Пелым
Характарыстыка
Даўжыня 707 км
Басейн 15 200 км²
Расход вады каля 100 м³/с (у ніжнім цячэнні)
Вадацёк
Выток Урал
 • Месцазнаходжанне Паўночны Урал
 • Вышыня 134[1] м
 • Каардынаты 61°22′47″ пн. ш. 60°35′47″ у. д.
Вусце Таўда
 • Каардынаты 59°37′52″ пн. ш. 63°04′33″ у. д.
Размяшчэнне
Водная сістэма Таўда → Табол → Іртыш → Об → Карскае мора
Краіна
Рэгіён Свярдлоўская вобласць
Код у ДВР 14010502512111200011673
physical
Пелым
Пелым
physical
выток
выток
вусце
вусце
— выток, — вусце

Пелы́м, Вялікі Пелым (руск.: Пелы́м, Большой Пелым) — рака ў Азіяцкай частцы Расіі, у Заходняй Сібіры, у Свярдлоўскай вобласці, левы прыток ракі Таўда (басейн ракі Об)..

Даўжыня ракі 707 км. Плошча вадазбору 15 200 км². Сярэдні расход вады ў ніжнім цячэнні складае каля 100[2][1] м³/с. Сярэдні аб’ём сцёку 3,156[1] км³/год. Выток ракі знаходзіцца каля падножжа Паўночнага Урала. Працякае па Заходне-Сібірскай раўніне, у ніжнім цячэнні праз возера Пелымскі Туман. З возера выцякае двума рукавамі (Вялікі Пелым і Малы Пелым), якія зліваюцца за 66 км ад вусця[1]. Даліна ракі ў верхнім і сярэднім цячэнні выразная, трапецападобная, у ніжнім цячэнні выражана слаба. Рэчышча моцна звілістае, утварае лукавіны. У ніжнім цячэнні рэчышча мае адносна прамыя ўчасткі. Жыўленне ракі снегавое і дажджавое. Замярзае ў кастрычніку, вызваляецца ад лёду ў красавіку. Рака суднаходная на 264[2] км (на 185 км ад вусця да вёскі Шантальская[3]). Сплаўная[2].

Прытокі Пелыма: Саска, Ахтасымпалум, Ворнік, Пасыр’я, Талт’я, Лам’я, Шчэшча, Анан’я, Яныгпаых’я, Кершаль, Талым, Нерп’я, Яныя, Ушпол, Малы Пелым, Летняя і інш.[3]

Зноскі

  1. 1 2 3 4 Сурков В. В. Пелым // Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)
  2. 1 2 3 Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 331. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  3. 1 2 Река Большой Пелым (Пелым) // Государственный водный реестр РФ (руск.)

Літаратура

  • Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 331. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.