Неўрало́гія[1] — медыка-біялагічная навука пра будову і функцыі нервовай сістэмы, заканамернасці яе філагенезу і антагенезу. Распрацоўвае метады распазнання, лячэння і папярэджання захворванняў нервовай сістэмы. Вывучае пытанні паталогіі, фізіялогіі, сіміёнікі хвароб нервовай сістэмы, іх дыягностыку. Раздзелам неўралогіі з’яўляецца неўрапаталогія.

Гісторыя

Як самастойная навука неўралогія сфарміравалася ў XIX стагоддзі. У Расіі ў самастойную дысцыпліну вылучылася ў 1869 годзе, калі была створана першая клініка нервовых хвароб, а ў 1870 годзе — кафедра нервовых хвароб у Маскоўскім універсітэце. Кафедру і клініку ўзначаліў заснавальнік Маскоўскай школы неўрапатолагаў А. Я. Кажэўнікаў. Заснавальнікам неўралогіі дзіцячага ўзросту лічыцца Р. І. Расаліма. Вялікі ўплыў на развіццё неўралогіі і псіхіятрыі аказалі І. М. Сечанаў, І. П. Паўлаў, А. А. Ухтомскі, М. Я. Увядзенскі, Л. А. Арбелі і іх вучні.

У сучаснай Беларусі дзейнічае Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр неўралогіі і нейрахірургіі.

Зноскі

Літаратура

  • Неўрало́гія // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 535. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
  • Неврология // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.