Пітэр Лакс
Дата нараджэння	1 мая 1926(1926-05-01)[1][2][…] (97 гадоў)
Месца нараджэння	Будапешт, Каралеўства Венгрыя
Грамадзянства	Венгрыя  ЗША
Жонка	Anneli Cahn Lax[d][3]
Род дзейнасці	матэматык, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	дыферэнцыяльнае ўраўненне ў частковых вытворных[d] і прыкладная матэматыка[4]
Месца працы	Нью-Ёркскі ўніверсітэт Манхэтэнскі праект[3] Манхэтэнскі праект[3]
Альма-матар	школа Стайвесант[d] (1943)[5] Нью-Ёркскі ўніверсітэт (1949)[6]
Навуковы кіраўнік	Kurt Otto Friedrichs[d]
Член у	Французская акадэмія навук Нарвежская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Акадэмія навук СССР[7] Венгерская акадэмія навук Расійская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Таварыства прамысловай і прыкладной матэматыкі[d][8] Амерыканскае матэматычнае таварыства[9][10] The Martians[d]
Узнагароды	Абелеўская прэмія (2005) Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (2013) Гібсаўская лекцыя[d] (2007) Norbert Wiener Prize in Applied Mathematics[d] (1975) Прэмія Вольфа па матэматыцы (1987) член Таварыства прамысловай і прыкладной матэматыкі[d] (2009) ганаровы доктар Пекінскага ўніверсітэта[d] (1993) прэмія Стыла[d] (1992) прэмія Халмаша — Форда[d] (1966, 1973) правадзейны член Амерыканскага матэматычнага таварыства[d] (2013) Great Immigrants Award[d] (2009) Chauvenet Prize[d] (1974)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пітэр Дэвід Лакс (венг.: Lax Péter Dávid, англ.: Peter David Lax; нар. 1 мая 1926, Будапешт) — амерыканскі матэматык, лаўрэат прэміі Вольфа 1987 года.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1926 годзе ў Будапешце, у яўрэйскай сям’і. Бацькі (Генры Лакс і Клара Корнфельд) былі ўрачамі. У 1941 годзе ўся сям’я збегла з краіны ў Нью-Ёрк. З 19-гадовага ўзросту прымаў удзел у Манхэтэнскім праекце — праграме па распрацоўцы ядзернай зброі. У 1949 годзе атрымаў ступень доктара філасофіі Нью-Ёркскага ўніверсітэта. Лакс з’яўляўся супрацоўнікам Лос-Аламаскай нацыянальнай лабараторыі, а таксама працаваў у Курантаўскім інстытуце матэматычных навук.

Поле дзейнасці Лакса шматграннае: у прыватнасці, у яго ўваходзіла вывучэнне інтэграваныя сістэм, ударнай хвалі, гідрадынамікі. Ён таксама зрабіў істотны ўнёсак у развіццё тэорыі салітонаў. З яго імем звязаны такія матэматычныя дасягненні і лікавыя метады як лема Лакса — Мільграма, тэарэма эквівалентнасці Лакса, схема Лакса — Фрыдрыхса, схема Лакса — Вендрофа, ўмова энтрапіі Лакса і тэорыя Лакса — Левермора, ураўненне Лакса.

Зноскі