![](../I/%D0%92%D1%8B%D1%8F%D0%B2%D0%B0_%D1%81%D1%8F%D0%B4%D0%B7%D1%96%D0%B1%D1%8B_%D0%90%D0%B3%D1%96%D0%BD%D1%81%D0%BA%D1%96%D1%85_%D0%BD%D0%B0_%D1%87%D0%B0%D1%80%D1%86%D1%8F%D0%B6%D1%8B_%D0%92%D1%96%D1%86%D0%B5%D0%B1%D1%81%D0%BA%D0%B0_1664_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0.png.webp)
Палац Агінскіх у Віцебску — адзіная вядомая на сённяшні дзень сядзіба Агінскіх, якая існавала на Віцебшчыне ў XVII стагоддзі. Уяўляла сабой арыгінальнае драўлянае палацавае збудаванне з рысамі готыкі і рэнесансу, у якім жылі прадстаўнікі як мінімум чатырох пакаленняў князёў Агінскіх, нашчадкаў троцкага стольніка Самуэля Льва Агінскага[1]. Пабудовы віцебскай рэзідэнцыі былі знішчаны ўжо ў XVIII стагоддзі.
Гісторыя
Сведчаннем існавання прэзентабельнай магнацкай рэзідэнцыі Агінскіх у Віцебску з'яўляюцца звесткі пра дзейнасць пры двары інструментальнай капэлы віцебскага ваяводы Марцыяна Міхала Агінскага, якая, паводле паведамляенняў газеты «Kurier Polski», абслугоўвала сямейныя і грамадскія ўрачыстасці[2].
У 1730 годзе капэла іграла на прыёме, зладжаным з нагоды прызначэння князя Марцыяна на пасаду віцебскага ваяводы; у жніўні 1731 года — на ўрачыстасці ўнясення абраза Св. Юзафа ў Віцебскі езуіцкі касцёл; у 1742 годзе — на прыёме з нагоды атрымання сынам ваяводы Станіславам ордэна Белага Арла; у 1744 годзе — на вяселлі дачкі Марыяны[2].
Віцебская рэзідэнцыя была знішчана да канца XVIII ст. У першае дзесяцігоддзе XIX ст. побач або нават часткова на падмурках колішняга палаца Агінскіх быў узведзены мураваны будынак езуіцкага вучылішча.
Зноскі
- ↑ Людміла Хмяльніцкая. Культурна-мецэнацкая дзейнасць князёў Агінскіх на Віцебшчыне // Гістарычна-культурныя ўзаемадачыненні. — Беларусь паміж Усходам і Захадам, ч. 2. — Мінск: Нацыянальны навукова-асветны цэнтр імя Ф. Скарыны, 1997. — (Беларусіка-Albaruthenica; Кніга 6, Ч. 2). — ISBN 985-6419-04-2.
- 1 2 Дадиомова О.В. Музыкальная культура городов Белоруссии в XVIII веке. — Мн., 1992. — С. 18, 28, 71.