Пры́маўка — жанр народнай паэтычнай творчасці, кароткі афарыстычны выраз, у якім вобразна з эмацыянальнай афарбоўкай вызначаецца пэўная жыццёвая з’ява.

У адрозненне ад прыказкі, прымаўка часцей за ўсё не з’яўляецца самастойным суджэннем і залежыць ад кантэксту. У прымаўцы няма яўна выражанага абагульнення і павучальнага сэнсу. Прымаўцы больш уласцівы сатыра, гумар, тэматычная канкрэтнасць. Па структуры бываюць адначленныя і двухчленныя.

Прымаўкі з’яўляюцца адной з крыніц ўтварэння фразеалагізмаў[1].

Прыклады

Адначленныя прымаўкі:

  • «старасць не радасць»,
  • «як кот наплакаў»,
  • «віламі па вадзе пісана»
  • «чорным па белым»

Двухчленныя прымаўкі:

  • «Шумеў бы я, каб жонкі не баяўся»

Гл. таксама

Зноскі

  1. Поговорка(недаступная спасылка) // Российский гуманитарный энциклопедический словарь (руск.)

Літаратура

  • Фядосік А. С. Прымаўка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 72. — 576 с. 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (Т. 13).

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.