| Паўночна-Усходні Кітай | |
|---|---|
| кіт.: 中国东北 | |
| Краіна | |
| Тэрыторыя перакрываецца з | Inner Manchuria[d] і Маньчжурыя |
| Колькасць насельніцтва |
|
| Плошча |
|
 Дунбэй (частка Унутранай Манголіі, Хэйлунцзян, Цзілінь, Ляанін) | |
  | |
Паўночна-Усходні Кітай або Дунбэй (кіт. трад. 東北, спр. 东北, піньінь дунбэй) уключае наступныя тэрыторыі Кітайскай Народнай Рэспублікі: усходнюю частку аўтаномнага раёна Унутраная Манголія (гарадскія акругі Тунляа, Чыфын, Хулун-Буір і аймак Хінган), правінцыю Хэйлунцзян, правінцыю Ляанін і правінцыю Цзілінь, сумарнай плошчай 1 243 571 км². Гэтыя рэгіёны гістарычна ўваходзілі ў склад Маньчжурыі (з-за чаго рэгіён нярэдка называюць Маньчжурыяй), яны шмат у чым валодаюць агульным гістарычным лёсам, культурнымі і кліматычнымі рэаліямі.
На поўначы і ўсходзе тэрыторыя мяжуе з Расіяй, на паўднёвым усходзе — з КНДР. Паўднёвая частка мае выхад да Жоўтае мора.
Утварае «іржавы пояс» Кітая, колькасць насельніцтва якога скарацілася да 98,5 млн чалавек у 2020 годзе[1]. Большасць з іх гэта нашчадкі кітайскіх пасяленцаў другой паловы ХІХ стагоддзя, на аснове маўлення якіх сфарміраваўся асаблівы Паўночна-ўсходні дыялект кітайскай мовы, даволі блізкі пекінскаму. Карэннае насельніцтва (маньчжуры) у асноўным падвергліся кітаізацыі. На паўднёвым усходзе захоўваецца невялікая карэйская меншасць, на крайнім захадзе — манголы.
У Паўночна-Усходнім Кітаі пражывае асноўная частка паўночнакарэйскіх бежанцаў.
Гл. таксама
Зноскі
Спасылкі
- Дунбэй // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.