Прэмія Медычы
Тып літаратурная прэмія[d]
Заснаванне 1958
Краіна
Сайт prixmedicis.wordpress.com (фр.)

Прэмія Медычы (фр.: Prix Médicis) — літаратурная прэмія, створаная ў Францыі ў 1958 годзе. Заснавальнікамі прэміі з’яўляюцца Галіна Барбізан і Жан-П'ер Жыраду,[1] якія вырашылі, што Ганкураўская прэмія і Вялікая літаратурная прэмія Французскай акадэміі незаслужана абыходзяць бокам авангардных пісьменнікаў.

Прэмія Медычы першапачаткова арыентавалася на прадстаўнікоў школы «новага рамана». Пазней кола аўтараў пашырылася, аднак умова ўручэння засталася нязменнай: прэмія прысуджаецца «аўтару рамана ці апавядання, імя якога яшчэ не вядома шырокаму колу чытачоў, але які валодае несумнеўным арыгінальным талентам».

З 1970 года Прэмія Медычы ўручаецца таксама за лепшы замежны твор, з 1985 года — за эсэістыку.

Лаўрэаты

Лаўрэаты прэміі Медычы за раман

  • 1958 — Клод Алье, «La Mise en scène»
  • 1959 — Клод Марыяк, «Le Dîner en ville»
  • 1960 — Анры Тама, «John Perkins: suivi d’un scrupule»
  • 1961 — Філіп Салерс, «Le Parc»
  • 1962 — Калет Адры, «Derrière la baignoire»
  • 1963 — Жэрар Жарло, «Un chat qui aboie»
  • 1964 — Манік Уіціг, «L’Opoponax»
  • 1965 — Рэнэ-Віктор Пій, «La Rhubarbe»
  • 1966 — Мары-Клер Бле, «Une saison dans la vie d’Emmanuel»
  • 1967 — Клод Сімон, «Histoire»
  • 1968 — Элі Візель, «Жабрак з Іерусаліма»
  • 1969 — Элен Сіксу, «Dedans»
  • 1970 — Каміль Бурнікель, «Sélinonte ou la Chambre impériale»
  • 1971 — Паскаль Ленэ, «Ірэвалюцыя»
  • 1972 — Морыс Клавель, «Le Tiers des étoiles»
  • 1973 — Тоні Дзювер, «Paysage de fantaisie»
  • 1974 — Дамінік Фернандэс, «Porporino ou les Mystères de Naples»
  • 1975 — Жак Альміра, «Le Voyage à Naucratis»
  • 1976 — Марк Халадэнка, «Les États du désert»
  • 1977 — Мішэль Бютэль, «L’Autre Amour»
  • 1978 — Жорж Перэк, «Жыццё спосаб ужывання»
  • 1979 — Клод Дзюран, «La Nuit zoologique»
  • 1980:
    • Жан-Люк Беназільё, «Cabinet-portrait»
    • Жан Лауг, «Comptine des Height» (адмовіўся ад прэміі)
  • 1981 — Франсуа-Аліўе Русо, «L’Enfant d'Édouard»
  • 1982 — Жан-Франсуа Жаслен, «L’Enfer et Cie»
  • 1983 — Жан Эшназ, «Cherokee»
  • 1984 — Бернар-Анры Леві, «Le Diable en tête»
  • 1985 — Мішэль Брадо, «Naissance d’une passion»
  • 1986 — П'ер Камбеско, «Les Funérailles de la Sardine»
  • 1987 — П'ер Мертэнс, «Les Éblouissements»
  • 1988 — Крысціяна Рашфор, «La Porte du fond»
  • 1989 — Серж Дуброўскі, «Le Livre brisé»"
  • 1990 — Жан-Ноэль Панкрацы, "Les Quartiers d’hiver
  • 1991 — Іў Сімон, «La Dérive des sentiments»
  • 1992 — Мішэль Рыо, «Tlacuilo»
  • 1993 — Эмануэль Бернейм, «Sa femme»
  • 1994 — Іў Бержэ, «Immobile dans le courant du fleuve»
  • 1995:
    • Васіліс Алексакіс, «Мацярынская мова» / «La Langue maternelle»
    • Андрэй Макін, «Французскі завяшчанне»
  • 1996:
    • Жаклін Арпман, «Арланда»
    • Жан Рален, «Арганізацыя» / «L’Organisation»
  • 1997 — Філіп Ле Гійу, «Яны, сем імёнаў мастакоў»/ «Les, Sept Noms du peintre»
  • 1998 — Амерык, «Мангольскі воўк» / «Le Loup mongol»
  • 1999 — Крысціян Астэр, «Мая вялікая кватэра» / «Mon grand appartement»
  • 2000 — Ян Аперы, «Diabolus in musica»
  • 2001 — Бенуа Дзюцёртр, «Падарожжа ў Францыю» / «Le Voyage en France»
  • 2002 — Ан Ф. Гарэта, «Не аднойчы» / «Pas un jour»
  • 2003 — Юбер Мінгарэлі, «Чатыры салдаты» / «Quatre soldats»
  • 2004 — Мары Німье, «Каралева бязмоўя» / «La Reine du silence»
  • 2005 — Жан-ФІліп Тусэн, «Бегчы» / «Fuir»
  • 2006 — Сорж Шаландон, «Абяцанне» / «Une promesse»
  • 2007 — Жан Ацфельд, «Стратэгія антылоп» / «La Stratégie des antilopes»
  • 2008 — Жан-Мары Блас дэ Раблес, «Там, дзе тыгры ў сябе» / «Là où les tigres sont chez eux»
  • 2009 — Дані Лафер'ер, «Загадка вяртання» / «L'énigme du retour»
  • 2010 — Мейліс дэ Керангаль, «Нараджэнне маста» / "Naissance d’un pont
  • 2011 — Мацьё Ліндон, «Ce qu’aimer veut dire»
  • 2012 — Эманюэль Пірэйр, «Усеагульная феерыя» / «Féerie générale»
  • 2013 — Мары Дар'ёсек, «Il faut beaucoup aimer les hommes»
  • 2014 — Антуан Валадзін, «Terminus radieux»
  • 2015 — Наталі Азуле, «Ціт не любіў Бераніку» / «Titus n’aimait pas Bérénice»
  • 2016 — Іван Ябланка, «Летыцыя, ці Канец людзей» / «Laëtitia ou la Fin des hommes»
  • 2017 — Янік Энель, «Мацней трымай сваю карону» / «Tiens ferme ta couronne»
  • 2018 — П'ер Гіёта, «Ідыятыя» / «Idiotie»
  • 2019 — Люк Ланг, «Спроба» / «La Tentation»
  • 2020 — Хлоя Дэлом, «Сінтэтычнае сэрца» / «Le Cœre sintéthique»
  • 2021 — Крысцін Анго, "Падарожжа на ўсход" / "Le Voyage dans l'Est"
  • 2022 — Эмануэль Баямак-Там, «Трынаццатая гадзіна» / "Treizième Heure"
  • 2023 — Кевін Ламберт, «Няхай будзе радасць з намі» / "Que notre joie demeure"

Крыніцы

  1. ↑ History of the prize (фр.) (Archive.org 17 July 2011]
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.