Пржэмысл Отакар I
чэшск.: Přemysl Otakar I.
ням.: Ottokar I.
Пржэмысл Отакар I. Мініяцюра XIII стагоддзя з Псалтыры Германа Цюрынгскага
Пржэмысл Отакар I.
Мініяцюра XIII стагоддзя з Псалтыры Германа Цюрынгскага
князь Чэхіі
1192 — 1193
Папярэднік Вацлаў II
Пераемнік Генрых (Індржых) Бржэціслаў
князь Чэхіі
1197 — 1198
Папярэднік Уладзіслаў Генрых (Індржых)
Пераемнік Чэхія ператворана ў каралеўства
кароль Чэхіі
15 жніўня 1198 — 15 снежня 1230
Каранацыя 15 жніўня 1198, Майнц
Сумесна з Вацлаў I (1228 — 1230)
Пераемнік Вацлаў I
князь Оламаўца
1179 — 1182
Папярэднік Вацлаў II
Пераемнік Конрад I Ота
Нараджэнне 1155[1][2]
Смерць 15 снежня 1230
Месца пахавання
Род Пржэмысловічы
Бацька Уладзіслаў II
Маці Judith of Thuringia[d]
Жонка Adelheid of Meissen[d][3] і Канстанцыя Венгерская[d][4][3]
Дзеці Дагмара Багемская[d], Ганна Лягніцкая[d], Вацлаў I[4], Агнеса Чэшская, Юдзіта Пржэмыслаўна, Vladislaus, Margrave of Moravia[d], Přemyslid, Margrave of Moravia[d], Božislava[d][5], Hedwika a Boemiei[d], Guglielma de Bohême[d], Vratislav[d][5] і Vratislav of Bohemia[d]
Дзейнасць манарх
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пржэ́мысл О́такар I (чэшск.: Premysl Otakar I., ням.: Ottokar I.; паміж 1155[6] і 1170[7] — 15 снежня 1230) — князь Оламаўца ў 1179—1182 гадах, князь Чэхіі ў 1192—1193, 1197—1198 гадах, кароль Чэхіі (Багеміі) з 1198 года. Паходзіў з дынастыі Пржэмысловічаў, быў сынам караля Чэхіі Уладзіслава II ад другога шлюбу з Ютай Цюрынгскай.

Падчас пачатку кіравання Пржэмысла Отакара ў Чэхіі ішлі міжусобныя войны за ўладу паміж рознымі лініямі дынастыі Пржэмысловічаў. Пераможцам з іх выйшаў Пржэмысл Отакар — яму ўдалося дамагчыся міру, умацаваць цэнтральную ўладу і прыслабіць палітычную самастойнасць буйной знаці[8]. Умела выкарыстоўваючы барацьбу за тытул імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі паміж Вельфамі і Гогенштаўфенамі, Пржэмысл Отакар дамогся прызнання за сабой спадчыннага каралеўскага тытула і права праводзіць незалежную ад імперыі палітыку. Гэтыя правы былі замацаваны ў дакуменце, які атрымаў назва «Залатая сіцылійская була»[9][10]. Падчас кіравання Пржэмысла Отакара вырас міжнародны прэстыж Чэшскага каралеўства, а біскупы і духавенства атрымалі значныя правы і прывілеі[11][12].

Шлюб і дзеці

1-я жонка: з 1178 (развод 1198/1199) Адэльгейда (Адлета) Мейсенская (пам. 1 лютага 1211), дачка маркграфа Мейсена Атона Багатага і Гедвігі Брадэнбургскай. Дзеці:

  • Ураціслаў (пам. пасля 1225)
  • Маргарыта (Дагмар) (пам. 24 мая 1212); муж: з 1205 Вальдэмар II Пераможца (1170 — 28 сакавіка 1241), кароль Даніі
  • Бажыслава (пам. 2 лютага да 1238); муж: Генрых I (пам. 15 лютага каля 1241), граф Ортэнбурга
  • Гедвіга

2-я жонка: з каля 1198/1199 Канстанцыя Венгерская (каля 1180 — 6 снежня 1240), дачка караля Венгрыі Белы III і Агнэс (Ганны) дэ Шаціён-сюр-Луан. Дзеці:

  • Ураціслаў (каля 1200 — да 1209)
  • Юта (пам. 2 чэрвеня 1230); муж: з 1213 Бернхард (пам. 4 студзеня 1256), герцаг Карынтыі
  • Ганна (каля 1201/1204 — 23 чэрвеня 1265); муж: з 1214/1218 Генрых II Набожны (1196/1204 — 9 красавіка 1241), князь Ніжняй Сілезіі
  • Агнэс (пам. у маленстве)
  • Вацлаў (Венцэль) I (1205 — 23 верасня 1253), кароль Чэхіі з 1230
  • Уладзіслаў (II) (1207 — 10 лютага 1228), маркграф Маравіі з 1224
  • Пржэмысл (1209 — 16 кастрычніка 1239), маркграф Маравіі з 1228
  • Блажэна (1210 — 24 кастрычніка 1281)
  • Агнэса (Анежка) (1211 — 2 сакавіка 1282), манашка кляштара Св. Францыска ў Празе, пазней ігумення. Кананізавана 12 лістапада 1989 года.

Зноскі

  1. ↑ I., Böhmen, König Ottokar // CERL Thesaurus — Consortium of European Research Libraries.
  2. ↑ Otakar I de Bohèmia // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  3. 1 2 (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
  4. 1 2 Kindred Britain
  5. 1 2 Lundy D. R. The Peerage
  6. ↑ Hertel Jacek. Imiennictwo dynastii piastowskiej we wczesnym średniowieczu. — P. 173.
  7. ↑ PŘEMYSL OTAKAR of Bohemia: Foundation for Medieval Genealogy.
  8. ↑ Советская историческая энциклопедия. — Т. 11, столб. 552.
  9. ↑ Томек В. История Чешского королевства. — С. 156—168.
  10. ↑ Любавский М. К. История западных славян. — С. 126—127.
  11. ↑ Пржэмысл (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі (3-е выданне)
  12. ↑ Пичета В. И. История Чехии. — С. 40—44.

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.