаянна кваліфікуе міжнародна-супрацьпраўныя дзеянні РФ у Крыме і Данбасе як акт агрэсіі. Мы выразна і паслядоўна даказваем, што такія дзеянні Расійскай Федэрацыі цалкам падпадаюць пад вызначэнне агрэсіі ў адпаведнасці з пунктамі а), b), c), d), e) і g) артыкула 3 Дадатку да Генеральнай Асамблеі ААН. Рэзалюцыя 3314 (XXIX) «Вызначэнне агрэсіі», прынятая 45 гадоў таму.
Міністэрства замежных спраў Украіны, 17 снежня 2019
 »

11 снежня 2022 года The Washington Post апублікавала артыкул, у якім паведамлялася, што заходні свет, падтрымліваючы Украіну, асцерагаецца, што любое ўкраінскае контрнаступленне ў Крыме можа падштурхнуць Уладзіміра Пуціна да рашучых дзеянняў, патэнцыйна нават з выкарыстаннем ядзернай зброі. Некаторыя заходнія чыноўнікі спадзяюцца, што пагадненне аб адмове Украіны ад Крыма на карысць Расіі можа стаць падставай для дыпламатычнага спынення вайны. Дацэнт катэдры ўкраіністыкі Кембрыджскага ўнівэрсытэту Роры Фінін лічыць, што кампраміс адносна Крыму малаверагодны:

« Ідэя аб тым, што нейкім чынам Украіна павінна проста вярнуцца да статус-кво пасля 2014 года, дурная, таму што ўсё, што адбудзецца, - гэта чарговая эскалацыя. Цяжка ўявіць, што ўкраінцам будзе спакойна адмаўляцца ад гэтай тэрыторыі, ведаючы, што гэта азначае пакінутасць мільёнаў людзей. Маральныя і геапалітычныя стаўкі такой адмовы сур'ёзныя.
Роры Фінін
 »

Гл. таксама

Зноскі

  1. ↑ The Verkhovna Rada of Ukraine clarified the date of the beginning of the Russian occupation of Crimea — February 20, 2014 Архівавана 2 жніўня 2019. // Dzerkalo Tyzhnia, September 15, 2015
  2. ↑ The President signed the Law, which defines February 20, 2014 as the date of the beginning of the temporary occupation of the territory of Ukraine. Архівавана з першакрыніцы October 10, 2015.
  3. ↑ Crimea in the context of occupation: Q&A guide for the media (PDF).
  4. ↑ Zelenskyi: War started in Donbas and Crimea, it will end there (укр.). Slovo i Dilo (2022).
  5. ↑ "Ukraine could recapture Crimea as fleeing Russians continue to flounder". The Telegraph.
  6. ↑ Ukraine may enter occupied Crimea by late spring, says intelligence chief (англ.). Ukrainska Pravda (2022).
  7. ↑ Media: The Verkhovna Rada of the ARC cannot consider the issue of the all-Ukrainian referendum - the deputies do not have a quorum (укр.). www.unian.ua.
  8. ↑ The issue of the Crimean referendum leaves no choice - only exit from Ukraine, the lawyer said (укр.). espreso.tv.
  9. ↑ General Assembly resolution demands end to Russian offensive in Ukraine.
  10. ↑ Ukraine never to recognize annexation Crimea by Russia – Yatseniuk.
  11. ↑ PACE condemns illegal annexation of the Crimea.
  12. ↑ Ukraine proposes talks on Crimea over the next 15 years (англ.). Ukrainska Pravda.
  13. ↑ "Russia says Ukraine willing to meet core demands, but work continues". Reuters [англійская].
  14. ↑ Ukraine seeks security guarantees 'stronger than NATO's,' outlines other terms for peace deal with Russia. The Kyiv Independent.
  15. ↑ Украина предложила на 15 лет заморозить вопрос о статусе Крыма. Россия решила «кардинально сократить военную активность» на части фронта Главные итоги переговоров в Стамбуле (руск.). Meduza.
  16. ↑ Zelensky's office confirms Ukraine-Russia peace talks suspended (англ.). news.yahoo.com.
  17. ↑ "Who was behind the explosions in Crimea? Ukraine and Russia aren't saying".
  18. ↑ Russian warplanes destroyed in Crimea airbase attack, satellite images show.
  19. ↑ Someone Is Lying: Ukraine and Russia Tell Different Tales About Crimean Airbase Blasts.
  20. ↑ "Damage at Air Base in Crimea Worse Than Russia Claimed, Satellite Images Show".
  21. ↑ Putin Is Angry: Ukraine Special Forces Were Behind Crimea Attack.
  22. ↑ Britain says Crimea blasts degrade Russia’s Black Sea aviation fleet.
  23. ↑ "Saky airfield: Ukraine claims Crimea blasts responsibility after denial".
  24. ↑ Ukraine’s General Staff confirms that air bases in Crimea were hit with Ukrainian missiles.
  25. ↑ Zelenskyi: War started in Donbas and Crimea, it will end there.
  26. ↑ "Ukraine war must end with liberation of Crimea – Zelensky". 2022-08-10.
  27. ↑ JAV generolas: kitų metų viduryje Ukrainos kariuomenė bus Kryme (літ.). lrt.lt.
  28. ↑ Ukraine may enter occupied Crimea by late spring, says intelligence chief (англ.). Ukrainska Pravda (2022).
  29. ↑ "Ukraine could recapture Crimea as fleeing Russians continue to flounder".
  30. ↑ Crimean Bridge is on fire (англ.). Ukrainska Pravda.
  31. ↑ "Crimean bridge: Explosion is 'the beginning', says Zelensky adviser". BBC News [брытанская англійская].
  32. ↑ Key Bridge Linking Crimea to Russia Damaged as Truck Bomb Goes Off; Ukraine Says 'What's Next, Russkies?' (англ.). News18.
  33. ↑ Міноборони про Кримський міст: «Що далі на черзі, росіяни?» (укр.). Громадське радіо.
  34. ↑ Взрыв на Крымском мосту. Движение остановлено. Часть автомобильного моста обрушилась. Это произошло на следующий день после дня рождения Путина (руск.). Meduza.
  35. ↑ Explosions in Crimea’s Sevastopol: Russia suspends ferry crossings in Sevastopol Bay (англ.). Ukrainska Pravda. Праверана 29 кастрычніка 2022.
  36. ↑ AFP. Russia Says Repelled Ukraine Drone Attack on Crimea Fleet (англ.). The Moscow Times (29 кастрычніка 2022). Праверана 29 кастрычніка 2022.
  37. ↑ Russia accuses British Navy of blowing up Nord Stream pipelines and launching an attack on Sevastopol (англ.). Ukrainska Pravda. Праверана 29 кастрычніка 2022.
  38. ↑ Russian Black Sea fleet repells alleged Ukrainian drone attack (англ.). RFI (29 кастрычніка 2022). Праверана 29 кастрычніка 2022.
  39. ↑ UK accuses Russia of 'peddling false claims' after Moscow blames Royal Navy for Nord Stream pipeline blasts (англ.). Sky News. Праверана 29 кастрычніка 2022.
  40. ↑ In response to the explosions in Sevastopol, Russia reportedly backed out of the “grain agreement” (англ.). Ukrainska Pravda. Праверана 29 кастрычніка 2022.
  41. ↑ Russia is suspending a Ukraine grain export that had helped bring down food prices (NPR)
  42. ↑ Після звільнення Херсона ЗСУ зможуть обстрілювати дороги в Крим – FT (укр.). Українська правда. Праверана 13 лістапада 2022.
  43. ↑ "Military briefing: how Russia's Kherson retreat changes Ukraine war". Financial Times. 2022-11-10. Праверана 2022-11-13.
  44. ↑ Orlova, Alisa. Prospects for Running a Military Campaign in 2023: Ukraine’s perspective - Kyiv Post - Ukraine's Global Voice. Kyiv Post (8 верасня 2022). Праверана 13 лістапада 2022.
  45. ↑ Russia’s war is now focused and defensive. Ukraine must prepare for a tough winter | Frank Ledwidge (англ.). the Guardian (8 лістапада 2022). Праверана 13 лістапада 2022.
  46. ↑ Росіяни готуються вивозити експонати з музеїв Криму (укр.). babel.ua. Праверана 4 снежня 2022.
  47. ↑ У Криму помітили перші ознаки евакуації окупантів (укр.). ТСН.ua (4 снежня 2022). Праверана 4 снежня 2022.
  48. ↑ Will Reclaim "Our Land" Crimea: Ukraine President Volodymyr Zelensky. NDTV.com. Праверана 19 студзеня 2023.
  49. ↑ "Our goal is to de-occupy all our territories" - Zelenskyi on the liberation of Crimea (укр.). Інформаційне агентство Українські Національні Новини (УНН). Всі онлайн новини дня в Україні за сьогодні - найсвіжіші, останні, головні.. Праверана 19 студзеня 2023.
  50. ↑ Give us heavy weapons - Zelensky made a categorical statement about the liberation of Crimea (укр.). 24 Канал. Праверана 19 студзеня 2023.
  51. ↑ Крым, Донбасс, Порошенко: какие прогнозы оправдались после Евромайдана - BBC Ukrainian. bbc.co.uk. Архівавана з першакрыніцы 27 November 2021.
  52. ↑ Ukraine Tells Russia Invasion Means War // bloomberg.com (англ.). Архівавана з першакрыніцы 26 September 2018.
  53. ↑ Russian insider says Putin openly planned invasion of Ukraine since 2003 |Euromaidan Press |. web.archive.org (22 снежня 2018). Архівавана з першакрыніцы 22 снежня 2018. Праверана 8 кастрычніка 2022.
  54. ↑ Ilya Ponomarev named two curators of the seizure of Crimea by Russia. Архівавана з першакрыніцы 22 снежня 2018. Праверана 8 кастрычніка 2022.
  55. ↑ МЗС: Дії РФ у Криму та на Донбасі підпадають під визначення агресії в резолюції ГА ООН. web.archive.org (23 снежня 2019). Архівавана з першакрыніцы 23 снежня 2019. Праверана 8 кастрычніка 2022.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.