Першая серыя

Бравы харунжы Анджэй Кміцыц прыязджае ў сядзібу Білевічаў, каб выканаць волю яго заступніка-нябожчыка і ажаніцца на яго ўнучцы Аляксандры (памяншальная форма гэтага імя ў польскай мове — Оля, Волечка). Яны адразу спадабаліся адзін аднаму, аднак гарачая кроў і благая кампанія згулялі з афіцэрам злы жарт: пасля п'янай гулянкі і сутыкнення з мясцовай шляхтай, незадаволенай буянымі прышэльцамі, ён спальвае суседнюю сядзібу і захоплівае Волечку. Мясцовая шляхта пад кіраўніцтвам прыбыўшага палкоўніка Валадыёўскага абложвае яго ў сядзібе. Валадыёўскі выклікае Кміцыца на паядынак і раніць яго. Ачуняўшы, харунжы набірае атрад і разам з Валадыеўскім адпраўляецца да гетмана Януша Радзівіла, які набірае войска супраць уварваўшыхся ў краіну шведаў. На балі гетман абвяшчае тост за новага апекуна — шведскага караля Карла Густава. Палкоўнікі абвінавачваюць яго ў здрадзе, іх усіх арыштоўваюць і пад канвоем адпраўляюць у Біржы. Аднак Заглоба здолеў збегчы і прывесці з сабой харугву (полк) Валадыёўскага. Кміцыц, ужо даў клятву вернасці гетману, застаецца на яго баку і душыць мяцеж харугваў, але сутыкнуўшыся з фатальнай подласцю братоў Радзівілаў, якія мараць разваліць Рэч Паспалітую і атрымаць каралеўскую ўладу над Літвой, хаваецца ў лясах. Ён аказваецца ў становішчы супраць усіх, абодва бакі канфлікту мараць яго пакараць смерцю як здрадніка...

Другая серыя

Мяцеж канфедэратаў шырыцца. Кміцыц падслухоўвае чужую размову, з якой даведваецца, што шведы збіраюцца захапіць і абрабаваць польскую святыню — Яснагорскі манастыр. Ён спяшаецца туды і пераконвае прыёра ў вераломстве захопнікаў. Шведы абложваюць манастыр, гарнізон адбіваецца. Неўзабаве да аблажыўшых прыходзіць велізарная кулеўрына, якая наносіць страшны страты крэпасці. Ноччу Кміцыц падрывае яе, але трапляе ў варожы палон, з якога ён здолеў бегчы. Ён едзе ў Сілезію і пераконвае караля Яна Казіміра ехаць у Польшчу. У шляху, абараняючы караля, ён уступае ў бой з праўзыходным шведскім атрадам. Кароль дае яму ў падпарадкаванне татарскую харугву. Тым часам Багуслаў Радзівіл беспаспяхова заляцаецца да нявесты Кміцыца Волечкі. У той жа час атрад Валадыёўскага з поспехам абложвае і бярэ штурмам замак Януша Радзівіла, здраднік памірае ад астмы. Пасля ўцёкаў Волечкі Багуслаў сустракаецца на поле бою з Чарнецкім, польская кавалерыя не можа атакаваць, так як шведскія гарматы абстрэльваюць брод. Кміцыцу ўдаецца выцягнуць варожую кавалерыю на пераправу, шведская артылерыя не можа біць па сваім. Чарнецкі камандуе агульную атаку, польскія гусары змятаюць парадкі шведскіх мушкецёраў. Кміцыц даганяе Багуслава і ў паядынку збівае яго з сядла. Ён сустракаецца з Волечкай на службе ў саборы, якая праводзіцца ў яго гонар, яна пазнае ўсю праўду і яны ўз'ядноўвацца.

Узнагароды

• 1974 — Гран-пры Фестывалю польскага кіно^[1].
• 1974 — Прэмія Фестывалю польскага кіно за Найлепшую мужчынскую ролю (Даніэль Альбрыхскі)^[1].
• 1974 — Прыз глядацкіх сімпатый (Фестываль польскага мастацкага кіно)^[1].

Намінацыі

• 1975 — Прэмія «Оскар» у катэгорыі «Найлепшы фільм на замежнай мове»