Радыёпрыёмнік (лац.: radio — выпрамяняю) — прылада для вылучэння, ператварэння і выкарыстання энергіі радыёхваляў. Асноўныя складнікі і вузлы: частотна-селектыўныя электраланцугі (вагальныя контуры і электрафільтры) для вылучэння сігналаў пэўнай радыёстанцыі, узмацняльнікі электрамагнітных ваганняў, дэтэктар, сродкі ўзнаўлення звестак (гучнагаварыцель і кінескоп). Часта канструкцыйна злучаецца з электрафонам (радыёла) і магнітафонам (магнітола).
Віды
Адрозніваюць радыёпрыёмнікі наўпроставага ўзмацнення і супергетэрадзінныя (маюць пераўтваральнікі частаты і ўзмацняльнікі прамежкавай частаты), радыёвяшчальныя (для прыёму моўных, музычных і тэлевізійных перадачаў) і прафесійныя (для працы на лініях радыёсувязі, адмысловых прыладах радыёкіравання, радыёлакацыі, радыёнавігацыі і радыётэлевымярэння), пераносныя і стацыянарныя[1].
Зноскі
- ↑ Анатоль Ткачэнка. Радыёпрыёмнік // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2001. — Т. 13. — С. 234. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Радыёпрыёмнік