Нартэкс на ўмоўнай схеме заходнееўрапейскага храма

Прытвор ці Нартэкс (ад грэч. νάρθηξ — куфэрак, скрыначка) — прыбудова звычайна да паўночнай або паўднёвай сцяны храма, размяшчаліся на канцы нефа. Першапачаткова нартэксы будаваліся для асоб, якія не мела права прысутнічаць на службе і адзяляліся ад галоўнага аб’ёма сцяной. У пазнейшыя часы пасля знікнення звычаю абмяжоўваць уваход на службу, патрэба ў нартэксе адпала, але ён застаўся распаўсюджаным архітэктурным элементам. Прытворы асабліва былі распаўсюджаны ў смаленска-полацкай і пскоўскай школе дойлідства, а таксама ў драўлянай архітэктуры Рускай Поўначы.