Палібій
стар.-грэч.: Πολύβιος
Дата нараджэння	не пазней за 199 да н.э.
Месца нараджэння	Мегалопаліс, Мегалопаліс, Аркадзія, Акруга Пелапанес, Грэцыя
Дата смерці	не раней за 133 да н.э.
Месца смерці	Грэцыя
Грамадзянства	Ахейскі саюз
Бацька	Лікорт[d]
Род дзейнасці	гісторык, ваенны, пісьменнік
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Палібій сын Лікорта (стар.-грэч.: Πολύβιος, лац.: Polybius, ~200 да н.э., Мегалаполь, Аркадзія  — 123 да н.э.): старажытнагрэчаскі гісторык.

Вядомы, найперш, як аўтар «Усеагульнай гісторыі», якая складалася з 40 кніг, і апісвала перыяд 50 гадоў, на працягу якіх Рым стаў валодаць вядомым светам. Захавалася цалкам 5 кніг, а іх частка захавалася ва ўрыўках.

Пасля бітвы пад Піднай (166 да н.э.) быў высланы ў Рым як закладнік у ліку 1000 даўніманых «сяброў Македоніі». Жыў там каля 16 гадоў, стаў сябрам і ментарам Сцыпіёна Эміліяна, уваходзіў у вышэйшыя колы рымскага свету. Вярнуўся ў Грэцыю (150 да н.э.) разам з тымі 300 закладнікамі, хто быў яшчэ жывы і выступіў (145 да н.э.) за змякчэнне жорсткай акупацыйнай палітыкі Рыма. Гэтым заслужыў вялікую ўдзячнасць у грэчаскіх гарадах; у яго гонар былі пастаўленыя помнікі, статуі, рэльефныя стэлы. Памёр, упаўшы з каня.

Верагоднай выявай з’яўляецца гіпсавы злепак са стэлы, знойдзенай у 1880 годзе^[1].

Зноскі